پرش به محتوا

کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

کاربر:Rezapour/صفحه تمرین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۷

۷۰٬۸۷۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه را خالی کرد)
برچسب: خالی کردن
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
عبدالکریم سروش


أَيُّهَا النَّاسُ كُلُّ امْرِئٍ لَاقٍ مَا يَفِرُّ مِنْهُ فِي فِرَارِهِ الْأَجَلُ مَسَاقُ النَّفْسِ وَ الْهَرَبُ مِنْهُ مُوَافَاتُهُ كَمْ أَطْرَدْتُ الْأَيَّامَ أَبْحَثُهَا عَنْ مَكْنُونِ هَذَا الْأَمْرِ فَأَبَى اللَّهُ إِلَّا إِخْفَاءَهُ هَيْهَاتَ عِلْمٌ مَخْزُون‏
زنی به پیش معاویه رفت و با او بگو مگو کرد معاویه گفت خداوند علی را رحمت نکند او به شما این اجازه را داد که با حاکم بگو مگو کنید او به شما چنین جرأت را داد.
ابلیس کی گذاشت بندگی کنیم.
در دوران معاصر اولین بار محمد عبده کتاب (نهج البلاغه) را در مصر به چاپ رساند. و پس از او در میان ایرانیان و شیعیان رواج یافت.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref>
تزودوا رحمکم الله (نهج البلاغه)
«حديث بندگی و دلبردگی» سال انتشار ۱۳۷۴ش.
فربه تر از ایدئولوژی
مدارا و مدیریت
در کتاب "فربه‌تر از ایدئولوژی" خود مقاله‌ای تحت عنوان "سه فرهنگ" دارم.
در مقالۀ «روشنفکری و دینداری»، تعابیر نسبتا تندی دربارۀ فروغ فرخزاد و محمدعلی فروغی به کار بردید؛ آیا الان هم از آن تعابیر دفاع می‌کنید؟ ایشان هم گفت: «نه،  الان که نگاه می‌کنم، می‌بینم آن تعابیر من تعابیر خوبی نبود؛ نه راجع به فروغ فرخزاد نه راجع به محمدعلی فروغی».<ref>[https://www.zeitoons.com/20193 «عبدالکریم سروش در پی عبور از دین نیست»، گفتگو با سروش دباغ.]</ref>
کتاب‌هایی مانند قران و متون مقدس دیگر را اگر به چشم بی‌ایمانی نگاه کنیم، چیز زیادی در آن نیست و کتابی معمولی نشان می‌دهد و این نگاه نامومنانه‌ای است. زمانی که ایمان در این کتاب‌ها روح می‌دمد این کتاب‌ها را زنده می‌کند و انسان چیزهای ناب در این‌ها می‌بیند.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، جلسه۳۸.</ref>
سقف معیشت و بر ستون شریعت و حریت و روحانیت دو مقاله جنجالی سروش
سخنرانی خامنه ای در نقد حریت و روحانیت در مستند بی بی سی دقیقه ۳۹
مناظره مکتوب سروش و داوری
==زندگی‌نامه==
در زندگي دوران كودكي، دبستان و دبيرستان من حادثه و تلاطم عجيب، عظيم و برجسته قابل ذكري وجود نداشته است. همچون يكي از فرزندان اين ديار در يكي از روزهاي آذرماه 1324 شمسي در تهران، در يكي از محلات جنوبي متولد شدم. آن روز 25 آذر ماه بود كه بعدها دانستم كه روز وفات مولانا هم بوده است و بعدها، مادرم به من گفت كه آن روز، روز عاشورا هم بوده است.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
به هرحال ورود من به انجمن حجتيه در سال ششم دبيرستان بود و خروج از آن در سال اول دانشگاه-اما در باب ديگران، اين مدت طولاني تر بود.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
كتب لغت را مثلا كتاب «المنجد» را مي گرفتم و مطالعه مي كردم – بجاي آنكه مراجعه كنم مطالعه مي كردم - و لغات عربي با معاني متعدد و مختلفشان همانطور در ذهن من مي ماند و همچنان مانده است.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
من از انگلستان كه آمدم در دانشگاه تربيت معلم مشغول به تدريس شدم و پس از چندي وارد ستاد انقلاب فرهنگي شدم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
در آن دوران كه در انگلستان بودم مثنوي و المحجه البيضاء را بسيار مطالعه مي كردم. اين دو منبع، غذايي روحي و معنوي براي من بودند.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
پدرم من را براي كلاس دوم دبيرستان به مدرسه علوي برد و در آنجا ثبت نام كرد و چنين شد كه من پنج سال بعد را تماما در دبيرستان علوي سپري كردم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
و در سال 47از رشته داروسازي فارغ التحصيل شدم و در همين سال به سربازي رفتم . مهر ماه سال 49 از سربازي بيرون آمدم. پس از فراغت از خدمت سربازي در جستجوي كار بودم و به وزارت بهداري مراجعه كردم به من گفتند كه آزمايشگاه جديد التاسيسي در بوشهر وجود دارد و براي اين آزمايشگاه به دنبال سرپرست مي گرديم و چنين شد كه به سمت سرپرست براي آزمايشگاه مواد خوراكي و آشاميدني و بهداشتي به بوشهر رفتم و مدت نزديك يك سال و نيم در آنجا ماندم و بعد به تهران بازگشتم و مدتي در تهران در آزمايشگاه كنترل دارو خدمت كردم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
