حکم ترک ازدواج: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از سنّت‌های نیکوی بشری که از دیرباز میان انسان‌ها متداول بوده، ازدواج است. ازدواج هم با فطرت انسان هماهنگ است، و هم موجب رشد فردی و اجتماعی، تربیت صحیح قوای طبیعی انسان و ارضای غرایز و تأمین نیازهای اصیل او می‌شود. غریزه جنسی یکی از نیرومندترین غرایز انسانی است که اگر برای مهار آن به موقع اقدام نشود، و از راه صحیح ارضا نگردد، زمام اختیار آدمی را به دست خواهد گرفت و چون طوفان سرکش، او را به منجلاب فساد، تباهی و ارتکاب گناه خواهد کشاند.

فضیلت و اهمیت ازدواج در آیات و روایات متعدد بیان شده و رسول خدا(ص) ازدواج را یکی از سنّت‌های خود دانسته، مردم را به پیروی از این روش نیکو فرا می‌خواند و کسانی را که از این دستور سرپیچی می‌کنند، از زمره پیروان خود بیرون می‌داند: «النکاحُ سنّتی فمنْ رغبَ عن سنّتی فلیس منّی»؛<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۰۳، ص۲۲۰.</ref> ازدواج سنّت من است و هر کس از سنّت من سرپیچی کند، از من نیست.

 

از سوی دیگر مجرد زیستن در اسلام بسیار مورد نکوهش واقع شده و رسول خدا(ص) می‌فرماید: «شرارُکم عزّا بکم»؛<ref>متقی هندی، کنز العمال، ج۱۶، ص۲۷۷.</ref> بدترین شما بی‌همسران شما هستند. رسول خدا(ص) با شخصی برخورد که با وجود برخورداری از امکانات مالی، مجرد می‌زیست و تصمیم بر ازدواج نداشت. حضرت خطاب به ایشان فرمود: «ازدواج کن و گرنه خطاکار خواهی بود.»<ref>مجلسی، همان، ج۱۰۳، ص۲۲۱.</ref> این روایات شامل دختران و پسران، هر دو می‌شود.

از تمامی آنچه بیان شد نتیجه می‌گیریم که ترک ازدواج به هیچ وجه به صلاح نیست و اگر کسی نخواهد تا آخر عمرش ازدواج کند، با سنّت رسول خدا مخالفت نموده است، علاوه بر آن، اگر ترک ازدواج باعث آلوده شدن به گناهانی مانند خودارضایی، روابط نامشروع، فکر و خیال‌های باطل یا باعث افسردگی و ناراحتی‌های روانی در فرد شود، حرام است.<ref>مراجعه شود به: مظاهری، علی اکبر، جوانان و انتخاب همسر، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ سوم، ۱۳۷۴، فصل ۱ و ۲.</ref>