|
|
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}}سوالی دارم مبنی بر اینکه با توجه به عصمت امامان، حضور امام حسن و حسین(ع) در جنگ با ایرانیان در دوره خلفا چگونه قابل توجیه است؟{{پایان سوال}} | | {{سوال}}با توجه به عصمت امامان، حضور امام حسن و حسین(ع) در جنگ با ایرانیان در دوره خلفا چگونه قابل توجیه است؟{{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| | {{درگاه|امام حسین}} |
| | '''حضور امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح ایران'''، در میان مورخان موضوعی اختلافی است. عدهای حضور آن دو امام بهخصوص در فتح طبرستان را قطعی دانستهاند. در مقابل برخی این موضوع را کاملاً رد کرده و اعتقاد دارند این موضوع در منابع قدیمی شیعی نیامده است. |
|
| |
|
| حضور امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در جنگ با ایران محل مناقشه مورخان است. عدهای حضور آن دو را بخصوص در فتح طبرستان قطعی دانستهاند و برخی این مسئله را رد کردهاند. اگر آن دو امام در جنگ با ایران حضور داشتند، به سبب مصالح و منافع اسلام بوده که اقتضاء میکرده آن دو امام حضور داشته باشند، مانند آنکه از تعرض و رفتار غیر اسلامی لشکر اسلام جلوگیری کنند و مراقب باشند لشکر پیروز بر شکستخوردگان ظلم نکنند؛ نه اینکه امامین اعتقاد داشته باشند برای گسترش اسلام باید جنگافروزی کرد و به فتح کشورها پرداخت و مردم و جوامع را به زور شمشیر مسلمان کرد. | | موافقان معتقدند حضور آن دو امام در جنگ با ایران، به دلیل حفظ مصالح و منافع اسلام بوده است. حضور آنها برای جلوگیری از تعرض و رفتار غیر اسلامی احتمالی لشکر اسلام بوده و مراقب بودند لشکر پیروز بر شکستخوردگان ظلم نکنند. حضور آنها ارتباطی با اعتقاد برخی مبتنی بر گسترش اسلام توسط جنگافروزی نداشته است؛ زیرا در فرهنگ شیعه نمیتوان مردم و جوامع را به زور، به اسلام فراخواند. |
|
| |
|
| البته فتح کشورها در آن زمان نه برای گرفتن غنایم و گسترش مرزها و تصرف سرزمینها، که برای رهایی مردمان از چنگال ظالمان و حاکمان جور بوده است. از همین جهت وقتی مردم با اسلام بخصوص آموزههایی همچون برابری و عدالت و آزادی و حمایت از محرومان و مستضعفین روبرو شدند، با تمایل قلبی به آیین اسلام روی آوردند.
| | == نقل تاریخی == |
| | طبرستان در حدود سال ۲۹ هجری یا ۳۰ هجری توسط مسلمانان فتح شد. [[یاقوت حموی]] در [[معجم البلدان]] میگوید: «بلاد طبرستان تا خلافت عثمان (۲۹ هجری) در دست ملوک فارس بود و افرادی که در آن ولایت و حکمرانی میکردند، اسپهبذ نامیده میشدند. تا اینکه دین اسلام به این منطقه آمد و [[عثمان]]، سعید بن عاص را که حاکم کوفه بود، همراه سپاه اسلام که عدهای زیادی از صحابه از قبیل ابن عباس، حذیفه بن یمان و حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ در میان آنها بود، طبرستان را فتح کردند.<ref>حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت: دار صادر، (بیتا) جلد ۴, صفحه ۱۴ و ۱۵</ref> این مطلب در منابعی که اشاره به فتح مناطق مختلف دارند و همچنین اشاره به شرکت صحابه پیامبر(ص) دارند، وجود دارد و به این نکته نیز اشاره دارند که حسنین(ع) علاوه بر شرکت در فتح طبرستان در فتوح شمال آفریقا نیز شرکت داشتند.<ref>بلاذری احمد بن یحیی، فتوحالبلدان، ترجمه محمد تول، تهران: نشر فقره، ۱۳۳۷ شمسی، صفحه ۴۶۸</ref> |
|
| |
|
| == نقل تاریخی این موضوع ==
| | [[طبری]] در کتاب [[اعتبار تاریخ طبری|تاریخ الامم و الملوک]] خود نیز گفته که حسنین(ع) در فتح طبرستان شرکت داشتند.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، (بیجا) (بیتا) جلد ۴, صفحه ۲۶۹</ref> در منابعی درباره تاریخ جرجان (گرگان) و طبرستان، به این مطلب اشاره شده که امام حسین(ع) وارد طبرستان شده و در مورد ورود امام حسن(ع) به طبرستان از کلمه «گفته شده» استفاده میکند که گویا نویسنده به ورود امام حسن(ع) اطمینان نداشته است.<ref>سهمی، حمزه بن یوسف، تاریخ جرجان، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۷ هچری، صفحه ۴۶</ref> |
| امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ دو ریحانهٔ رسول خدا ـ صلیالله علیه و آله ـ هستند که بعد از رحلت آن حضرت شاهد وقایعی بودند که تحملش آسان نبود. با وجود اینکه حق خلافت از آن علی ـ علیهالسلام ـ و اولاد آن حضرت بود و از جانب خلفای ثلاثه (ابوبکر، عمر و عثمان) غضب شده بود، این بزرگواران همواره و در همه جا که احساس میکردند اقدامشان به نفع اسلام و مسلمین است شرکت جسته و به نفع مسلمین اقدام میکردند. طبرستان که از مناطق شمالی ایران محسوب میشود، در حدود سال ۲۹ هجری یا ۳۰ هجری توسط مسلمین فتح شد. یاقوت حموی میگوید: «بلاد طبرستان تا خلافت عثمان (۲۹ هجری) در دست ملوک فارس بود و افرادی که در آن ولایت و حکمرانی میکردند، اسپهبذ نامیده میشدند. تا اینکه دین اسلام به این منطقه آمد و عثمان، سعید بن عاص را که حاکم کوفه بود، همراه سپاه اسلام که عدهای زیادی از صحابه از قبیل ابن عباس، حذیفه بن یمان و حسن و حسین ـ علیهماالسلام ـ در میان آنها بود، طبرستان را فتح کردند.<ref>حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت: دار صادر، (بیتا) جلد ۴, صفحه ۱۴ و ۱۵</ref> و همین مطلب در اکثر منابع کهن که اشاره به فتح مناطق مختلف دارند و همچنین اشاره به شرکت صحابه پیامبر ـ صلیالله علیه و آله ـ دارند، به این نکته نیز اشاره دارند که امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ علاوه بر شرکت در فتح طبرستان در فتوح شمال آفریقا نیز شرکت داشتند.<ref>بلاذری احمد بن یحیی، فتوحالبلدان، ترجمه محمد تول، تهران: نشر فقره، ۱۳۳۷ شمسی، صفحه ۴۶۸</ref>
| |
|
| |
|
| البته برخی از این منابع با ذکر سند به نقل مطلب پرداختهاند ولی برخی سند نمیآورند و میگویند که گفته شده امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ نیز در فتح طبرستان شرکت داشتند. <ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، (بیجا) (بیتا) جلد ۴, صفحه ۲۶۹</ref>
| | در تاریخ اخبار اصفهان نیز آمده است: حسن(ع) بعنوان رزمنده همراه سپاه اسلام وارد اصفهان شد و از آنجا به عزم ملحق شدن به مبارزان گرگان از اصفهان گذشت.<ref>ابونعیم، احمد بن عبدالله، ذکر اخبار اصفهان، لیدن، مطبعه بریل، ۱۹۳۱ میلادی، جلد ۱, صفحه ۴۴</ref> |
|
| |
|
| و همچنین در منابعی درباره تاریخ جرجان (گرگان) و طبرستان نوشته شده به این مطلب اشاره دارد و نام صحابی پیامبر و بزرگانی که وارد طبرستان شدهاند میآورد و میگوید: که امام حسین ـ علیهالسلام ـ نیز وارد طبرستان شده و در مورد ورود امام حسن ـ علیهالسلام ـ به طبرستان از کلمه «گفته شده» استفاده میکند که گویا نویسنده به ورود امام حسن ـ علیهالسلام ـ اطمینان نداشته است.<ref>سهمی، حمزه بن یوسف، تاریخ جرجان، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۷ هچری، صفحه ۴۶</ref> | | مورخ شیعی [[باقر شریف قرشی]] معتقد است که: امام حسن(ع) و امام حسین(ع) علاقه داشتند دامنه نفوذ اسلام گسترش و توسعه پیدا کند و از آنجایی که این فتوحات را در خدمت دین و در جهت گسترش و توسعه اسلام میدیدند به صفوف مجاهدان پیوستند.<ref>قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیهالسلام ـ ترجمه فخرالدین حجازی، (تهران بیجا، ۱۳۵۳ شمسی، جلد ۱ صفحه ۱۴۰</ref> |
|
| |
|
| در تاریخ اخبار اصفهان نیز آمده است: حسن ـ علیهالسلام ـ بعنوان رزمنده همراه سپاه اسلام وارد اصفهان شد و از آنجا به عزم ملحق شدن به مبارزان گرگان از اصفهان گذشت.<ref>ابونعیم، احمد بن عبدالله، ذکر اخبار اصفهان، لیدن، مطبعه بریل، ۱۹۳۱ میلادی، جلد ۱, صفحه ۴۴</ref> | | === مخالفان === |