من در تمام دوران دانشگاه نزد يك روحاني، فلسفه اسلامي مي خواندم – به مدت نزديك پنج سال، من اين روحاني را از طرف مرحوم آقاي مطهري يافته بودم و اصلا به معرفي ايشان به پاي درس آن بزرگوار رفتم و بهره بسيار از او بردم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
جایزه اراسموس که در سال ۱۳۸۳ش نگاه به جانب شرق داشت و تلاش کرد كسانی كه در جوامع مسلمان خدمتی به علوم انسانی و حقوق بشر و يا در مورد چالش اسلام با مدرنيته پژوهش كرده‌اند را انتخاب کند<ref>[http://www.drsoroush.com/Farsi/Interviews/F-INT-13830126-Dr._Soroush_Erasmus_Prize_2004.htm «گفت وگوئی با دكتر سروش به مناسبت دريافت جايزه اراسموس» سایت عبدالکریم سروش.]</ref>در نهایت به سه متفکر مسلمان تعلق گرفت که یکی از آن‌ها عبدالکریم سروش بود.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
سال ۲۰۰۴م سروش یکی از صد چهره تاثیرگذار سال از نگاه مجله Time گردید.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/News_Archive/P-NWS-13840201-Behnoudonline.html بهنود، « سروش يکي از صد اثرگزار عالم» سایت رسمی عبدالکریم سروش.]</ref>
در دبیرستان علوی می‌رفت که توسط علی اصغر کرباسچیان تاسیس شد و مدیری به نام رضا روزبه و همین دبیرستان تاثیرگذار بر او بود.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
کرباسچیان و روزبه از مسئولان دبیرستان علوی تصمیم گرفتند سروش پس از دوران دانشگاه که دکتری در داروسازی داشت و حتی شغلی را هم داشت برای ادامه تحصیل به خارج از کشور برود و نهایتا با هماهنگی یک شخص بازاری به نام حاج ابوالفضل کرد احمدی به خارج از کشور رفت و او تمام هزینه‌های تحصیل او را پرداخت کرد. فوق لیسانس شیمی آنالیتیک خواند و فهمید رشته فلسفه علم وجود دارد و سپس در آن رشته ثبت نام کرد.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
شهید باهنر با سروش مطرح کرد و گفت که می‌خواهد نام او را برای عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی به امام بدهد و او نیز قبول کرد. در نهایت سروش در خرداد ۱۳۵۹ به حکم امام خمینی به عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی در آمد.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
سروش از وقتی که در انگلستان تحصیل می‌کردم و آراء پوپر را می‌خواندم به لیبرالیسم پوپری برجستگی داشت که لیبرالیسم معرفتی بود که جامعه باید چنان باشد که عالمان همه رشته‌ها بتوانند آزادانه آراء خود را مطرح کنند و این آزادی بر حاکمیت لوازمی دارد و حکومت باید حمایت کند و این در دور خودش جامعه ای خاص را پدید می‌اورد.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FGfgV_7CC5c پرگار: مناظره‌های انقلاب، دو مهمان، چهل سال بعد، بخش دوم، سایت یوتیوب]</ref>
آقای سروش پیشنهاد تشکیل حزب «روشنفکران دینی» را داده بود. آقای سازگارا بیشتر سروش را و این ایده را نمایندگی و پیگیری می کرد. آن زمان این گروه از روشنفکران مذهبی که اکثریت را تشکیل می دادند نسبت به نهضت آزادی موضع منفی شدیدی داشتند. تحلیل شان این بود که ایده حزب روشنفکران دینی و روزنامه جامعه پروژه نهضت آزادی است که دارد از زبان سروش و سازگارا مطرح می شود. می گفتند نهضتی ها دارند پوششی کار می کنند. علاوه بر این ایراد داشتند که روشنفکری نمی تواند حزب باشد<ref>[http://www.emadbaghi.com/archives/001544.php باقی، « روشنفکری دینی پس از انقلاب چگونه به وجود آمد؟»]</ref>
دباغ: چند سال پیش حدود سی جلسه گفتگوی ناظر بر زندگی‌نامۀ عبدالکریم سروش با ایشان داشتم که تمام زندگی فکری و سیاسی ایشان را تا آخر سال ۹۲ شمسی دربرمی‌گیرد.<ref>[https://www.zeitoons.com/20193 «عبدالکریم سروش در پی عبور از دین نیست»، گفتگو با سروش دباغ.]</ref>
آقای مصباح دکتر سروش را برای مناظره در ابتدای انقلاب با مارکسیست‌ها بوده است، پیشنهاد کرد.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد،‌بخش اول.</ref>
در چند ماه و کمتر از یک سال در کلاس‌های انجمن حجتیه حضور داشت.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد،‌بخش اول.</ref>
