ارتباط حضرت فاطمه(س) با شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها

چه رابطه ای بین حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ و شب قدر وجود دارد؟

حضرت فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ ام الائمه و برترین زن جهان از اولین آن‌ها تا آخرین است. «سیده النساء العالمین من الاولین و الآخرین»<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴، ج۴۳، ص۲۶.</ref> در روایتی از امام صادق ـ(ع) ـ است که ایشان در مورد آیه اوّل سوره قدر فرمودند: «لیله» فاطمه است. علاوه بر این در تأویل آیه اول سوره دخان «لیله مبارکه» که عموم مفسران آن را شب قدر می‌دانند، فاطمه ـ سلام الله علیها ـ به عنوان «لیله مبارکه» ذکر شده است. به نظر می‌رسد با توجه به موارد ذکر شده و با توجه به این که فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ به عنوان ام الائمه (که همه خیرات از ناحیه آن‌ها و به فیض وجود آن‌ها بر بندگان نازل می‌شود) منشأ هر خیری است لذا «لیله» را «لیله القدر» فاطمه ـ سلام الله علیها ـ دانسته‌اند.

در تفسیر فرات کوفی حدیثی از امام صادق ـ(ع) ـ روایت شده است، که در این حدیث آمده است: {{قرآن|انا انزلناه فی لیله القدر<ref>قدر / ۱.</ref>}} لیله «فاطمه» و القدر «الله» فمن عرف فاطمه حق معرفت‌ها فقد ادرک لیله القدر…»<ref>کوفی، فرات بن ابراهیم بن فرات، تفسیر فرات کوفی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، (۱۴۱۶–۱۳۷۴)، چاپ دوم، ص۵۸۱.</ref>در آیه «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم» منظور از لیله (شب) فاطمه و منظور از قدر «الله» است. پس هر کس فاطمه ـ سلام الله علیها ـ را آن گونه که حق شناخت ایشان است بشناسد فیض لیله القدر را درک کرده است.

علاوه بر این علامه مجلسی می‌نویسد: در تاویل آیه «هم و الکتاب المبین انا انزلناه فی لیله المبارکه» وارد شده که کتاب مبین امیر المؤمنین ـ(ع) ـ و لیله المبارکه فاطمه ـ سلام الله علیها ـ می‌باشد.<ref>مجلسی، محمد باقر، پیشین، ج۲۵، ص۹۹.</ref>

این قبیل روایات در واقع تفسیر بطون قرآن و تأویل آیات قرآن است. علامه مجلسی نیز می‌نویسد: «اما تاویل حضرت صادق ـ(ع) ـ «لیله القدر» را به «فاطمه» این بطنی از بطون آیه است؛ و تشبیه حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ به لیله (شب) یا به خاطر ستر و عفاف فاطمه است یا به خاطر آن ظلم وجوری است که ایشان را فرا می‌گیرد و می‌پوشاند.»<ref>همان، ج۲۵، ص۹۹.</ref>

علامه در جای دیگربا توجه به آیه {{قرآن|هم و الکتاب المبین انا انزلناه فی لیله مبارکه<ref>دخان / آیات ابتدایی.</ref>}} می‌نویسد: «این تعبیر از فاطمه به لیله به اعتبار عفاف و مستوریت ایشان از خلایق از جهت صورت و رتبه (شأن و مقام) است. علاوه بر این خیر (خوبی، رحمت) از آن حضرت بدون واسطه صادر می‌شود.»<ref>علامه مجلسی، پیشین، ج۴۸، ص۹۰.</ref> سپس می‌نویسد: این بطن آیه است که ظاهر آیه نیز به آن دلالت دارد. زیرا نزول قرآن در شب قدر، هدایت خلق و ارشاد آن‌ها به شرایع دینی و ثبات آن‌ها بر حق تا انقضاء دنیا، جز با وجود امامی که تمامی حوائج مردم را می‌داند امکان‌پذیر نیست؛ و این امر به نصب حضرت امیر ـ(ع) ـ و قرار دادن ایشان به عنوان مخزن علم قرآن ـ هم از جهت لفظ و معنی و هم از جهت ظاهر و باطن، محقق شد. تا مصداق «کتاب مبین» شود و این امر هم چنین با ازدواج آن حضرت با سید النساء (فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ) محقق شد تا از آن دو وجود، ائمه اطهار تا روز قیامت دوام داشته باشد.»<ref>همان.</ref>

نتیجه‌گیری: با توجه به روایاتی که عمدتاً از حضرت صادق ـ(ع) ـ نقل شده ایشان لیله یا لیله قدر را حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ ذکر کرده‌اند. بدون شک این روایات تأویل و بطنی از بطون قرآن می‌باشد که ائمه اطهار ـ سلام الله علیها ـ با علم بی پایان خویش به این تأویلات آگاه بودند. «و ما یعلم تأویله الا الله و الراسخون فی العلم» و این تأویل یا به خاطر ستر و عفاف و پوشش حضرت می‌باشد یا به این خاطر که آن حضرت به واسطه این که ام الائمه است (و هر چه فیض و برکت در عالم است به واسطه ایشان و ائمه اطهار است) در حقیقت ایشان ریشه و منشأ خیر و برکت هستند.