automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
حدیث مباهته: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| وابسته = | | وابسته = | ||
}} | }} | ||
{{پاسخ}}حدیث مباهته، تهمت زدن و دشنام دادن به اهل بدعت را جایز | {{پاسخ}}حدیث مباهته، تهمت زدن و دشنام دادن به اهل بدعت را جایز می‌داند. هرچند این حدیث در اعتبارسنجی روایات صحیح تلقی می‌شود اما در تضاد با آیات قرآن و سنت پیامبر اکرم(ص) و روایات متواتری است که رعایت عدل و انصاف و تقوا را توصیه می‌کند. برخی در معنای بهتان در این حدیث مناقشه کرده‌اند و آن را بمعنای تحیر دانسته‌اند. بیشتر علمای اسلام و فقها با این برداشت از این حدیث که می توان به مخالفان دین، دروغ بست مخالفت کرده اند. | ||
== متن روایت == | == متن روایت == | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== معنای لغوی بهتان == | == معنای لغوی بهتان == | ||
بهتان هم بمعنای تهمت آمده است هم بمعنای تحیر. | بهتان هم بمعنای تهمت آمده است هم بمعنای تحیر. مباهته از از باب مفاعله ریشه در کلمه بهت دارد که هم به معنای تحیر آمده و هم به معنای دروغ و تهمت. | ||
=== دو برداشت از معنای بهتان === | === دو برداشت از معنای بهتان === | ||
علامه مجلسی می‌نویسد ظاهر آن است که مراد مباهته در روایت این است که با دلایل محکم اهل بدعت را مجاب کنید و آنها را متحیر سازید.<ref>مجلسی، مراه العقول، ج۱۱، | علامه مجلسی می‌نویسد ظاهر آن است که مراد مباهته در روایت این است که با دلایل محکم اهل بدعت را مجاب کنید و آنها را متحیر سازید.<ref>مجلسی، مراه العقول، ج۱۱، ص۱۸۱، مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۶</ref> ملاصالح مازندرانی بهت را معنای حیرت می‌داند.<ref>مازندرانی، شرح اصول کافی، ج۱۰،ص۴۳، مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۶</ref> شهید ثانی میگوید در مقابله با اهل بدعت نمی‌توان نسبت ناروا و دروغ به ایشان داد.<ref>مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۶</ref> شهید مطهری میگوید بعضی آدم های بی سواد این باهتوهم را اینطور معنا کرده اند که به آنها تهمت بزنید و دروغ ببندید و بعد می گویند اعل بدعت دشمن خداست و من دروغ علیه او جعل می کنم... آن وقن است که شما می بینید دروغ اندر دروغ جعل می شود.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲۶، ص۴۱۷، به نقل از مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۹</ref> | ||
== بررسی سند == | == بررسی سند == | ||
این روایت در کتاب کافی | این روایت در کتاب کافی از پیامبر(ص) نقل شده است ودارای سند صحیح است. | ||
اگرچه سند حدیث مباهته صحیح است، صحت سند تلازمی با قطعیت صدور حدیث از معصوم ندارد. سندشناسی یکی از راه ها برای تصحیح و اعتبارسنجی حدیث است. آیت الله شبیری زنجانی در مورد این روایت می‌فرماید: «اگر بخواهیم معنای بهتان و تهمت برداشت کنیم باید تمام روایات اخلاقی و آیات آمره به رعایت عدل را دور بریزیم»<ref>مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۶</ref> | اگرچه سند حدیث مباهته صحیح است، صحت سند تلازمی با قطعیت صدور حدیث از معصوم ندارد. سندشناسی یکی از راه ها برای تصحیح و اعتبارسنجی حدیث است. آیت الله شبیری زنجانی در مورد این روایت می‌فرماید: «اگر بخواهیم معنای بهتان و تهمت برداشت کنیم باید تمام روایات اخلاقی و آیات آمره به رعایت عدل را دور بریزیم»<ref>مشهورات بی اعتبار، مهدی سیمایی، ص ۱۷۶</ref> | ||