پوپر چه زماني براي من الگو بوده است كه امروز الگو باشد؟ مگر فلسفه‌ورزي جاي مريد و مرادي است. من اگر بتوانم از يك الگو ياد كنم، همان مولانا جلال‌الدين رومي است. هيچ‌كس در زندگي من آنقدر مدخليت نداشته كه اين شخص شخيص يعني مولانا جلال‌الدين داشته است. من از پوپر نكته‌هاي بسيار نيكويي آموخته‌ام<ref name=":3" />
مرحوم باهنر هم در دولت آقاي رجايي پيشنهاد وزارت علوم را به من كرد كه نپذيرفتم و مرحوم آقاي رباني املشي هم به همين دليل به‌شدت به من اعتراض كرد. در دولت آقاي بني‌صدر هم همانطور كه شما مي‌گوييد چنان پيشنهادي را برخي به آقاي بني‌صدر داده بودند كه آقاي بني‌صدر نپذيرفته بود و بعد هم كه وزير علوم (دكتر معين)، مرا به عنوان اولين رئيس فرهنگستان معرفي كرد، باز هم نپذيرفتم و حقيقتا دنبال اين پست‌ها نبودم. تنها پست دولتي من همان عضويت در ستاد انقلاب فرهنگي با نصب امام خميني بود كه در پذيرفتن آن هم، هدف خدمت فرهنگي داشتم و بس. پس از مدتي هم استعفا كردم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-ShahrvandPoper.html « دريغا كه مجال قهوه خوردن با پوپر از دست رفت»]</ref>
'''انقلاب فرهنگی'''
[https://www.radiofarda.com/a/f35_Soroush_DolatAbadi_Cult_Revol/1734294.html «انقلاب فرهنگی»؛ سروش و دولت آبادی در برابر یکدیگر»]
'''حلقه کیان'''
كيهان فرهنگي به سراغ من آمد. اما همكاري تازه ما به صورت نوشتن مقاله آغاز شد. يك بار هم البته آقاي رخ‌صفت و آقاي تهراني از من خواستند كه مصاحبه‌گر يكي از چهره‌هاي آشنا و مشهور يعني آيت‌الله جوادي آملي باشم كه من همراه آقاي رخ‌صفت به قم رفتم و مصاحبه‌اي طولاني با آقاي جوادي آملي انجام دادم و اين مصاحبه بعدا در نشريه چاپ شد.<ref name=":2">[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-Kian.html « دوم خرداد به زيان كيان تمام شد»]</ref>
مقالات قبض و بسط شما در كيهان فرهنگي هم دردسرآفرين شده بود؟ بله، همينطور است. با چاپ آن مقالات، گفت‌وگوها و منازعات بالا گرفت.<ref name=":2" />
وقتي دوستان از كيهان‌فرهنگي خارج شدند و به دنبال ايجاد و تاسيس مجله تازه‌اي بودند مدتي بر سر نام آن مجله تازه سخن رفت. از من هم مشورت خواستند. حتي در نظر داشتند كه نام «كيان فرهنگي» را بگذارند كه نهايتا به «كيان» بسنده كردند و حيات اين مجله آغاز شد. كيان كم و بيش همان راه و روش كيهان‌فرهنگي را داشت و من هم همكاري‌ام را با دوستان ادامه دادم.<ref name=":2" />
نام حلقه كيان هيچگاه در آن روزگار مطرح نبود و من به ياد نمي‌آورم كه اصحاب كيان هيچ‌وقت چنين تعبيري را به كار برده باشند.<ref name=":2" />
'''فهرست آثار عبدالکریم سروش'''{{سخ}}{{نوشتار اصلی|فهرست آثار عبدالکریم سروش}}
عبدالکریم سروش آثار بسیاری به چاپ رسیده است:
{{ستون-شروع|۳|فاصله=۳|جداساز=۳}}
#«حکمت و معيشت» دفتر دوم سال نشر: ۱۳۶۹ش.
#«بسط تجربه نبوى»، سال نشر: ۱۳۷۸ش.
#«صراط‌های مستقيم» سال نشر: ۱۳۷۸ش.
#قبض و بسط تئوريک شريعت»، ۱۳۷۵ش
#«کلام محمد رؤیای محمد» ۱۳۹۸ش.
#«اوصاف پارسايان» سال نشر: ۱۳۷۰ش.
#علل ناکامی تاریخی مسلمانان، ناشی از دینداری نیست
#تشیع و چالش مردم سالاری
#سکولاریسم سیاسی و سکولاریسم فلسفی
#دین و دنیای جدید
#عدالت علی (علیه السلام) در نهج البلاغه
#تاملاتى در اندیشه سیاسى انقلاب اسلامى
#راز و راززدایی
#دیانت، مدارا و مدنیت
#ایدئولوژی و دین دنیوی
#با جهان جدید شجاعانه روبرو شویم
{{پایان}}
==سروش و انقلاب اسلامی ایران==
سروش: معتقد نیستم که نیروهای خارجی انقلاب را بپا کردند. این اهانت به مردم ما است و این قدر قدرت نشان دادن دیو استعمار است. بله آن‌ها وقتی با اراده و عصیان مردم روبه‌رو شدند دانستند که با نگه داشتن شاه کار پیش نمی‌رود به همین سبب پشت او را خالی کردند.<ref>سروش، «۱۰سال حصر و سالگرد ۴۲ سال»</ref>
سروش معتقد است انقلاب ایران و انقلابیون آن می‌دانستند که چه نمی‌خواهند اما نمی‌دانستند که چه می‌خواهند. او انقلاب ایران را انقلابی بدون تئوری معرفی می‌کند. و یکی از علت‌های آن این است که نتوانست در میان جدال سنت و مدرنیته نتوانست راهی باز کند زیرا روحانیون و طبقه حاکم توهم استغنا داشتند و به همین جهت به سمت مدرنیته نرفتند و تنها یک ابزار خشک دانستند.<ref>سروش، «۱۰سال حصر و سالگرد ۴۲ سال»</ref>
سروش: انقلاب اسلامی پیروزی شیخ فضل‌الله نوری بر مرحوم نائینی و آخوند خراسانی بود. انقلاب ضد مشروطه بود و تمام آنچه در مشروطه بافته شده بود، همه رشته شد.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=AB61NckOPWQ سروش، سخنرانی «چهلمین سالگرد انقلاب بهمنی»]</ref>
