automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
تعطیلی حدود در زمان غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== تعطیل شدن مطلق حدود == | == تعطیل شدن مطلق حدود == | ||
هشت نفر از فقیهان در این دسته جای می‌گیرند: شیخ | هشت نفر از فقیهان در این دسته جای می‌گیرند: [[شیخ الطوسی]] در التبیان (سوره نور، آیه۲، ج۷، ص ۴۰۷)، قاضی عبدالعزیز ابن البرّاج (المهذّب، ج ۱ ص ۳۴۱ و ۳۴۲ و ج ۲ ص ۵۱۸)، امین الاسلام [[طبرسی]] (مجمع البیان، ج ۷ ص ۲۱۹، ذیل آیه دوم سوره نور)، [[قطب الدین راوندی]] (فقه القرآن، ج ۲، ۳۷۲)، یحیی ابن سعید الحلّی (الجامع للشرائع، ص ۵۴۸) و [[ابن فهد حلی]] (مهذب البارع، ج ۲ ص ۳۲۶–۳۲۷) [[ابن إدریس حلی]] (کتاب السرائر، ج۲، ص ۲۴–۲۵) [[سید احمد خوانساری]] (جامع المدارک، ج ۵، ص۴۱۳–۴۱۱) اجرای حد را وظیفه امام و آنکه او را به اقامه حد بگمارد (یعنی منصوب خاص) منحصر دانسته‌اند. | ||
محقق خوانساری ادعای اجماع کرده است: قول معروف عدم جواز اقامه حدود در زمان غیبت است. بر آن ادعای اجماع شده است. مراد ادعای اجماع سید بن زهره و ابن ادریس است. وی به این دو ادعا تمایل نشان می‌دهد. وی قول دوم یعنی جواز اقامه را حکایت شده از جماعتی به استناد مقبوله عمر بن حنظله می‌داند. مراد وی از این جماعت شیخ مفید، علامه حلی، شهیدین، محقق کرکی و صاحب جواهر و دیگران می‌تواند باشد. وی پنج دلیل روایی قائلین به جواز اقامه حد در زمان غیبت و ولایت فقیه نقد کرده است.<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | محقق خوانساری ادعای اجماع کرده است: قول معروف عدم جواز اقامه حدود در زمان غیبت است. بر آن ادعای اجماع شده است. مراد ادعای اجماع سید بن زهره و ابن ادریس است. وی به این دو ادعا تمایل نشان می‌دهد. وی قول دوم یعنی جواز اقامه را حکایت شده از جماعتی به استناد مقبوله عمر بن حنظله می‌داند. مراد وی از این جماعت شیخ مفید، علامه حلی، شهیدین، محقق کرکی و صاحب جواهر و دیگران می‌تواند باشد. وی پنج دلیل روایی قائلین به جواز اقامه حد در زمان غیبت و ولایت فقیه نقد کرده است.<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | ||
== تعطیل شدن حدود مستلزم قتل و جرح == | == تعطیل شدن حدود مستلزم قتل و جرح == | ||
دو نفر از فقیهان به تعطیلی حدود مستلزم قتل و رجم و جرح در عصر غیبت قائلند: شیخ بهائی (م ۱۰۳۱)، فاضل هندی بهاء الدین محمد بن الحسن الاصفهانی (م ۱۱۳۷)<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | دو نفر از فقیهان به تعطیلی حدود مستلزم قتل و رجم و جرح در عصر غیبت قائلند: [[شیخ بهائی]] (م ۱۰۳۱)، فاضل هندی بهاء الدین محمد بن الحسن الاصفهانی (م ۱۱۳۷)<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | ||
== توقف در جواز اقامه حدود در زمان غیبت == | == توقف در جواز اقامه حدود در زمان غیبت == | ||
چهار نفر از فقیهان بزرگ در جواز اقامه حدود در عصر غیبت توقف کرده‌اند و عدم تمایل خود را به قول به جواز نشان داده‌اند: محقق حلی در الشرایع و المختصر النافع، علامه حلی در منتهی، محقق اردبیلی در مجمع الفائده و میرزای قمی در جامع الشتات.<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | چهار نفر از فقیهان بزرگ در جواز اقامه حدود در عصر غیبت توقف کرده‌اند و عدم تمایل خود را به قول به جواز نشان داده‌اند: [[محقق حلی]] در الشرایع و المختصر النافع، [[علامه حلی]] در منتهی، [[محقق اردبیلی]] در مجمع الفائده و [[میرزای قمی]] در جامع الشتات.<ref>محسن کدیور، مقاله اقوال فقیهان برجسته در تعطیلی حدود در زمان غیبت</ref> | ||
== عدم اجماع در اقامه حدود در زمان غیبت == | == عدم اجماع در اقامه حدود در زمان غیبت == | ||