automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
{{سوال}}روش سخن گفتن در قرآن چگونه تبیین شده است؟ | {{سوال}}روش سخن گفتن در قرآن چگونه تبیین شده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
== نیکو سخن گفتن با مردم == | |||
در سوره بقره آمده است: {{قرآن|قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا|ترجمه=با مردم نیک سخن کنید.|آیه=۸۳}}در روایات در تفسیر این آیه آمده است: به مردم بهترين سخنى كه دوست ميداريد به شما بگويند، بگویيد.<ref>اصول کافی، ج۲، ص ۱۶۵، ح ۱۰</ref> | |||
== به نرمی سخن گفتن == | |||
سخن گفتن باید با نرمی باشد. خداوند به [[حضرت موسی(ع)]] و [[هارون]] درباره سخن گفتن با فرعون می فرماید: {{قرآن|فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی|ترجمه=و با او سخنى نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد.|سوره=طه|آیه=۴۴}} علامه طباطبایی این نرمی را به عدم خشونت و تندی تفسیر میکند و می گوید: مراد اين است كه در گفتگوى با فرعون از تندى و خشونت خوددارى كنند، كه همين خويشتندارى از تندى، واجبترين آداب دعوت است. | |||
== اعتدال در سخن == | |||
در قرآن، [[لقمان]] حکیم به فرزند خود پند می دهد که از صدایت بکاه و ملایم صحبت کن:{{قرآن|وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…|ترجمه=از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشتترین صداها صدای درازگوشان است.|سوره=لقمان|آیه=۱۹}} | |||
سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد؛ مگر در مقابل حاکم ظالم. خداوند متعال میفرماید: {{قرآن|لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم|ترجمه=خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد، مگر [از] كسى كه بر او ستم رفته باشد.|سوره=نساء|آیه=۱۴۸}} | |||
سخن گفتن باید به ضرورت باشد و شخص نباید پرگو باشد. تا سخن گفتن ضرورتى نداشته باشد سكوت از آن بهتر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref> | |||
== قول شایسته و معروف == | |||
در [[سوره نساء]] آیه ۸ آمده است: {{قرآن|قُولُوا لَهُمْ قَوْلاً مَعْرُوفا|ترجمه=با آنها سخنى شايسته گوييد}} به اين دسته از محرومان، با زبان خوب و طرز شايسته صحبت كنيد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد ۱۷، صفحه ۵۹</ref> و در ادامه میفرماید سخن صحیح و درست بگویند: {{قرآن|وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديدا|ترجمه=و سخنى درست گويند.|سوره=نساء|آیه=۹}} | |||
در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماریهای اخلاقی که غالباً زبان انسان به آنها آلوده میشود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماریهای زبان عبارتند از: کذب<ref>حج/۳۰.</ref> و غیبت<ref>حجرات/ ۱۲.</ref> و تمسخر دیگران و آنها را با القاب زشت صداکردن.<ref>حجرات/ ۱۱.</ref> و… | |||
== صداقت در گفتار == | |||
انسان باید سخنانش مزین به صفات پسندیده و خوب باشد از جمله: صادقانه باشد: {{قرآن|... ِ وَ الصَّادِقِینَ وَ الصَّادِقاتِ … لَهُمْ مَغْفِرَه وَ أَجْراً عَظِیماً|ترجمه=مردان راستگو و زنان راستگو و … خداوند برای همه آنها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است.|سوره=احزاب|آیه=۳۵}} | |||