شما گفتيد که "حرمت نظام هتک شد" و آبروی آن به يغما رفت. باور کنيد که در تمام عمر خود خبری بدين خوشی از کسی نشنيده بودم.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/o2_soroush_letter/1819856.html «متن کامل نامه عبدالکریم سروش به آیت الله خامنه ای»، سایت رادیو فردا]</ref>
آن کلمات سه گانه را شنيدم: "هتک حرمت نظام"، که چون حديث سرو و گل و لاله و چون ثلاثه غساله جان بخش بود.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/o2_soroush_letter/1819856.html «متن کامل نامه عبدالکریم سروش به آیت الله خامنه ای»، سایت رادیو فردا]</ref>
اینک فروتنانه از تو رخصت می طلبم تا بر جمهوری کافرپرور اسلامی ایران، لعنت و نفرین بفرستم.<ref>[https://www.bbc.com/persian/iran/2011/02/110221_u03_soroush_letter سروش، «متن کامل نامه عبدالکریم سروش»]</ref>
نامه‌های سروش به آیت الله خامنه‌ای تند و غیر آشتی جویانه بود. او که این نامه‌ها را می‌نوشت  آتشفشانی از خشم بود. ناراحتی او از وضعیت زندان‌ها، نامه‌های او را  به این سمت برد.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد،‌ بخش اول.</ref>
'''امام خمینی'''{{سخ}}
امام و عزت مسلمین
اولین بار با عموی خودش پس از ۱۵خرداد در جلسه عمومی امام را دید. اما دفعه بعد در پاریس امام خمینی را دید و نقل می‌کند که وقتی خمینی از اتاق بیرون آمد یکباره یک وجود فوق العاده فراگیرنده و رعب آور آمد و برای مدت کوتاهی سروش در سرجایش میخ‌کوب شد.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
سروش در برابر این سؤال که میان محمد رضا شاه و امام خمینی کدام را انتخاب می‌کند، پاسخ می‌دهد که نباید تنها میان این دو امر اختیار داشت و میتوان فرض‌های دیگر را نیز در نظر داشت اما اگر بنا میان این دو باشد او خمینی را ترجیح می‌دهد؛ زیرا خمینی باسوادترین رهبر ایران بوده تاکنون از ابتدای حکومت هخامنشیان تا حاضر. خمینی فقیه درجه اول که عرفان و فلسفه نیز خوانده بود. او معتقد است اصلا جای مقایسه نیست میان خمینی و پادشاهان دیگه از پهلوی تا قبل‌تر.  در گذشته خمینی چیز ناپاکی وجود نداشت و او مرد شجاع بود. او برخلاف برخی پادشاهان که قلدر یا آدم‌کش بودند این خصایص را نداشت بلکه شجاعت که یک فضیلت اخلاقی است را داشته است.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=AB61NckOPWQ سروش، سخنرانی «چهلمین سالگرد انقلاب بهمنی»]</ref>
او در مورد امام خمینی می‌گوید که او خطاهایی داشت که گاه بزرگ هم بود اما خیانت نکرد.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=AB61NckOPWQ سروش، سخنرانی «چهلمین سالگرد انقلاب بهمنی»]</ref>
در مورد اعدام زندانیان مجاهدین سروش معتقد است که یک گروه مسلح جرار در مقابل حکومت برخواستند و همه حکومت را می‌خواستند و هیچ حکومتی یک گروه مسلح مخالف را قبول نمی‌کند. موقعیت دشواری برای حکومت بود که با این‌ها چکونه برخورد کند که طرف مقابل اصلا کوتاه نمی‌آمد. <ref>[https://www.youtube.com/watch?v=AB61NckOPWQ سروش، سخنرانی «چهلمین سالگرد انقلاب بهمنی»]</ref>
سروش در سخنرانی با نام آفتاب دیروز و کیمیای امروز که در تاریخ خرداد ۱۳۶۸ش یک هفته پس از وفات امام خمینی داشت، ایشان را «انسانی بزرگ و روحی عارف و مجاهد» و «دلیری‌ها و دشمن‌شکنی‌ها و احیا‌گری‌های ایشان نیاز به تبلیغ نداشت» یاد می‌کند.<ref>سروش، «آفتاب دیروز و کیمیای امروز»، ص۴.</ref>
==دغدغه‌ها و انگیزه‌ها==
«عبدالکریم سروش که از زمان ظهور در پهنۀ روشنفکری دینی هر روز نظریات و تئوری های تازه و بدیعی دربارۀ چگونگی مواجهه با سنت در جهان مدرن ارائه نموده و در عصر علم و خرد سکولار ، برای احیاء دین و معنویت همت گماشته»<ref>«مَرَجَ البَحرین؛ رؤیای سروش، روایت شبستری»</ref>
سروش دغدغه ذهنی خود را چنین نقل می‌کند که از یک سو دل در گرو [[معنویت]] و دین دارد و از سوی دیگر دل در گرو دانش و خِرَد نوین.<ref name=":0">[http://www.zeitoons.com/85 «ما، هم به قرآن نگاه نقدی داریم و هم به پیامبر»]، سایت زیتون.</ref> او معتقد است خواستن این دو با هم کاملاً ممکن است و به دنبال این است که «دیالوگ و داد و ستدی میان دو سرمایهٔ بزرگ بشریت یعنی دین و خرد نوین» برقرار کند، چنانکه «نه خرد نوین را تابع دیانت کند و نه دیانت را تابع خرد نوین».<ref name=":10">[http://www.zeitoons.com/85 «ما، هم به قرآن نگاه نقدی داریم و هم به پیامبر»]، سایت زیتون.</ref>
