حدیث «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»: تفاوت میان نسخه‌ها

مضون این حدیث در منابع رواییبه شکل‌های مختلف آمده است، اما عبارت اول، {{متن عربی|الإسلامُ یَعْلوا و لایُعْلی عَلَیه}} در آنها مشترک است و در هر مورد توضیحی در ادامه این عبارت بیان شده مانند: «الاسلام یعلو و لایعلی علیه، نحن نرثهم و لایرثونا»:<ref>نوری طبرسی، حسن، مستدرک الوسائل، قم، انتشارات آل البیت(ع)، احیاء التراث، ۱۴۰۷ق، ج۱۷، ص۱۴۲.</ref> اسلام بالاتر از حرفهایی است که دیگران می‌زنند ما از آنها ارث می‌بریم (باقی خواهیم بود)؛ ولی آنها از ما ارث نمی‌برند (از بین خواهند رفت). این حدیث و حدیث اول، هر دو بیانگر والا بودن و منزلت داشتن اسلام است. پیامبر اکرم(ص) در حدیث اول اسلام را به‌ {{قرآن|کَلِمَه اللهِ هِیَ العُلْیا}}<ref>توبه/۴۱.</ref> تفسیر نموده‌اند. و در حدیث دوم آن را کلمهٔ باقیه در فرزندان و اعقاب خود قرار داد. این عبارت بیانگر آن است که اسلام میراث ماندگار از زمان حضرت ابراهیم(ع) و سپس پیامبر اکرم(ص) است زیرا رسول خدا(ص) از ذریه حضرت ابراهیم و در جهت {{قرآن|فی عَقِبِه}}<ref>زخرف/۲۹.</ref> بودن از اعقاب آن بزرگوار است و سپس این میراث ماندگار در امامان(ع) باقی ماند. از طرف دیگر قرآن {{قرآن|کَلِمَه اللهِ هِیَ العُلْیا}} را در مقابل: {{قرآن|کَلِمَه الّذینَ کَفَروا السُّفْلی}}<ref>توبه/۴۱.</ref> قرار داد؛ بنابراین اسلام هم در کنار کلمه علیا همیشه پایدار است. عبارت «و لایرثونا» در حدیث دوم اشاره به آن است که غیر اسلام، همانند کلمهٔ کافران سُفلی می‌باشد که نه ارثی و نه نشانی از آنها باقی می‌ماند.