پرش به محتوا

لعن قاتلان امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱
ابرابزار
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Nazarzadeh }}
{{در دست ویرایش|کاربر=Nazarzadeh}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
دو دليل وجود دارد كه نشان مي دهد قضاوت ما درباره قاتلان امام حسين و يارانش، قضاوت درستي نيست و بر اين اساس نمي توانيم آن ها را لعن كنيم و در عذاب ابدي بپنداريم: ۱. توبه از آموزه هاي قطعي و بي قيد و شرط قرآن است. بر اساس اين آموزه بالاترين گناه، يعني شرك هم با توبه بخشيده مي شود. ۲. در روايتي هست كه فرد گناهكاري كه بر او حدي جاري شده، به واسطه حد، پاك مي شود و خداوند در قيامت دوباره او را عذاب نمي كند. بر اين اساس اولا از كجا معلوم كه قتله كربلا توبه نكرده اند؟ شايد توبه كرده اند ولي به ما نرسيده است.
دو دلیل وجود دارد که نشان می‌دهد قضاوت ما درباره قاتلان امام حسین و یارانش، قضاوت درستی نیست و بر این اساس نمی‌توانیم آن‌ها را لعن کنیم و در عذاب ابدی بپنداریم: ۱. توبه از آموزه‌های قطعی و بی قید و شرط قرآن است. بر اساس این آموزه بالاترین گناه، یعنی شرک هم با توبه بخشیده می‌شود. ۲. در روایتی هست که فرد گناهکاری که بر او حدی جاری شده، به واسطه حد، پاک می‌شود و خداوند در قیامت دوباره او را عذاب نمی‌کند. بر این اساس اولا از کجا معلوم که قتله کربلا توبه نکرده‌اند؟ شاید توبه کرده‌اند ولی به ما نرسیده است.
{{پایان سوال}}  
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
 
لعن به معناي دوري از لطف و رحمت الهي است و از سنخ نفرين است که مصدر و منشأ شرعي و قرآني دارد.  
لعن به معنای دوری از لطف و رحمت الهی است و از سنخ نفرین است که مصدر و منشأ شرعی و قرآنی دارد.
 
گروه‌هایی در قرآن کريم مورد لعن خداوند قرار گرفته اند که قاتلان شهدای کربلا در دل بسیاری از این گروه های ملعون قرار می‌گیرند،  
گروه‌هایی در قرآن کریم مورد لعن خداوند قرار گرفته‌اند که قاتلان شهدای کربلا در دل بسیاری از این گروه‌های ملعون قرار می‌گیرند،
 
نظر به روحیه نفاقی که در وجود دشمنان امام حسین ((ع)) وجود داشت و با کشتن آن‌حضرت در حقیقت خدا و رسولش را اذیت کردند و بزرگترین ظلم را در تاریخ بشریت مرتکب شدند و مؤمنان بلند مرتبه‌ای را به قتل رساندند از نظر قرآن مستحق لعن و جایگاهشان در جهنم ابدی است.
نظر به روحیه نفاقی که در وجود دشمنان امام حسین «ع» وجود داشت و با کشتن آن‌حضرت در حقیقت خدا و رسولش را اذیت کردند و بزرگترین ظلم را در تاریخ بشریت مرتکب شدند و مؤمنان بلند مرتبه‌ای را به قتل رساندند از نظر قرآن مستحق لعن و جایگاهشان در جهنم ابدی است.
 
مقدمه:  
مقدمه:
 
یکی از فجایع مهمی که در تاریخ بشریت رخ داد، مسأله کشتار مظلومانه امام حسین و اصحابشان به دستور یزید بن معاویه و اجرایش توسط لشکریانش است.  
یکی از فجایع مهمی که در تاریخ بشریت رخ داد، مسئله کشتار مظلومانه امام حسین و اصحابشان به دستور یزید بن معاویه و اجرایش توسط لشکریانش است.
 