سروش معتقد است عقل رقیبانی دارد و سه مورد از آن‌ها را در مقاله «اندر باب عقل» می‌شمارد و می‌گوید خود این را آزموده و با آن‌ها زیسته است. این سه رقیب عقل عبارت است از وحی، عشق و انقلاب.<ref>سروش، «اندر باب عقل»ص۲.</ref> و از میان رقبای سه‌گانه عقل، انقلاب از همه بی‌رحم‌تر و عقل ستیزتر است.<ref>سروش، «اندر باب عقل»ص۵.</ref>
دو دهۀ قبل نیز آیت الله جوادی آملی مدعی شد که سروش نه در پی احیای دین بلکه در پی اماتۀ دین است.<ref>[https://www.zeitoons.com/20193 «عبدالکریم سروش در پی عبور از دین نیست»، گفتگو با سروش دباغ.]</ref>
سروش دباغ: پروژۀ فکری عبدالکریم سروش در ادامۀ پروژۀ اقبال قرار دارد. یعنی پروژۀ بازسازی فکر دینی. دکتر سروش جهد فکری خود را معطوف به بازخوانی انتقادیِ اندیشۀ دینی و به دست دادن یک نظام الهیاتی بدیل می‌داند. اما این پروژه، به توضیحی که در پاسخ به پرسش‌های پیشین آوردم، داخل چارچوب سنت اندیشۀ دینی قرار دارد.<ref>[https://www.zeitoons.com/20193 «عبدالکریم سروش در پی عبور از دین نیست»، گفتگو با سروش دباغ.]</ref>
روشن‌فکران دینی واقعا متدین‌اند و به بدأو معاد قائل‌اند و دین برای آنان فقط موضوع تحقیق نیست بلکه موضوع ایمان هم هست.<ref>سروش، «سنت و روشن‌فکری دینی»، ص۹.</ref>
==سروش، روحانیت و فقه==
*مقاله حریت و روحانیت به قلم آقای دکتر عبدالکریم سروش در شماره ۲۴ کیان.
*سقف معیشت بر ستون شریعت
*اسلام نیازی به صنف روحانی ندارد
*«اندر باب اجتهاد: درباره کارآمدی فقه اسلامی در دنیای‌امروز»
*فقه در ترازو؛ طرح چند پرسش از محضر حضرت آیت الله منتظری
*خدمات و حسنات دين عبدالکریم سروش
*جریان مصباح یعنی فاشیسم: نظر سروش در مورد مصباح ومظهری
*[http://tarikhirani.ir/fa/news/7166/%D9%85%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8%D9%87-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%B1%D8%AA%D8%B6%DB%8C-%D9%85%D8%B7%D9%87%D8%B1%DB%8C مصاحبه دکتر سروش با استاد شهید مرتضی مطهری]
*ص۷۹ آئین در آینه
*آفتاب دیروز و کیمیای امروز
استاد مطهری، احیا کننده ای راستین در عصر جدید
«بلی من فقیه نیستم و شایستگی پاسخ دادن به سوالات فقهی را ندارم. به سایت آقای دکتر محسن کدیور مراجعه نمایید».
در ابتدای مقاله خدمات و حسنات دین به بازخورد مقاله حریت و روحانیت و عکس العمل آقای خامنه ای پرداخته شده است.
فقه اسلامی از درون قابل رفو کردن نیست. از نگاه سروش باید بیرون فقه تقویت شود ‌تا دورن فقه نیز از راکد بودن بیرون بیاید. بیرون فقه یعنی معرفت شناسی انسان‌شناسی خداشناسی وحی شناسی و ... این‌ها راکد مانده و فقیه باید با شناخت از این مسائل به داخل فقه برود. ابزارهای درون فقه هیچ حصاری را تغییر نمی‌دهد برای نمونه حقوق انسان امر بیرونی است و فقها باید با توجه به این مبنا به درون فقه بپردازند تا تغییرات جدی پدید بیاورند.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد،‌ بخش اول.</ref>
سروش اذعان دارد که بسیاری از مناقشاتش بر فقه برگرفته شده از غزالی است. از بیرون نگرفته و از زمانی که غزالی را خوانده ماهیت فقه را فهمید.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد.،‌بخش اول.</ref>
سنت را باید فعال است ذخایر بسیاری در این سنت وجود دارد و در عین حال نباید تک منبع بود و منابع بومی و غیر بومی را نگاه کرد.<ref>برنامه پرگار، مناظره‌‌های انقلاب، دو مهمان چهل سال بعد،‌بخش اول.</ref>
روحانیت برای دینداری عوامانه است. و برای دینداری عالمانه و عارفانه نیازی به روحانی نیست.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
من با مرحوم مطهري آشنايي بيشتري پيدا كردم و آشنايي ما تا زمان شهادت آن بزرگوار ادامه يافت. البته مدتي كه من در خارج از كشور بودم با ايشان ارتباط مستقيم نداشتم. اما چنانكه مي دانيد ايشان کتاب « نهاد نا آرام جهان» من را خوانده و نكته ها يي در باب آن گوشزد كرد كه من آن نكته ها را در كتاب اعمال كردم و آن كتاب اينك وامدار مرحوم آقاي مطهري است.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
==از تفسیر نهج البلاغه تا مولوی‌شناسی==
«حکمت و معيشت» دفتر دوم سال نشر: ۱۳۶۹ش.
«اوصاف پارسايان» سال نشر: ۱۳۷۰ش.
