automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۱۰۵
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
آیا در قرآن به صراحت، وجوب نماز قضا ذکر شده است؟ | آیا در قرآن به صراحت، وجوب نماز قضا ذکر شده است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}در [[قرآن]] به صراحت اشارهای بر وجوب نماز قضاء نشده است، ولی آیاتی بیان شدهاند که به طور ضمنی به مسئله نماز قضاء پرداختهاند: | {{پاسخ}}در [[قرآن]] به صراحت اشارهای بر وجوب نماز قضاء نشده است، ولی آیاتی بیان شدهاند که به طور ضمنی به مسئله [[نماز قضاء]] پرداختهاند: | ||
طبق نظر مفسرین از آیه {{قرآن|ُ وَ اذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسيت|ترجمه=و چون فراموش کردی پروردگارت را یاد کن.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۲۴}} میتوان برای قضای نماز استدلال نمود. این آیه مبین این امر است که هرگاه یاد و ذکر پروردگار فراموش شد، نباید بیتفاوت رفتار کرد بلکه باید خداوند دوباره یاد شود. این مهم کنایه از نمازی است که قضا شده و باید دوباره، در وقت دیگری اقامه شود.<ref>راوندی، قطب الدین، فقه القرآن، ج۱، ص۱۲۳.</ref> | طبق نظر مفسرین از آیه {{قرآن|ُ وَ اذْكُرْ رَبَّكَ إِذا نَسيت|ترجمه=و چون فراموش کردی پروردگارت را یاد کن.|سوره=کهف[۱۸]|آیه=۲۴}} میتوان برای قضای نماز استدلال نمود. این آیه مبین این امر است که هرگاه یاد و ذکر پروردگار فراموش شد، نباید بیتفاوت رفتار کرد بلکه باید خداوند دوباره یاد شود. این مهم کنایه از نمازی است که قضا شده و باید دوباره، در وقت دیگری اقامه شود.<ref>راوندی، قطب الدین، فقه القرآن، ج۱، ص۱۲۳.</ref> | ||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
عنبسه العابد میگوید از امام صادق(ع) در مورد آیه شریفه {{قرآن|وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَه لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکرَ | عنبسه العابد میگوید از امام صادق(ع) در مورد آیه شریفه {{قرآن|وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَه لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکرَ | ||
}}<ref>فرقان / ۶۲.</ref> | }}<ref>فرقان / ۶۲.</ref> پرسیدم. امام در پاسخ فرمود: «یعنی قضاء نمازهایی که شب از تو فوت شده را در روز به جا بیاور و قضاء همان نمازهایی که روز از تو فوت شده شب به جا بیاور.»<ref>راوندی، قطب الدین، فقه القرآن، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی، اول، ۱۴۰۵ ق، ج۱، ص۱۲۳–۱۲۴.</ref> | ||
'''روایات:''' | '''روایات:''' |