این موضوعی نیست درون مذهبی و صرفا مربوط به شیعیان باشد، بلکه بسیاری از مخالفان شیعه که در قلمشان انصاف را رعایت کردند، یزیدیان را مورد نکوهش و تقبیح قرار دادند، و بسیاری از آزادگان غیر مسلمان جهان نیز متأثر از حماسه امام حسین ((ع)) آن حضرت را الگوی خود قرار دادند، امّا برخی نیز که ظاهراً از آبشخور بنی امیه بهره می‌برند هر چند گاهی در برخی از موضوعات جزئی آن شبهه‌های وارد می‌کنند مثلاً این‌که قاتلان شهدای کربلا شاید توبه کرده‌باشند پس لعن آنان جایز نیست، ما در ادامه به نقد این شبهه می‌پردازیم.  
این موضوعی نیست درون مذهبی و صرفاً مربوط به شیعیان باشد، بلکه بسیاری از مخالفان شیعه که در قلمشان انصاف را رعایت کردند، یزیدیان را مورد نکوهش و تقبیح قرار دادند، و بسیاری از آزادگان غیر مسلمان جهان نیز متأثر از حماسه امام حسین «ع» آن حضرت را الگوی خود قرار دادند، امّا برخی نیز که ظاهراً از آبشخور بنی امیه بهره می‌برند هر چند گاهی در برخی از موضوعات جزئی آن شبهه‌های وارد می‌کنند مثلاً این‌که قاتلان شهدای کربلا شاید توبه کرده‌باشند پس لعن آنان جایز نیست، ما در ادامه به نقد این شبهه می‌پردازیم.
 
اصل نقد:
اصل نقد:
 
در مورد لعن بايد گفت که لعن به معناي دوري از لطف و رحمت الهي است و آنچه نکوهش شده ناسزاگويي و سب به خدايان مشرکان است «لا تسبوا الذين يدعون من دون الله فيسبوا الله عدوا بغير علم»<ref>انعام/ ۱۰۸.</ref> و (شما مؤمنان) به آنچه مشركان غير از خدا مى‏خوانند دشنام ندهيد تا مبادا آنها از روى ظلم و جهالت خدا را دشنام دهند.  
در مورد لعن باید گفت که لعن به معنای دوری از لطف و رحمت الهی است و آنچه نکوهش شده ناسزاگویی و سب به خدایان مشرکان است «لا تسبوا الذین یدعون من دون الله فیسبوا الله عدوا بغیر علم»<ref>انعام/ ۱۰۸.</ref> و (شما مؤمنان) به آنچه مشرکان غیر از خدا می‌خوانند دشنام ندهید تا مبادا آنها از روی ظلم و جهالت خدا را دشنام دهند.
 
در روايات منقوله از نبی اکرم ((ص)) و ائمه اطهار ((ع)) فحش و سبّ به صراحت مورد نهي و تقبيح قرار گرفته است. پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده است که فحش دادن مؤمن فسوق است.<ref>کليني، محمد بن يعقوب کافي، دارالکتب الاسلاميه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۳۵۹.</ref>  
در روایات منقوله از نبی اکرم «ص» و ائمه اطهار «ع» فحش و سبّ به صراحت مورد نهی و تقبیح قرار گرفته است. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرموده است که فحش دادن مؤمن فسوق است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب کافی، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۳۵۹.</ref>
 
از امام صادق (عليه السلام) نقل شده است که خداوند فحش دهنده را و نيز کسي را که به او فحش داده مي شود و باکي از آن ندارد را مبغوض مي دارد.<ref>همان، ج۲، ص۳۲۴.</ref>
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که خداوند فحش دهنده را و نیز کسی را که به او فحش داده می‌شود و باکی از آن ندارد را مبغوض می‌دارد.<ref>همان، ج۲، ص۳۲۴.</ref>
 