«عدالت علی (علیه السلام) در نهج البلاغه»
سروش در مسجد جامع امام صادق(ع) به مدت شش سال، هر سال ۹ماه و هد ماه چهار هفته و هر هفته یک شب به گفتارهای دینی و فرادینی گذشت و نهج البلاغه نُقل مجلس بود. کتاب اوصاف پارسیان نوباوه آن بوستان و حکمت و معیشت پس از آن از آن جلسات بیرون آمد.<ref>سروش، حکمت و معیشت، دفتر نخست، ۱۳۸۸ش، ص۱.</ref>
حکمت و معیشت شرح نامه امام علی(ع) به فرزندش است و به اعتقاد سروش در واقع به همه فرزندان صلبی و روحانی‌اش است.<ref>سروش، حکمت و معیشت، دفتر نخست، ۱۳۸۸ش، ص۲.</ref>
در دبيرستان خرده خرده با مولانا آشنا شدم. البته آشنايي عميق تر به سالها بعد متعلق است. يكي از اسباب آشنايي من با مولانا، وجود يكي از معلمان دبيرستان بود.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
پيدا است كه اگر به لحاظ عبارتي اشعار مولانا را در كنا ر اشعار سعدي بگذاريم نمره كمي مي گيرد و به همين دليل من در ابتدا مجذوب اشعار مولانا نمي شدم.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
پوپر چه زماني براي من الگو بوده است كه امروز الگو باشد؟ مگر فلسفه‌ورزي جاي مريد و مرادي است. من اگر بتوانم از يك الگو ياد كنم، همان مولانا جلال‌الدين رومي است. هيچ‌كس در زندگي من آنقدر مدخليت نداشته كه اين شخص شخيص يعني مولانا جلال‌الدين داشته است. من از پوپر نكته‌هاي بسيار نيكويي آموخته‌ام<ref name=":3">[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-ShahrvandPoper.html « دريغا كه مجال قهوه خوردن با پوپر از دست رفت»]</ref>
او امام علی(ع) را «شخصیت عظبم القدر نابغه که با هر استانداردی شخصیت فوق العاده‌ای است».<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref>علی بهترین صحابی پیامبر بود و با نفرات بعدی فاصله بسیار زیاد داشت.<ref name=":4" /> یک عمر می‌توان با این کتاب زیست.<ref name=":4">[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref> سید رضی در شش جلد نهج البلاغه را جمع‌آوری کرده است.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref>
در سلسله امامان شیعه علی نابغه است و از همه برتر است و با اینکه هرکدام فضیلت و بزرگی خود را دارا هستند اما علی از هر حیث چند گام از همه آن‌ها پیش‌تر است.<ref name=":5">[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref>
امام علی(ع) با شخصیت فوق‌العاده‌ای که داشت از افراد بسیار ناکام تاریخ بود و برخلاف پیامبر اسلام که پیش و پس از نبوت بسیار موفق بود.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref> وقتی خلافت را از او غصب کردند گفت هنوز این میوه نارسیده است و این میوه ۲۵ سال بعد از آن برای او رسید.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FwHeWO_M6-M سروش، سخنرانی «علی(ع) در نهج‌البلاغه»]</ref>
سروش در مقابل برخی فقیهان که به تحریم ساخت فیلم در مورد مولوی فتوا داده بودند، موضع گرفته و آن‌ها را «فتواهای ناروا، بولفضولانه و خشک مغزانه » نامید و این فتوا را از سر نادانی دانسته و گفت «این پوست فروشان با مغز بر سر مِهر نیستند».<ref>[https://www.zeitoons.com/67825 «واکنش عبدالکریم سروش به فتوای اخیر مکارم شیرازی و نوری همدانی»، سایت زیتون.]</ref>
هر روز به نحوی مولانا در زندگی او نقش دارد.<ref>مصاحبه سروش با شبکه voa.</ref>
با زندگی روحی و فکری من از هر کسی دیگری عجین‌تر است.<ref>مصاحبه سروش با شبکه voa.</ref>
سروش معتقد است مولوی از معدود افرادی است اهل شریعت، اهل طریقت و اهل حقیقت در او جمع شده است.<ref>مصاحبه سروش با شبکه voa.</ref>
سروش به تبع برخی گذشتگان که این نظر را به خمد مولوی نیز استناد می‌دهد مثنوی را قران به فارسی می‌داند.
از سال ۱۳۶۰ به بعد یک سلسله دروس در باب مولوی و مثنوی در تلویزیون داشت که حدود ۲۴ برنامه ضیط شد و ۱۳ برنامه پخش شد و به ادعای سروش امام خمینی با وجود علاقه‌ای که به مولانا داشت با جهت فشارهای بیرونی، دستور قطع این برنامه داد.<ref>مصاحبه سروش با شبکه voa.</ref>
مولوی تحت تاثیر بسیار غزالی است با اینکه اسمی از او در مثنوی و یا دیوان شمس نمی‌اورد. سروش مقاله دارد..<ref>مصاحبه سروش با شبکه voa.</ref>
او برخی شعرهای مولوی در مورد دعا را نقل می‌کند و آن‌ها را از لطیف‌ترین دعاها دانسته و می‌گوید از وقتی که این شعر در ذهنش جایگیر شده حتی گاه در نمازهایش نیز ان‌را می‌خواند.<ref>سروش، [http://drsoroush.com/fa/wp-content/uploads/golestan_masnawi.pdf گلستان مثنوی یا گلستان معنوی]</ref>
کتاب مثنوی بی هیچ شبهه کتابی اهامی است و پاره‌هایی در آن هست که رایحه‌ی آشنا و آشکار وحی و کشف از ان به دماغ می‌رسد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۲۴.</ref>
==دین در دنیای مدرن==
پیامبر در یونان نمی‌توانست برخیزد. فیلسوف نمی‌توانست پیامبر شود. پیامبر ذهن ساده‌ای می‌خواهد زمانی که ذهن با مفاهیم فلسفی شکل گرفته و صورت بندی شده دیگر نمی‌تواند وحی در آن وارد شود یک نوع سادگی لازم است.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
دین ورزی از نگاه سروش سه قسم است:
*دین‌ورزی معیشت اندیش (عامیانه) که در آن شخص به نحو تقلیدی و جبری دین دار می‌شود و می‌ماند. تعبد بسیار مهم است دین به مانند معیشت، عادت می‌کند. این دینداری عموم مردم است.
