پرش به محتوا

تأثیر محل دفن بر سرنوشت انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پاسخ این پرسش طی مراحل ذیل بیان می‌شود:
۱. در اسلام، برخی از سرزمین‌ها و آرامگاه‌ها، از قداست و احترام ویژه ای برخوردارند:
(إِنَّ أَوَّلَ بَیْت وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّه مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمِینَ … وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً)<ref>آل عمران: ۹۶.</ref>; نخستین خانه ای که برای مردم قرار داده شد، همان است که در سرزمین مکه است و پر برکت و مایهٔ هدایت جهانیان است.
(سُبْحانَ الَّذِی أَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا …)<ref>اسراء: ۱.</ref>; منزه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی برد که گرداگردش را پر برکت ساخته‌ایم.
قرآن به محل وفات نیز توجه ویژه دارد:
قرآن به محل وفات نیز توجه ویژه دارد:
(إِنَّ اللّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَه وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْض تَمُوتُ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ)<ref>لقمان: ۳۴.</ref>; آگاهی از زمان قیامت، ویژهٔ خداست و اوست که باران را نازل می‌کند و می‌داند، آنچه را که در رحم‌های مادران است و هیچ‌کس نمی‌داند فردا چه به دست می‌آورد و هیچ‌کس نمی‌داند، در چه سرزمینی می‌میرد. خداوند عالم و آگاه است.
(إِنَّ اللّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَه وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْض تَمُوتُ إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ)<ref>لقمان: ۳۴.</ref>; آگاهی از زمان قیامت، ویژهٔ خداست و اوست که باران را نازل می‌کند و می‌داند، آنچه را که در رحم‌های مادران است و هیچ‌کس نمی‌داند فردا چه به دست می‌آورد و هیچ‌کس نمی‌داند، در چه سرزمینی می‌میرد. خداوند عالم و آگاه است.


قرار گرفتن محل وفات، در کنار زمان برپایی قیامت، نزول باران و کودک در رحم، از اهمیت سرزمین درگذشت انسان‌ها حکایت می‌کند. از این رو، در انتخاب مکان زندگی، درگذشت و دفن باید توجه کرد. از سوی دیگر، یکی از سخن گویان روز قیامت، زمین است.
قرار گرفتن محل وفات، در کنار زمان برپایی قیامت، نزول باران و کودک در رحم، از اهمیت سرزمین درگذشت انسان‌ها حکایت می‌کند. از این رو، در انتخاب مکان زندگی، درگذشت و دفن باید توجه کرد. از سوی دیگر، یکی از سخن گویان روز قیامت، زمین است.
یَوْمَئِذ تُحَدِّثُ أَخْبارَها<ref>زلزال: ۴.</ref>; در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو می‌کند.
در سخن پیامبر (صلی الله علیه وآله) زمین، به مثابهٔ مادری معرفی شده است که از کارهای خوب و بد فرزندش آگاهی دارد.<ref>«تحفظوا من الارض فانّها امکم و انه لیس من احد عامل علیها خیراً او شراً الا و هی مخبره به». ترجمهٔ نهج الفصاحه، قاسم پاینده، ح ۱۱۳۰.</ref>


۲. مؤثر بودن سرزمین دفن، در سرنوشت میت، به این معنا نیست که سرزمین مقدس و محترم، باعث افزایش ثواب و پاداش استحقاقی شود یا اینکه سرزمین بد مانند قبرستان کفار، باعث افزایش عقاب شود.
۲. مؤثر بودن سرزمین دفن، در سرنوشت میت، به این معنا نیست که سرزمین مقدس و محترم، باعث افزایش ثواب و پاداش استحقاقی شود یا اینکه سرزمین بد مانند قبرستان کفار، باعث افزایش عقاب شود.
خط ۳۲: خط ۲۲:
یکی از خواص تربت نجف، این است که حساب نکیر و منکر ساقط است.<ref>شیخ عباس قمی، منازل الاخره، ۳۴.</ref> در این زمینه روایات صحیح بسیاری وارد شده است و گروهی از صالحان دیده‌اند که شب‌ها، قبور وادی السلام، با نور طولانی به آسمان وصل اند.<ref>الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۹.</ref>
یکی از خواص تربت نجف، این است که حساب نکیر و منکر ساقط است.<ref>شیخ عباس قمی، منازل الاخره، ۳۴.</ref> در این زمینه روایات صحیح بسیاری وارد شده است و گروهی از صالحان دیده‌اند که شب‌ها، قبور وادی السلام، با نور طولانی به آسمان وصل اند.<ref>الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۹.</ref>


