automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{نیازمند گسترش}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
ویژگیهای | اخباریگری و ویژگیهای آن چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی و پیشینه == | ||
اخباریگری رویکردی در مباحث | اخباریگری رویکردی در مباحث [[فقه|فقهی]] است که در آن، تمایلی به اصول کلّی عقلی و شرعی در استنباط احکام شرعی نیست و تنها، بر اساس نصِّ [[حدیث|احادیث]] عمل میشود.<ref>فائز، قاسم و محمد شریفی، پیدایش سیر تطور و تداوم اخباریگری، در کتاب قیم، شماره ۱۱، پاییز و زمستان ۱۳۹۳ش، ص۲۱۴.</ref> مفهوم مقابل اخباریگری، [[اصولیگری]] است. | ||
در دوره بعد از غیبت صغرا در افکار و آراء برخی از عالمان شیعه رگههایی از اخباریگری به وجود آمد، ولی با توجه به وجود عالمانی چون شیخ مفید، سید مرتضی و شیخ طوسی اندیشههای اخباریگری قدرت و تداوم نیافت. اخباریگری با شروع دوره صفویه، بهتدریج قدرت یافت و در قرن دوازدهم با ظهور ملا امین استرآبادی، بر بیشتر حوزههای شیعه سیطره یافت. | |||
از | پیشینه حدیثگرایی که رگههایی از اخباریگری دانسته شده در میان عالمان شیعه، به زمان [[شهید ثانی]] (۹۱۱-۹۵۶ق) بازگردانده شده است. | ||
== ویژگیها == | == ویژگیها == |