امّا لعنت از سنخ فحش نیست، بلکه يک نوع نفرين است که مصدر و منشأ شرعي و قرآني دارد. و براي اولين بار خداوند است که شيطان را مورد لعنت خود قرار داده است. منتهي لعن خداوند با لعن غير خداوند فرق دارد اگر خداوند کسي را لعنت کرده باشد معناي آن اين است که او را از رحمتش دور نموده است. و اگر غير خدا کسي را لعنت کند به معناي دعا است و از خداوند مي خواهد که او را از رحمتش محروم نمايد. پس خود لعن به خودي خود از نظر شرعي مانند فحش و سبّ به صورت مطلق، قبيح نمي باشد. چون لعن يک نوع دعا است و دعاء قبحي ندارد. بنابراين بايد بحث را روي متعلق و موضوع لعن متمرکز کرد.
امّا لعنت از سنخ فحش نیست، بلکه یک نوع نفرین است که مصدر و منشأ شرعی و قرآنی دارد. و برای اولین بار خداوند است که شیطان را مورد لعنت خود قرار داده است. منتهی لعن خداوند با لعن غیر خداوند فرق دارد اگر خداوند کسی را لعنت کرده باشد معنای آن این است که او را از رحمتش دور نموده است. و اگر غیر خدا کسی را لعنت کند به معنای دعا است و از خداوند می‌خواهد که او را از رحمتش محروم نماید. پس خود لعن به خودی خود از نظر شرعی مانند فحش و سبّ به صورت مطلق، قبیح نمی‌باشد. چون لعن یک نوع دعا است و دعاء قبحی ندارد؛ بنابراین باید بحث را روی متعلق و موضوع لعن متمرکز کرد.
 
متعلق لعن يعني کسي که مورد لعن قرار مي گيرد يا مستحق لعن نيست و يا مستحق لعن مي باشد. اگر مستحق لعن نباشد لعن نمودن چنين شخصي براي هيچ کس حتي در خفاء و در عدم حضور ديگران جايز نيست و در شرع اسلام از آن نهي به عمل آمده است. در وسائل الشيعه بابي به نام تحريم لعن غير مستحق عنوان شده و روايتي در اين باب از امام صادق(ع) نقل شده است.<ref>حر عاملي، وسائل الشيعه، قم. آل البيت، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۰۱.</ref>
متعلق لعن یعنی کسی که مورد لعن قرار می‌گیرد یا مستحق لعن نیست یا مستحق لعن می‌باشد. اگر مستحق لعن نباشد لعن نمودن چنین شخصی برای هیچ‌کس حتی در خفاء و در عدم حضور دیگران جایز نیست و در شرع اسلام از آن نهی به عمل آمده است. در وسائل الشیعه بابی به نام تحریم لعن غیر مستحق عنوان شده و روایتی در این باب از امام صادق(ع) نقل شده است.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، قم. آل البیت، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۰۱.</ref>
 
اما اگر متعلق لعن، مستحق لعن باشد مانعي ندارد و مستحقين لعن چند گروه اند که در قرآن کريم بيان شده و همگي آنان مورد لعن خداوند قرار گرفته اند، امّا در این‌جا تنها به مواردی که به شبهه مربوط باشد اشاره می‌شود.
اما اگر متعلق لعن، مستحق لعن باشد مانعی ندارد و مستحقین لعن چند گروه اند که در قرآن کریم بیان شده و همگی آنان مورد لعن خداوند قرار گرفته‌اند، امّا در این‌جا تنها به مواردی که به شبهه مربوط باشد اشاره می‌شود.
 
۱. منافقان از کساني هستند که در قرآن مستحق لعن قرار گرفته اند« وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدينَ فيها هِيَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقيم‏».<ref>توبه/ ۶۸.</ref> خدا به مردان و زنان منافق و به كفار، آتش جهنم وعده داده، كه جاودانه در آنند، و همان بسشان است، خدا لعنتشان كرده، و براى آنان عذابى است هميشگى.
۱. منافقان از کسانی هستند که در قرآن مستحق لعن قرار گرفته‌اند «وَعَدَ اللَّهُ الْمُنافِقینَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْکُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها هِیَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقیم‏».<ref>توبه/ ۶۸.</ref> خدا به مردان و زنان منافق و به کفار، آتش جهنم وعده داده، که جاودانه در آنند، و همان بسشان است، خدا لعنتشان کرده، و برای آنان عذابی است همیشگی.
 
