automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
صابئین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
صابئین چه کسانی هستند؟ | صابئین چه کسانی هستند؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}«صابئین» جمع «صابی» کلمه‌ای عبری است به معنای فرو رفتن در آب<ref>فرهنگ دهخدا به نقل از تفسير نمونه، ج۱، ص: ۲۸۸</ref> و به کسانی گفته می‌شود که افزون بر ایمان به خدا و معاد، خود را پیرو [[حضرت یحیی(ع)]] می‌دانند. ایشان برای ستارگان، قدرت تدبیر قایل‌اند و بیشتر در کنار رودخانه‌ها و دریاها زندگی می‌کنند. بیشتر گوشه‌گیر و منزوی هستند. آنها افزون بر اعتقاد ویژه به ستارگان، معتقدند که باید غسل‌های متعددی را در تابستان و زمستان در رودخانه‌ها و آب‌های جاری انجام دهند. | ||
نام صابئین دو بار در قرآن کریم آمده است.<ref>بقره: ۲/۶۲; حج، ۱۷.</ref> در [[سوره حج]]، نام صابئین در کنار یهود، نصاری، مجوس و مشرکان آمده است: از اینجا معلوم می‌شود که آنها غیر از چهار گروه مذکورند. | |||
هم‌اکنون نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.<ref>تفسیر نور، ج۱، ص۱۵۱.</ref> | هم‌اکنون نزدیک پنج هزار نفر از این فرقه در خوزستان، در سواحل رود کارون، و قریب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهای دیگر، سکونت دارند.<ref>تفسیر نور، ج۱، ص۱۵۱.</ref> | ||
در تفسیر قمّی آمده است: صابئین نه مجوس هستند، نه یهود و نه نصاری و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت می‌کنند.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۴۸.</ref> | در [[تفسیر قمّی]] آمده است: [[صابئین]] نه مجوس هستند، نه یهود و نه نصاری و نه مسلمان، بلکه ستارگان و نجوم را عبادت می‌کنند.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۴۸.</ref> [[طبرسی]] در تفسیر «مجمع البیان» به نقل از قتاده، آورده است: «صابئین قومی هستند که عبادت نجوم در دین آنها است. افزون بر این، به خدا و معاد و بعضی از پیامبران اعتقاد دارند. در حقیقت این‌ها ستاره‌پرست هستند.» که البته این قول صحیح نمی باشد. در تفسیر نمونه از قول راغب در كتاب مفردات می‌نويسد: آنها جمعيتى از پيروان [[حضرت نوح(ع)]] بودهاند.<ref>تفسير نمونه، ج۱، ص: ۲۸۸ | ||
</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||