بداء در برزخ و قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس آموزه‌های اسلامی، خداوند به همه چیز علم دارد. بنابر این، بداء به معنای ظهور پس از پنهان‌بودن که لازمه آن، [[جهل]] است، در خداوند معنا ندارد. بداء در مورد خداوند به این معنا است که آنچه خداوند از قبل می‌دانسته ولی برای انسان‌ها معلوم نبوده، آن‌را اظهار و آشکار می‌سازد.<ref>غرویان، محسن و غلامی، میرباقری، آموزش عقائد، قم، نشر دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۲.</ref> بداء برای انسان در هر سه مرحله [[دنیا]]، [[برزخ]] و [[قیامت]] حاصل می‌شود؛ زیرا انسان براساس علم خود، نتیجه‌ای را گمان می‌برد ولی آن نتیجه واقع نمی‌شود.

بداء در اصل برزخ و قیامت، وجود نخواهد داشت؛ زیرا برزخ، فاصله مرگ تا قیامت است و اکنون وجود دارد. قیامت نیز از وعده‌های حتمی الهی است و [[عقل]] و [[شرع]] بر ضرورت آن تأکید دارند. بنابر این بداء در اصل قیامت و برزخ که یکی واقع شده (برزخ) و دیگری حتمی است (قیامت)، وجود نخواهد داشت.  

بداء در خداوند تنها در [[علم فعلی]] او حاصل می‌شود و علم فعلی پیرامون تغییرات در این جهان است. برزخ و قیامت ورای این جهان هستند، در نتیجه در جزئیات برزخ و قیامت نیز بداء حاصل نمی‌شود.

==منابع==