| | [[علامه جعفر مرتضی عاملی|جعفر مرتضی عاملی]]، معتقد است که حسنین(ع) در هیچیک از فتوحاتِ خلفای سهگانه شرکت نداشتند. شرکت نکردن آنها، به جهت این بود که فتوحات در آن زمان به نفع اسلام نبوده و حتی ضربهای بر پیکره اسلام وارد کرد. همچنین در جهاد ابتدایی باید حکم امام معصوم باشد و لذا چون در این زمان امام معصوم در رأس حکومت نیست، جهاد معنی ندارد.<ref>عاملی، جعفر مرتضی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی، ترجمه سپهری، محمد، تهران، سازمان تبلیبغات، ۱۳۶۹, صفحه ۱۵۰.</ref> |
|
| |
|
| با توجه به منابع گفته شده تا اینجا میتوان گفت که امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ وارد طبرستان شدهاند و در تأیید این مطلب مورخ شیعی باقر شریف قرشی معتقد است که: امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ علاقه داشتند دامنه نفوذ اسلام گسترش و توسعه پیدا کند و از آنجایی که این فتوحات را در خدمت دین و در جهت گسترش و توسعه اسلام میدیدند به صفوف مجاهدان پیوستند.<ref>قرشی، باقر شریف، زندگانی امام حسن ـ علیهالسلام ـ ترجمه فخرالدین حجازی، (تهران بیجا، ۱۳۵۳ شمسی، جلد ۱ صفحه ۱۴۰</ref>
| | == منابع == |
| | |
| بنابراین با توجه به مطالب گفته شده که اغلب در منابع کهن بوده و همچنین همکاری و مشورت دادن امام علی ـ علیهالسلام ـ بر خلفا در دورههای مختلف که به نفع اسلام بود و در این موارد حضرت اختلاف را کنار میگذاشتند و همچنین با توجه به شرکت صحابی معروف در این فتوحات به احتمال زیاد دو ریحانه رسول خدا ـ صلیالله علیه و آله ـ نیز در طبرستان شرکت داشته و در گسترش اسلام شرکت جستند و اینکه مردم طبرستان در دورههای بعدی به علویان و سادات علوی ارادت داشته و علویان در ادوار مختلف در این منطقه موفق به تشکیل حکومت میشوند، شاید به خاطر برکت حضور امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ بود و لذا مردم این دیار به پاس آن حضور به احفاد و نوادگان این حضرات احترام فراوان مینمودند.
| |
| | |
| === رد این نظریه ===
| |
| ولی در مقابل این نظریه، علامه جعفر مرتضی عاملی معتقد است که حسنین ـ علیهماالسلام ـ در هیچیک از فتوحات روزگار خلفای ثلاثه شرکت نداشتند و عدم شرکت آنها هم به خاطر این بود که فتوحات در آن روز اصلاً به نفع اسلام نبود بلکه بر عکس، این فتوحات ضربهای بر پیکره اسلام بود و همچنین در جهاد ابتدایی باید حکم امام معصوم باشد و لذا چون در این زمان امام معصوم در رأس حکومت نیست اصلاً جهاد معنی ندارد.<ref>عاملی، جعفر مرتضی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن مجتبی، ترجمه سپهری، محمد، تهران، سازمان تبلیبغات، ۱۳۶۹, صفحه ۱۵۰. سهمی، حمزه بن یوسف، تاریخ جرجان، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۷ هچری، صفحه ۴۶ ۲. ابونعیم، پیشین جلد ۱, صفحه ۴۴ ۳. قرشی، پیشین، جلد ۱ صفحه ۱۴۰ ۴. عاملی، پیشین، صفحه</ref>
| |
| | |
| ==منابع== | |
| {{پانویس|۲}} | | {{پانویس|۲}} |
| {{شاخه | | {{شاخه |
خط ۳۳: |
خط ۲۸: |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه =شد |
| | تیترها = | | | تیترها =شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش =شد |
| | لینکدهی = | | | لینکدهی =شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر =شد |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی =شد |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = | | | اولویت =ج |
| | کیفیت = | | | کیفیت =ج |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
|
| |
|
| [[رده:درگاه امام حسین(ع)]] | | [[رده:درگاه امام حسین(ع)]] |