درک خداوند با حواس ظاهری: تفاوت میان نسخه‌ها

حواس ظاهری انسان، توانایی دیدن و یا لمس خداوند را ندارند؛ خداوند در [[قرآن]] می‌گوید: {{قرآن|لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ|ترجمه=چشمها او را نمى‌بينند و او بينندگان را مى‌بيند.|سوره=انعام|آیه=۱۰۳}} بسیاری از مذاهب اسلامی از جمله شیعیان معتقدند نمی‌توان خداوند را دید. حواس ظاهری، تنها توانایی درک، اجسام مادی را دارند؛ در حالی که خداوند محدود نیست و به همین جهت، جسم ندارد. [[امام سجاد(ع)]] اشاره کرده‌اند که خداوند به جهت این‌که محدودیتی ندارد و نمی‌توان او را محدود دانست.  

دیدن خداوند را تنها از طریق ابزار غیر مادی مانند عقل و دل، امکان‌پذیر دانسته‌اند. در قرآن به تفکر و تدبر در نشانه‌های خداوند؛ در مورد خلقت آسمان‌ها و زمین، گردش شب و روز توصیه شده است. عقل با مشاهده جهانی که مجموعه آن، زیبا و با نظم خلق شده، نشانی از خدواند دانا و توانا را می‌یابد. [[علی(ع)|امام علی(ع)]] اشاره کرده‌اند که خداوند را نمی‌توان با چشم سر دید، بلکه باید با ایمان، او را یافت. {{پایان پاسخ}}