لعنت شوندگان از جانب خدا و فرشتگان: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از برخی روایات می‌تواند سخنان و روایاتی باشد که درباره دشمنان اهل بیت(ع) و کسانی که از نعمت ولایت اهل بیت(ع) محروم هستند باشد. چنان‌که حضرت امام رضا(ع) می‌فرماید: «به هنگام هر نمازی که نمازگزار به جا می‌آورد خداوند رحمتش را بر بندگان مؤمن و کسانی که اعتقاد درست دارند فرو می‌فرستد و بر بعضی از این مردم نیز لعنت می‌فرستد و راوی می‌گوید: فدایت شوم! این لعنت برای چیست؟ فرمود: به سبب این که حق ما را انکار کردند و ما را دروغگو شمردند.»<ref>ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابَوَیْه قمی، شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه، انصاری محلاتی، محمدرضا، قم، نسیم کوثر، اول، ۱۳۸۲، ص۴۰۳.</ref>

امام صادق ـ(ع) ـ از پدر بزرگوارش امام باقر ـ(ع) ـ نقل می‌کند که فرمود: خداوند علی ـ(ع) ـ را نشانه ای میان خود و آفریدگارش قرار داده و نشانه ای غیر او میان آنان نیست. هر کس از او پیروی کند مؤمن است و هر کسی او را منکر شود کافر است. و هر کس در او شک کند مشرک است.<ref>ر. ک. همان.</ref>

امام صادق ـ(ع) ـ در روایت دیگری می‌فرماید: «جبرئیل نزد پیامبر آمد و گفت: ای محمد! خدا به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من آسمان‌های هفت‌گانه و آن را که در آن هاست و نیز زمین‌های هفت‌گانه و آنچه را که بر روی آن هاست آفریدم و هیچ مکانی را بهتر از میان رکن و مقام نیافریدم، اگر بنده ای به اندازه عمر هفت آسمان و هفت زمین مرا عبادت کند و منکر تو و ولایت علی ـ(ع) ـ باشد، او را با چهره به سقر (جهنم) می‌افکنم.»<ref>ر. ک. همان.</ref>

۱ـ آیت الله امینی، ابراهیم، مبانی امامت و ولایت در قرآن و روایات، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.

۲ـ آیت الله سبحانی، جعفر، منشور عقاید شیعه، قم، انتشارات اسلامی، وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.

۳ـ آیت الله سبحانی، جعفر، فروغ ولایت، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، حوزه علمیه قم.