۱۱٬۹۱۳
ویرایش
حاملان عرش خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
مقصود از حمل عرش در آیه ۷ سوره غافر چیست؟ | مقصود از حمل عرش در آیه ۷ سوره غافر چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}فرشته‌ها حاملان عرش خداوند | {{پاسخ}}فرشته‌ها را حاملان عرش خداوند دانسته‌اند به خصوص که در جای دیگر قرآن آمده:{{قرآن||ترجمه=فرشتگان را مى‌بينى كه پيرامون عرش به ستايش پروردگار خود تسبيح مى‌گويند.|سوره=زمر|آیه=۷۵}}<ref>تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۳۸.</ref> البته به جهت اختلاف در معنای عرش، معنای حمل عرش نیز متفاوت می‌شود. | ||
خداوند در آیه ۷ سوره غافر، به‌صورت مبهم، افرادی را حاملان عرش خود دانسته که تسبیح خداوند نیز می‌کنند:{{قرآن| | |||
| سوره = غافر | | سوره = غافر | ||
| آیه = ۷ | | آیه = ۷ | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
برای «عرش» معانی مختلفی ذکر شده است: | برای «عرش» معانی مختلفی ذکر شده است: | ||
* گاهی «عرش» به معنای، علم بی‌پایان پروردگار، مالکیت و حاکمیت خداوند، تفسیر شده است. براساس این تفسیر سه‌گانه، مفهوم «عرش» بازگشت به صفات ذات پروردگار می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۰، ص۲۹–۳۸.</ref> برخی روایات اسلامی نیز همین معنا را تأیید می‌کند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۵۸، ص۲۸.</ref> | * گاهی «عرش» به معنای، علم بی‌پایان پروردگار، مالکیت و حاکمیت خداوند، تفسیر شده است. براساس این تفسیر سه‌گانه، مفهوم «عرش» بازگشت به صفات ذات پروردگار می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۰، ص۲۹–۳۸.</ref> برخی روایات اسلامی نیز همین معنا را تأیید می‌کند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج۵۸، ص۲۸.</ref> اگر منظور از عرش همان حكومت خداوند و تدبيرش در عالم هستى باشد، حاملان عرش، اجرا كنندگان حاكميت و تدبير او هستند.<ref name=":0">تفسير نمونه، مکارم شیرازی، ج۲۰، ص: ۳۸</ref> | ||
* «عرش» را به «مجموعه عالم هستی» نیز تفسیر کرده‌اند. [[علامه طباطبایی]] معتقد است در عالم هستی با همه اختلافى كه در مراحل آن است، مرحلهاى وجود دارد كه زمام جميع حوادث و اسباب به آنجا میرسد و نام آن مرحله و مقام، «عرش» است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج8، ص: 185</ref> | * «عرش» را به «مجموعه عالم هستی» نیز تفسیر کرده‌اند. [[علامه طباطبایی]] معتقد است در عالم هستی با همه اختلافى كه در مراحل آن است، مرحلهاى وجود دارد كه زمام جميع حوادث و اسباب به آنجا میرسد و نام آن مرحله و مقام، «عرش» است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج8، ص: 185</ref> و نيز ممكن است به معنى مجموعه عالم هستى و يا عالم ماوراء طبيعت باشد و حاملان آن فرشتگانى هستند كه پايههاى تدبير اين جهان به فرمان خدا بر دوش آنها است.<ref name=":0" /> | ||
به معنای حکومت و تدبیر خداوند در عالم هستی، یا مجموعه عالم هستی و ماوراء طبیعی است که با توجه به این معانی، مقصود از حمل عرش توسط فرشتگان به معنای اجرا کردن حاکمیت خداوند است یا اینکه فرشتگان پایه‌های تدبیر عالم هستند. | |||
در برخی روایات اسلامی از جمله روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده که حاملان عرش الهی، (و کسانی که پایه عرش الهی به خاطر آنان پایدار است) حضرت محمد(ص) علی، حسن، حسین(ع) نوح، ابراهیم، موسی، و عیسی(ع) هستند.<ref>ر. ک. استرآبادی، سید شرف الدین، الآیات الظاهره، مؤسسه نشر اسلامی، ص۶۹۱.</ref>{{پایان پاسخ}} | |||
در برخی روایات اسلامی از جمله روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده که حاملان عرش الهی، (و کسانی که پایه عرش الهی به خاطر آنان پایدار است) حضرت محمد(ص) علی، حسن، حسین(ع) نوح، ابراهیم، موسی، و عیسی(ع) هستند.<ref>ر. ک. استرآبادی، سید شرف الدین، الآیات الظاهره، مؤسسه نشر اسلامی، ص۶۹۱.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||