۲. دسته دوم مستحقين لعن اذیت کنندگان خدا و رسول از ميان مسلمانان مي باشند:
۲. دسته دوم مستحقین لعن اذیت کنندگان خدا و رسول از میان مسلمانان می‌باشند:
 
«إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَه وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهيناً»<ref>احزاب/ ۵۷ .</ref> كسانى كه خدا و پيامبرش را اذيت مى‏كنند، خداوند در دنيا و آخرت آنها را لعنت كرده، و عذابى خوار كننده براى ايشان مهيا نموده است.
«إِنَّ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَه وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهیناً»<ref>احزاب/ ۵۷.</ref> کسانی که خدا و پیامبرش را اذیت می‌کنند، خداوند در دنیا و آخرت آنها را لعنت کرده، و عذابی خوار کننده برای ایشان مهیا نموده است.
 
در این زمینه لازم است به چند روایت اشاره شود:
در این زمینه لازم است به چند روایت اشاره شود:
 
الف) حدیث شریف و معروف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) که فرمود: «فاطمه بضعه منی، من آذاها فقد آذانی...»<ref>صحيح بخاري : ۶/۴۹۱ , ۸/۱۱۰ فتح الباري : ۷/</ref> فاطمه جزئی از حقيقت و روح من است هرکس او را اذیت کند مرا اذیت کرده است. حضرت زهراء (سلام الله علیها) در حالي از دنيا رفت كه بر برخی از صحابه غضبناك بود و با آن ها تا آخرين لحظه عمرش حرف نزد.  
الف) حدیث شریف و معروف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) که فرمود: «فاطمه بضعه منی، من آذاها فقد آذانی…»<ref>صحیح بخاری: ۶/۴۹۱ , ۸/۱۱۰ فتح الباری: ۷/</ref> فاطمه جزئی از حقیقت و روح من است هرکس او را اذیت کند مرا اذیت کرده است. حضرت زهراء (سلام الله علیها) در حالی از دنیا رفت که بر برخی از صحابه غضبناک بود و با آن‌ها تا آخرین لحظه عمرش حرف نزد.
 
ب) روايت «من آذى عليا فقد آذاني» هر كس على را اذيت كند، به راستى كه مرا اذيت كرده است.
ب) روایت «من آذی علیا فقد آذانی» هر کس علی را اذیت کند، به راستی که مرا اذیت کرده است.
 
که با سند معتبر در منابع اهل سنت نقل شده است.<ref>إبن أبي شيبه الكوفي، ابوبكر عبد الله بن محمد (متوفاى۲۳۵ هـ)، الكتاب المصنف في الأحاديث والآثار، ج۶ ص۳۷۱، ح۳۲۱۰۸، تحقيق: كمال يوسف الحوت، ناشر: مكتبه الرشد - الرياض، الطبعه: الأولى، ۱۴۰۹هـ.
که با سند معتبر در منابع اهل سنت نقل شده است.<ref>إبن أبی شیبه الکوفی، ابوبکر عبد الله بن محمد (متوفای۲۳۵ هـ)، الکتاب المصنف فی الأحادیث والآثار، ج۶ ص۳۷۱، ح۳۲۱۰۸، تحقیق: کمال یوسف الحوت، ناشر: مکتبه الرشد - الریاض، الطبعه: الأولی، ۱۴۰۹هـ.
 
البخاري الجعفي، ابوعبدالله محمد بن إسماعيل (متوفاى۲۵۶هـالتاريخ الكبير، ج۶ ص۳۰۶، ح۲۴۸۲، تحقيق: السيد هاشم الندوي، ناشر: دار الفكر.</ref>  
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای۲۵۶هـالتاریخ الکبیر، ج۶ ص۳۰۶، ح۲۴۸۲، تحقیق: السید هاشم الندوی، ناشر: دار الفکر.</ref>
 
