|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| ==جایگاه==
| |
| موسى بن عمران<ref>حجازی، التفسير الواضح، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴۶.</ref> بزرگ‌ترین پیامبر و رهبر بنی‌اسرائیل<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref> که آنان را از اسارت مصری‌ها، آزاد کرد و به سمت سرزمین موعود حرکت داد.<ref>خرمشاهی، «موسی(ع)»، ج۲، ص۲۱۸۰.</ref>
| |
| حضرت موسی(ع) یکی از پنج پیامبر<ref>زحیلی، تفسير الوسيط، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۱۱۸۱.</ref> اولوالعزم بود.<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref> نام حضرت موسی(ع) ۱۳۶ بار در قرآن آمده<ref>رهبریان، «موسی»، ص۱۱۲۳.</ref> و معجزات بسیاری از او در قرآن نقل شده است.<ref>رهبریان، «موسی»، ص۱۱۲۳.</ref> قرآن داستان‌های زندگی حضرت موسی را بیش از دیگر پیامبران یاد کرده است.<ref>رهبریان، «موسی»، ص۱۱۲۳.</ref> او داماد حضرت شعیب بود.<ref>اعلمى،
| |
| تراجم أعلام النساء، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۴۵.</ref>
| |
|
| |
|
| قرآن، موسی(ع) را با اخلاص، رسول و نبی معرفی می‌کند<ref>سوره مریم، آیه۵۱.</ref> و می‌گوید او را به جهت رسالت و گفتگو کردن با خداوند بر قومش برتری داده است.<ref>سوره اعراف، آیه۱۴۴.</ref> الواح<ref>ابن‌عطیه، المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۱۴۸.</ref> و تورات بر حضرت موسی نازل شد.<ref>زحیلی، التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج، ۱۴۱۸ق، ج۲۱، ص۲۱۶.</ref> او صاحب کتاب آسمانی و شریعت بود<ref>رهبریان، «موسی»، ص۱۱۲۳.</ref> و شريعت او را نزدیک‌ترین شریعت در میان ادیان الهی به شریعت اسلام دانسته‌اند.<ref>حجازی، التفسير الواضح، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴۶.</ref>
| |
|
| |
| موسی(ع) از پیامبران اولوالعزم بود و به همین جهت، رسالت او را محدود به گروهی یا مکان معینی ندانسته‌اند و معتقدند رسالت او جهانی و برای همگان بوده است.<ref>فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۴، ص۲۸.</ref> البته برخی محققان براساس آیات قرآن و تورات، معتقدند که دین یهود و کتاب تورات، دینى قومى است و خطاب آن به بنى اسرائیل (فرزندان یعقوب) میباشد و خطابى به سایر امت‌ها ندارد.<ref>احمدی، [http://ensani.ir/fa/article/91907/نظریه-اى-در-باره-محدود-بودن-شریعت-حضرت-موسى-و-حضرت-مسیح-به-بنى-اسرائیل-1- «نظریه‌ای درباره محدود بودن شریعت حضرت موسی و خضرت عیسی به بنی‌اسرائیل»]</ref>
| |
|
| |
| '''سخن گفتن با خداوند'''{{سخ}}
| |
| {{اصلی|گفتگوی حضرت موسی با خداوند}}
| |
| [[خداوند]] با [[حضرت موسی(ع)]] مستقیم، بدون واسطه و در غیر قالب همیشگی وحی، سخن گفت.<ref>مغنیه، تفسير الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۴۹۵.</ref>برخی دیگر از عالمان شیعه، معتقدند سخن گفتن خداوند، امر حقیقی بوده که آثاری مانند سخن گفتن‌های عادی دارد، اما به اعضا و جوارح مادی مثل دهان نیاز ندارد.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۵.</ref>
| |
|
| |
| برخی مفسران شیعه معتقدند خداوند امواج صوتى و کلمات را در فضا يا اجسام میآفريد و سخن گفتن او، این چنین بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۳۶۳.</ref> در مقابل برخی مانند [[علامه طباطبایی]] معتقدند، خداوند برای ما چگونگی سخن گفتن را ذکر نکرده و ما نیز از تعابیر قرآن، چگونگی این سخن گفتن را به‌دست نمی‌آوریم.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۶</ref>
| |
|
| |
| صفت «کلیم الله» (کسی که خدا با او سخن گفت) را مختص به حضرت موسی(ع) دانسته‌اند.<ref>فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۰، ص۲۰۲.</ref> هرچند برخی معتقدند خداوند در معراج با پیامبر اسلام بدون واسطه سخن گفت.<ref>بروجردی، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج۲، ص۴۶۲.</ref>
| |