روایات «حلال‌شدن خمس در عصر غیبت»: تفاوت میان نسخه‌ها

روایاتی از بزرگان شیعه نقل شده است که امام زمان خمس را بر شیعیان حلال نمودند تا آنان حلال زاده شوند. علمایی نیز این روایت و چند روایت دیگر را مبنا قرار داده و خمس را بر شیعیان حلال نموده‌اند. روایات در این باب چندان زیاد نیستند؛ از نظر سندی ایراد چندانی بر آن‌ها نیست. در مقابل آیه قرآن و روایات معتبر دیگر بنای بر واجب بودن خمس دارند و همچنین نظر اکثر علمای شیعه و فقهای معاصر بر وجوب پرداخت خمس توسط شیعیان بوده است.

سعد بن عبدالله با واسطه، از امام صادق(ع) نقل می‌کند که شخصی به نام حرث بن مغیره به امام(ع) عرض کرد: ما اموالی داریم از غلات و تجارات و مانند این‌ها و می‌دانم حقّ شما هم در آن هست، حضرت فرمودند: ما حقّ خود را برای شیعیان حلال نکردیم، مگر این که حلال زاده گردند، هر کسی که پدرانم را دوست داشته باشد، آنچه که در دست اوست از حقّ ما برای او حلال است و باید این مطلب را حاضرین به غائبین برسانند.<ref>تهذیب الاحکام، ج۴، ص۱۴۳، ح۳۹۹.</ref> باید توجه داشت، روایاتی که در رابطه با سقوط سهم امام وارد شده‌اند زیاد نیستند. درباره سند این روایت، واسطه‌هایی که ذکر شدند غیر از ابی‌عماره، مابقی همه شیعه و موثّق هستند.

در مورد اصل سندیت خمس نیز باید گفت در سوره انفال آمده است {{قرآن|و اعلموا أنّما غنمتم من شیء فأنّ لله خسمه ولذی القربی… الآیه}}<ref>انفال/۴۱.</ref> یکی از فروعات دینی در اسلام مسئله خمس است که خداوند برای فقرای آل پیغمبر(ص) قرار داده است و آنان را از گرفتن زکات منع کرده است، تا عظمت شأن و مقام سادات حفظ گردد.