ج) علي بن عاصم کوفي مي گويد: به امام عسکري (عليه السلام) عرض کردم: من با دست، توان ياري شما را ندارم، ولي در دل شما را دوست دارم و از دشمنان شما بيزارم و در خلوت آن ها را لعنت مي کنم، حال من چگونه است آقاي من؟ حضرت فرمود: پدرم ازجدم رسول خدا حديث کرد که فرمود: هر کس از ياري ما اهل بيت ناتوان باشد و در خلوت خويش، دشمنان ما را لعنت کند، خداوند صداي او را به تمام ملائکه مي رساند ... هنگامي که صداي وي به ملائکه رسيد، ملائکه براي او استغفار مي کنند و بر او ثنا مي گويند ...<ref>علامه مجلسي محمد باقر، بحار الانوار، ۵۰/۳۱۶، پيشين.</ref>  
ج) علی بن عاصم کوفی می‌گوید: به امام عسکری (علیه السلام) عرض کردم: من با دست، توان یاری شما را ندارم، ولی در دل شما را دوست دارم و از دشمنان شما بیزارم و در خلوت آن‌ها را لعنت می‌کنم، حال من چگونه است آقای من؟ حضرت فرمود: پدرم ازجدم رسول خدا حدیث کرد که فرمود: هر کس از یاری ما اهل بیت ناتوان باشد و در خلوت خویش، دشمنان ما را لعنت کند، خداوند صدای او را به تمام ملائکه می‌رساند … هنگامی که صدای وی به ملائکه رسید، ملائکه برای او استغفار می‌کنند و بر او ثنا می‌گویند …<ref>علامه مجلسی محمد باقر، بحار الانوار، ۵۰/۳۱۶، پیشین.</ref>
 
۳.: دسته سوم ظالمان و ستم‌گران هستند که این‌ها نیز از ميان مسلمانان می‌باشند: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أُولئِكَ يُعْرَضُونَ عَلى‏ رَبِّهِمْ وَ يَقُولُ الْأَشْهادُ هؤُلاءِ الَّذينَ كَذَبُوا عَلى‏ رَبِّهِمْ أَلا لَعْنَه اللَّهِ عَلَى الظَّالِمين»<ref>هود / ۱۸.</ref>. و در جهان از آنهايى كه به خدا نسبت دروغ دادند ستمكارتر كيست؟ آنان بر خداى خود عرضه داشته شوند و گواهان (محشر) گويند: اينان هستند كه بر خداى خود دروغ بستند، آگاه باشيد كه لعن خدا بر ستمكاران عالم است‏.  
۳. : دسته سوم ظالمان و ستم‌گران هستند که این‌ها نیز از میان مسلمانان می‌باشند: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً أُولئِکَ یُعْرَضُونَ عَلی رَبِّهِمْ وَ یَقُولُ الْأَشْهادُ هؤُلاءِ الَّذینَ کَذَبُوا عَلی رَبِّهِمْ أَلا لَعْنَه اللَّهِ عَلَی الظَّالِمین».<ref>هود / ۱۸.</ref> و در جهان از آنهایی که به خدا نسبت دروغ دادند ستمکارتر کیست؟ آنان بر خدای خود عرضه داشته شوند و گواهان (محشر) گویند: اینان هستند که بر خدای خود دروغ بستند، آگاه باشید که لعن خدا بر ستمکاران عالم است‏.
 
۴. کسي که مؤمن را عمدا به قتل مي رساند: «وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً»<ref>نساء/۹۳.</ref> و هر كس مؤمنى را به عمد بكشد مجازات او (آتش) جهنم است، كه در آن جاويد (معذّب) خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن كند و عذابى بسيار شديد بر او مهيا سازد .
۴. کسی که مؤمن را عمداً به قتل می‌رساند: «وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فیها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظیماً»<ref>نساء/۹۳.</ref> و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد مجازات او (آتش) جهنم است، که در آن جاوید (معذّب) خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن کند و عذابی بسیار شدید بر او مهیا سازد.
 
بر اساس ادله‌ای که بیان شد، روشن می‌شود که قاتلان امام حسین ((ع)) و اصحاب ایشان، دارای صفات زیر بودند.
بر اساس ادله‌ای که بیان شد، روشن می‌شود که قاتلان امام حسین «ع» و اصحاب ایشان، دارای صفات زیر بودند.
 
الف) صفت نفاق: چون کسانی که از یک طرف اهل نماز و روزه می‌باشند و از طرف دیگر قاتل امام زمانشان هستند، به طور حتم و یقین اهل ایمان نیستند گرچه در ظاهر ادعای ایمان می‌کنند، بلکه منافقانی هستند که در قرآن مورد لعنت قرار گرفتند.
الف) صفت نفاق: چون کسانی که از یک طرف اهل نماز و روزه می‌باشند و از طرف دیگر قاتل امام زمانشان هستند، به‌طور حتم و یقین اهل ایمان نیستند گرچه در ظاهر ادعای ایمان می‌کنند، بلکه منافقانی هستند که در قرآن مورد لعنت قرار گرفتند.
 