۴. اثر مطلوب اماکن مقدس بر سرنوشت امواتی که در کنار آنها مدفونند و نیز اثر ناخوشایند قبرستان کفار بر ارواح مدفون در آنها را، می‌توان از مباحث معاد با تحلیل عقلی به دست آورد.
۵. ملاک اصلی در تعیین سرنوشت و استحقاق بهشت یا دوزخ، عقاید و اعمال صالح است. کسانی که در مراتب بالایی از ایمان قرار دارند، دفن شدن آنها در هر مکانی باشد، جای نگرانی ندارند؛ چون طبق روایات زیاد، مؤمنان در هر سرزمینی که دفن شوند، به روح آنها خطاب می‌شود که به وادی السلام بپیوندند.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۴۳ ح ۱ و ۲.</ref>
 
روح، پس از ترک بدن، همچنان در بدن لطیف مثالی به جسم مادی خود توجه دارد. جسمی که عمری به روح خدمت کرده و روح کمالات و مراتب یا درکات و رذایل را با آن کسب کرده است؛ حتماً مورد توجه روح است و تشریفاتی که در تشییع و تدفین انجام می‌شود، برای همین امر است.
 
بر همین اساس، ارواح اموات، زائران خود را می‌شناسند و به آنها توجه دارند. امام صادق (علیه السلام) فرمود:
 
سوگند به خدا! اموات، رفتن شما را می‌دانند و با حضور شما (در کنار قبرشان) خوشحال می‌شوند و با شما انس می‌گیرند.<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۷۸.</ref>
 
ارواح اولیا و امامان(ع) نیز به آرامگاه و سرزمین محل دفن خود، توجه خاصی دارند. از پیامبر (صلی الله علیه وآله) روایت شده که فرمود:
 
کسی که نزد قبر من نماز گذارد، می‌شنوم.<ref>عبدالله شبّر، حق الیقین، ج۲، ص۳۸۱.</ref>
 
نتیجهٔ طبیعی این بررسی، دیدار اهل قبور با اشخاص بزرگواری است که در یک سرزمین مدفون اند، و بهره‌مندی آنها از برکات و نعمت‌های آنجا است و چه خشنودی و سروری بالاتر از این وجود دارد.
 
در منابع اهل سنت آمده است که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمود:
 
مردگان خود را میان مردمان صالح دفن کنید؛ چون میت به سبب همسایهٔ بدش اذیت می‌شود، همان گونه که زنده، در کنار همسایهٔ بد اذیت می‌شود.<ref>سیوطی، شرح الصدور.</ref>
 
در روایت دیگری از پیامبر (صلی الله علیه وآله) سؤال شد: «آیا همسایهٔ صالح (در قبر و آخرت) سودی می‌رساند؟» فرمود: «آیا همسایهٔ خوب در دنیا سودی دارد؟» گفتند: «بلی». فرمود: «در آخرت نیز چنین است».<ref>همان.</ref>
 
۵. همان گونه که در آغاز پاسخ بیان شد، ملاک اصلی در تعیین سرنوشت و استحقاق بهشت یا دوزخ، عقاید و اعمال صالح است. کسانی که در مراتب بالایی از ایمان قرار دارند، دفن شدن آنها در هر مکانی باشد، جای نگرانی ندارند؛ چون طبق روایات زیاد، مؤمنان در هر سرزمینی که دفن شوند، به روح آنها خطاب می‌شود که به وادی السلام بپیوندند.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۴۳ ح ۱ و ۲.</ref>


و کسانی که در مراتب بالای دشمنی با خدا قرار دارند، در هر سرزمینی دفن شوند، ارواحشان به برهوت (حضر موت) منتقل می‌شوند.<ref>همان، ج۳، ص۲۴۶، ح ۴ و ۵; و بحارالانوار ج۶، ص۲۸۶، ح ۸.</ref>
و کسانی که در مراتب بالای دشمنی با خدا قرار دارند، در هر سرزمینی دفن شوند، ارواحشان به برهوت (حضر موت) منتقل می‌شوند.<ref>همان، ج۳، ص۲۴۶، ح ۴ و ۵; و بحارالانوار ج۶، ص۲۸۶، ح ۸.</ref>
۱۱٬۹۱۳

ویرایش