این نوع دین‌داری در جوامع امروزی موانع و مشکلات بسیار زیادی دارد و نوع زندگی در جهان معاصر برای بسیاری از احکام دینی مشکلاتی را ایجاد کرده است.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
*دین داری معرفت اندیش (عالمانه): دین داری ارثی و جبری نیست بلکه اختیاری و انتخابی است. دین در اینجا نه به منزله عادت بلکه به منزله یک معرفت مطرح می‌شود. این گروه نیز در جهان معاصر مشکلات دوچندان دارد.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
*دین داری تجربت اندیش (عارفانه): دین به مثابه یک تجربه مطرح می‌شود و این دین‌داری پیامبرانه است عارفانه است. خداوند در این دینداری یک معشوق و محبوب است که انسان با آن انس و رابطه وجودی برقرار می‌کند. آرامش و مراقبه را از انسان گرفته و  انسان را از داشتن یک روح آرام محروم کرده است. جهان یکسره شتاب و عجله گشته و این ضد آرامش برای یک تجربه دینی گشته است.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
ایمان تحولی نیست که در ذهن انسان پدید می‌اید آن علم و کلام است ایمان تحول در جان آدمی است.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
دین در دنیای مدرن تبدیل به مسئله شده است و این برخلاف دوران قبل مدرن است که غلبه با دینداران بود.<ref>سروش، سخنرانی سلوک دیندارانه در جهان مدرن، ‌جلسه۱.</ref>
نباید به دنبال استخراج اندیشه‌های مدرن از متون دینی رفت. استخراج مدرنیته از متون دینی یکی از چاله‌هایی بود که کثیری از متفکران مومن و مردن در آن فرو غلتیدند.<ref>سروش، «سنت و روشن‌فکری دینی»، ص۹.</ref>
تجربه اسلام در دوران مدرن چندان متفاوت با تجربه مسیحیت و یهودیت نخواهد بود. تجربه تاریخی مسیحیت چنین می‌گوید که علم فلسفه هنر تکنولوژیو سیاست جدید ابتدا دین به گرداب ناتوانی و نارسایی خواهند افکند و نامه اعمال نیک و بدش را در برابرش خواهند گشود و سپس مرحله تفسیرهای تازه فرا می‌رسد و دردمندان در پرتو دستاوردهای جدید بشری به بازفهمی مواریث دینی دست همت خواهند گشود.<ref>سروش، «دین در دنیای مدرن به کجا می‌رود»، ص۹۲.</ref>
در این دوره باید به سمت فعال کردن معرفت دینی در پرتو اندیشه‌های مدرن رفت. در مصاف این بازفهمی و بازتفسیری است که دین قوت درونی خود را چنان که هست نشان خواهد داد وماندنی بودن و نبودنش آشکار خواهد گشت.<ref>سروش، «دین در دنیای مدرن به کجا می‌رود»، ص۹۳.</ref>
روشن‌فکر دینی نقد سنت می‌کند نقد قدرت دینی اخلاق اندیشه و معرفت دینی می‌کند. پایگاه نقادی روشن‌فکری دینی مدرنیته است. برخلال نقادان سنتی که از پایگاه سنت بر سنت نظر می‌کنند.<ref>سروش، «روشن‌فکری همپای نهضت معتزله»، ص۹۷۳.</ref>
مردم معمولا از مدرنیته، به میوه های آن نظر دارند و ریشه های مدرنیته و جهان مدرن، کمتر مورد توجه قرار می گیرد . با نگاهی ژرف تر می توانیم بگوییم آنچه میان جهان جدید و جهان قدیم فاصله می افکند و بین آنها خطکشی دقیقی انجام می دهد، بودن و نبودن علم مدرن است.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/91432/%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D9%88-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF سروش، «دین و دنیای جدید».]</ref>
در جهان جدید، هدف زندگی معنای دیگری پیدا کرده است و مردم، دل در گرو غایات دیگری دارند . غایاتی که ظواهر و رسانه های گروهی به مردم تلقین و در میان آنان ترویج می کنند، لذت جویی و خوش باشی است. یکی از عجایب جهان جدید این است که غفلت، از اصول زندگی شده است . این غفلت، امروزه یکی از محورهای زندگی است.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/91432/%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D9%88-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF سروش، «دین و دنیای جدید».]</ref>
دین اسلام برای من به مانند زبان فارسی می‌ماند که با آن بزرگ شده است. با اسلام و از طریق پیامبر اسلام معنویت را شناخت و جهان دیگر را کشف کردم و در دل آن جهان را برای خود مفهوم کرد.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی بی سی فارسی.</ref>
'''سلوک دیندارانه در جهان مدرن''' {{سخ}}