ب) امام حسین ((ع)) نوه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و فرزند بلافصل حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام) است و بر اساس شواهد تاریخی این عزیزان محبت بسیاری نسبت به امام حسین ((ع)) داشتند، بر این اساس طبیعی است که گفته شود اذیت امام حسین ((ع)) اذیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام) است؛ فلذا همان‌طور که اذیت‌کننده پیامبر (صلی الله علیه و آله) و حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام)، ملعون است، هم‌چنین اذیت‌کننده امام حسین ((ع)) نیز ملعون می‌باشد.  
ب) امام حسین «ع» نوه پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و فرزند بلافصل حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام) است و بر اساس شواهد تاریخی این عزیزان محبت بسیاری نسبت به امام حسین «ع» داشتند، بر این اساس طبیعی است که گفته شود اذیت امام حسین «ع» اذیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام) است؛ فلذا همان‌طور که اذیت‌کننده پیامبر (صلی الله علیه و آله) و حضرت علی و حضرت فاطمه (علیهما السلام)، ملعون است، هم‌چنین اذیت‌کننده امام حسین «ع» نیز ملعون می‌باشد.
 
ج) ظلم و ستمی بالاتر از کشتن پیامبران و امامان ((ع)) وجود ندارد، و این ارازلی که فرزند پیامبر و اصحابشان را به قتل رساندند، جزو ستمکارترین افراد جهان هستند.
ج) ظلم و ستمی بالاتر از کشتن پیامبران و امامان «ع» وجود ندارد، و این ارازلی که فرزند پیامبر و اصحابشان را به قتل رساندند، جزو ستمکارترین افراد جهان هستند.
 
د) ایمان درجاتی دارد و امامان در بالاترین درجه ایمان هستند، و در آیه شریفه بالا، کشندگان مؤمنان مورد لعن خداوند قرار گرفتند؛ بر این اساس قاتلان امام حسین ((ع)) یقینا در صف اول لعن شوندگان قرار دارند.
د) ایمان درجاتی دارد و امامان در بالاترین درجه ایمان هستند، و در آیه شریفه بالا، کشندگان مؤمنان مورد لعن خداوند قرار گرفتند؛ بر این اساس قاتلان امام حسین «ع» یقیناً در صف اول لعن شوندگان قرار دارند.
 
نتیجه: این‌که قضاوت ما شیعیان درباره قاتلان امام حسين و يارانش، قضاوت صحیح و درستي است و بر اساس ادله‌ای که ذکر شد مي توانيم آن ها را لعن كنيم و در عذاب ابدي بپنداريم، بر اين اساس اولا از كجا معلوم كه قتله كربلا توبه كرده باشند؟ و بر فرض هم که توبه کرده باشند توبه از اشتباهشان باشد بلکه شاید از ترس قصاص و اعدام باشد، مطابق با آیات الهی (نساء، ۹۳) «و هر كس مؤمنى را به عمد بكشد مجازات او (آتش) جهنم است، كه در آن جاويد (معذّب) خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن كند و عذابى بسيار شديد بر او مهيا سازد».
نتیجه: این‌که قضاوت ما شیعیان درباره قاتلان امام حسین و یارانش، قضاوت صحیح و درستی است و بر اساس ادله‌ای که ذکر شد می‌توانیم آن‌ها را لعن کنیم و در عذاب ابدی بپنداریم، بر این اساس اولا از کجا معلوم که قتله کربلا توبه کرده باشند؟ و بر فرض هم که توبه کرده باشند توبه از اشتباهشان باشد بلکه شاید از ترس قصاص و اعدام باشد، مطابق با آیات الهی (نساء، ۹۳) «و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد مجازات او (آتش) جهنم است، که در آن جاوید (معذّب) خواهد بود و خدا بر او خشم و لعن کند و عذابی بسیار شدید بر او مهیا سازد».
 
.
.
 
==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =
  | شاخه فرعی۱ =  
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}