automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (added Category:مقالات پیشنهادی using HotCat) |
|||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
از عبارت اتق شر من احسنت الیه (از آسیب کسی که به او خوبی کردهای بترس)، در کتابهای گوناگون دینی و ادبی استفاده شده که برخی از آنها عبارتند از: | از عبارت اتق شر من احسنت الیه (از آسیب کسی که به او خوبی کردهای بترس)، در کتابهای گوناگون دینی و ادبی استفاده شده که برخی از آنها عبارتند از: | ||
بسیاری از مفسران اهل سنت<ref>برای نمونه نگاه کنید به ثعلبی، احمد بن ابراهیم، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، به اشراف صلاح باعثمان و دیگران، جده، دار التفسیر، ١٤٣٦ق، ج۱۳، ص۴۸۸؛ زحیلی، وهبه، التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج، بیروت، دار الفکر المعاصر، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۱۶.</ref> و برخی از مفسران شیعه<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، به تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۶۶ش، ج۹، ص۲۹۹.</ref> به این عبارت در تفسیر آیه ۷۴ [[سوره توبه]] اشاره کردهاند. [[منافقان]] پیش از حکومت [[پیامبر(ص)]] از نظر اقتصادی زندگی سختی داشتند و پس از آغاز حکومت وی با بهره بردن از [[غنیمت|غنائم]] ثروتمند شدند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ثعلبی، احمد بن ابراهیم، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، به اشراف صلاح باعثمان و دیگران، جده، دار التفسیر، ١٤٣٦ق، ج۱۳، ص۴۸۹.</ref> بر اساس این آیه، منافقان به [[عیبجویی]] و انکار نپرداختند مگر پس از آنکه مورد احسان خدا و پیامبر(ص) قرار گرفتند. | * بسیاری از مفسران اهل سنت<ref>برای نمونه نگاه کنید به ثعلبی، احمد بن ابراهیم، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، به اشراف صلاح باعثمان و دیگران، جده، دار التفسیر، ١٤٣٦ق، ج۱۳، ص۴۸۸؛ زحیلی، وهبه، التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج، بیروت، دار الفکر المعاصر، ۱۴۱۸ق، ج۱۰، ص۳۱۶.</ref> و برخی از مفسران شیعه<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، به تصحیح محمدجعفر یاحقی و محمدمهدی ناصح، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۶۶ش، ج۹، ص۲۹۹.</ref> به این عبارت در تفسیر آیه ۷۴ [[سوره توبه]] اشاره کردهاند. [[منافقان]] پیش از حکومت [[پیامبر(ص)]] از نظر اقتصادی زندگی سختی داشتند و پس از آغاز حکومت وی با بهره بردن از [[غنیمت|غنائم]] ثروتمند شدند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ثعلبی، احمد بن ابراهیم، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، به اشراف صلاح باعثمان و دیگران، جده، دار التفسیر، ١٤٣٦ق، ج۱۳، ص۴۸۹.</ref> بر اساس این آیه، منافقان به [[عیبجویی]] و انکار نپرداختند مگر پس از آنکه مورد احسان خدا و پیامبر(ص) قرار گرفتند. | ||
* نصرالله منشی در کتاب کلیله و دمنه<ref>نصرالله منشی، کلیله و دمنه، باب الصائغ و السیاح، [https://ganjoor.net/monshi/kelile-demni/zargarosayyah/sh3/ بخش ۳].</ref> و [[مولوی]] در کتاب [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوی معنوی]] از این عبارت بهره بردهاند.<ref group="یادداشت">گفت حقست این ولی ای سیبویه/ اِتَّقِ مِنْ شَرِّ مَنْ احْسَنْت الَیْهِ</ref><ref>فاضلی، قادر، فرهنگ موضوعی ادب فارسی (ویژه مثنوی معنوی)، کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۲۷۹.</ref> ملک الشعرای بهار نیز، شعری با عنوان «اتق شر من احسنت الیه» سروده است.<ref>بهار، محمدتقی، دیوان اشعار ملک الشعرای بهار، تهران، آزادمهر، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۹۴۵.</ref> | |||
== بررسی محتوا == | |||
==بررسی محتوا== | |||
ضربالمثل «مراقب بدی کسی که به او خوبی کردهای باش» دلالت میکند بر اینکه باید انسان مراقب خطرات کسی که به او خوبی کرده است باشد. به باور برخی، مفهوم التزامی این ضربالمثل این است که به انسانها خوبی نکن تا از شر آنها در امان باشی.<ref>موسوی، سید سلیمان و محمد میرزایی، «بررس جمله اتق شر من احسنت الیه از حیث صدوری و سنجش مفهومی آن با آموزههای دینی»، در فصلنامه آموزههای حدیثی، شماره ۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۷ش، ص۳۳ و ۳۴.</ref> محمد بن عبدالرحمن سخاوی عالم اهل سنت محتوای این ضربالمثل را به افراد لئیم و پست اختصاص داده است.<ref>سخاوی، محمد بن عبد الرحمن، المقاصد الحسنة في بيان كثير من الأحاديث المشتهرة على الألسنة، به تحقیق محمد عثمان الخشت، بيروت، دار الكتاب العربي، ١٤٠٥ق، ص۷۶۳.</ref> | ضربالمثل «مراقب بدی کسی که به او خوبی کردهای باش» دلالت میکند بر اینکه باید انسان مراقب خطرات کسی که به او خوبی کرده است باشد. به باور برخی، مفهوم التزامی این ضربالمثل این است که به انسانها خوبی نکن تا از شر آنها در امان باشی.<ref>موسوی، سید سلیمان و محمد میرزایی، «بررس جمله اتق شر من احسنت الیه از حیث صدوری و سنجش مفهومی آن با آموزههای دینی»، در فصلنامه آموزههای حدیثی، شماره ۴، پاییز و زمستان ۱۳۹۷ش، ص۳۳ و ۳۴.</ref> محمد بن عبدالرحمن سخاوی عالم اهل سنت محتوای این ضربالمثل را به افراد لئیم و پست اختصاص داده است.<ref>سخاوی، محمد بن عبد الرحمن، المقاصد الحسنة في بيان كثير من الأحاديث المشتهرة على الألسنة، به تحقیق محمد عثمان الخشت، بيروت، دار الكتاب العربي، ١٤٠٥ق، ص۷۶۳.</ref> | ||