automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
بعد از خوانده شدن [[صیغه نکاح|صیغه عقد]]، دختر و پسر، با یکدیگر زن و شوهر میشوند و از نظر [[شرع]] و قانون همه آثار [[ازدواج]] را دارا میشوند. مرد در این زمان حق هرگونه لذت جنسیِ حلال از همسرش را دارد؛ ولی مرسوم است که نزدیکی (مقاربت جنسی) را تا [[زفاف|شب عروسی]] به تأخیر میاندازند؛ رعایت این رسم بهتر دانسته شده است.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بینالملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳، ص۲۲۳.</ref> | بعد از خوانده شدن [[صیغه نکاح|صیغه عقد]]، دختر و پسر، با یکدیگر زن و شوهر میشوند و از نظر [[شرع]] و قانون همه آثار [[ازدواج]] را دارا میشوند. مرد در این زمان حق هرگونه لذت جنسیِ حلال از همسرش را دارد؛ ولی مرسوم است که نزدیکی (مقاربت جنسی) را تا [[زفاف|شب عروسی]] به تأخیر میاندازند؛ رعایت این رسم بهتر دانسته شده است.<ref>امینی، ابراهیم، انتخاب همسر، شرکت چاپ و نشر بینالملل وابسته به مؤسسه انتشارات امیر کبیر، چاپ هشتم، ۱۳۸۳، ص۲۲۳.</ref> | ||
اگر در صیغه ازدواج موقت شرط کنند که بعضی از بهرهگیریهای جنسی مانند آمیزش جنسی را نداشته باشند، مرد فقط میتواند در محدوده مورد توافق بهره جنسی ببرد. هرگاه زن به آمیزش رضایت داد، مرد میتواند با او نزدیکی کند.<ref>امام خمینی، سید روحالله، توضیح المسائل المحشی، ج۲، ص ۴۸۲.</ref> | |||
دوران عقد فرصت مناسبی است که دختر و پسر روحیات یکدیگر را بهتر بشناسند و اگر به مشکلی برخورده و زندگی با طرف دیگر را به مصلحت ندانستند، جدایی آنها آسانتر از زمانی است که زندگی مشترک را شروع کردهاند؛ زیرا [[بکارت|بکارت همسر]] در دروان عقد از میان نرفته و آسیبهای جدایی کمتر خواهد بود.<ref>بستان، حسین، اسلام و جامعهشناسی خانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۴۹،</ref> | دوران عقد فرصت مناسبی است که دختر و پسر روحیات یکدیگر را بهتر بشناسند و اگر به مشکلی برخورده و زندگی با طرف دیگر را به مصلحت ندانستند، جدایی آنها آسانتر از زمانی است که زندگی مشترک را شروع کردهاند؛ زیرا [[بکارت|بکارت همسر]] در دروان عقد از میان نرفته و آسیبهای جدایی کمتر خواهد بود.<ref>بستان، حسین، اسلام و جامعهشناسی خانواده، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۸۳، ص۴۹،</ref> |