دکتر سروش سلسله نشست‌هایی با عنوان «سلوک دیندارانه در جهان مدرن» را برگزار کرد و به موانع و دواعی دین‌دار بودن در جهان معاصر پرداخته است. این سلسله نشست‌ها در قالب مجموع ۴۰ سخنرانی برگزار شد و چهلمین سخنرانی در سال ۲۰۱۸م برگزار شد..<ref>[https://www.aparat.com/result/%D8%B3%D9%84%D9%88%DA%A9_%D8%AF%DB%8C%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87_%D8%AF%D8%B1_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86 «سلوک دیندارانه در جهان مدرن»، سایت آپارات.]</ref>
این مباحث در سال ۲۰۱۶ آغاز گردید و در سال ۲۰۱۸ به پایان رسید.<ref>سروش، «سلوک دیندارانه در جهان مدرن» جلسه۴۰.</ref>
انگیزه‌ها و موانع سلوک دیندارانه در جهان مدرن مورد بررسی قرار گرفت.<ref>سروش، «سلوک دیندارانه در جهان مدرن» جلسه۴۰.</ref>
دین سرگذشتی دارد و آینده را نمی‌توان حدس زد اما می‌توان در مورد سلوک دیندارانه ما چگونه باشد در اختیار ما است.<ref>سروش، «سلوک دیندارانه در جهان مدرن» جلسه۴۰.</ref>
==نظریات==
ميزان آشنايي من با پوپر و اهميتي كه به او مي‌دادم هيچ‌گاه تغيير نكرد و نكته‌هاي زيادي در انديشه او مي‌ديدم كه چه در انگلستان و چه در زماني كه در ايران بودم مورد توجه من بود.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-ShahrvandPoper.html « دريغا كه مجال قهوه خوردن با پوپر از دست رفت»]</ref>
پوپر چه زماني براي من الگو بوده است كه امروز الگو باشد؟ مگر فلسفه‌ورزي جاي مريد و مرادي است. من اگر بتوانم از يك الگو ياد كنم، همان مولانا جلال‌الدين رومي است. هيچ‌كس در زندگي من آنقدر مدخليت نداشته كه اين شخص شخيص يعني مولانا جلال‌الدين داشته است. من از پوپر نكته‌هاي بسيار نيكويي آموخته‌ام<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-ShahrvandPoper.html « دريغا كه مجال قهوه خوردن با پوپر از دست رفت»]</ref>
نوشته هاي من هيچ كدام در تاييد عقلانيت حد اكثري نبوده است. براي من يكي از بديهيات بود كه عقل نمي تواند همه مشكلات عالم و حتي خودش را يعني عقلانيت را حل كند.<ref>[http://www.drsoroush.com/Persian/Interviews/P-INT-20110430-KandokavDarAhvaleSoroush.html «كندوكاو در شرح احوال و آراي سروش به زبان خودش»]</ref>
<br />
==دین و قدرت==
{{نوشتار اصلی| دین و قدرت}}
==قبض و بسط تئوریک شریعت==
{{نوشتار اصلی|نظریه قبض و بسط تئوریک شریعت}}
آقای سروش وقتی که سال 1365 ایده قبض و بسط تئوریک شریعت را مطرح کرد، همان موقع در نقد سخن ایشان مقاله‌ی مفصلی نوشتم که در کتاب "گفتمانهای دینی معاصر" آمده است. البته نظریه قبض و بسط منتسب به گادامر است گرچه آقای سروش در مصاحبه‌هایش گفته است وقتی که من بحث قبض و بسط تئوریک شریعت را مطرح کردم اصلاً گادامر را نخوانده بودم. این برای همه سئوال بود، چگونه زمانی که ایشان در انگلستان درس می‌خواند و گادامر یکی از استادان برجسته‌ی آنجا بود و شهرت داشت او را نمی شناخته اند؟ ایشان گفت که من گادامر را نخواندم و ایده‌ی اختراعی من است.<ref>[http://www.emadbaghi.com/archives/001566.php باقی، «پرسشی که همچنان بی پاسخ ماند»]</ref>
==از بسط تجربه نبوی تا رویاهای رسولانه==
{{نوشتار اصلی|نظریه رویاهای رسولانه}}
{{نوشتار اصلی|بسط تجربه نبوی}}
بَسْط تجربه نبوی نظریه‌ای که بر اساس آن، [[وحی]] مختص به پیامبر(ص) نیست، و تجربه‌های پیامبرانه پس از [[پیامبر اسلام(ص)]] نیز در افراد مختلف ادامه می‌یابد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۶۵.</ref> سروش نظریه‌پرداز بسط تجربه نبوی به دنبال نشان دادن رویهٔ بشری، تاریخی و زمینیِ وحی و دیانت است.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۳.</ref> این نظریه، دین را خلاصه و عصاره تجربه‌های پیامبر دانسته که با ادامه تجربه‌های نبوی پس از پیامبر، از سوی دیگر مسلمانان، بر غِنا و فربهی [[دین]] افزوده می‌شود.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۱۷.</ref> به باور سروش، مشکلاتی مانند تعارض [[آیه|آیات]] با نظریه‌های علمی جدید و منافات [[احکام شرعی|احکام فقهی]] با [[عدالت]] و [[کرامت انسان|کرامت آدمی]]، با این نظریه قابل حل است.<ref>[https://www.bbc.com/persian/blogs/2016/05/160525_l44_nazeran_sorush_bazargan «رویاهای رسولانه؛ زهی کرشمه خوابی که به ز بیداری ست»، سایت بی بی سی فارسی.]</ref>
در مقابل، مخالفان نظریه بسط تجربه نبوی، معتقدند در هیچ‌یک از آیات قرآن نیامده که قرآن جوشیده از درون پیامبر و سخن او است<ref>طاهری، «بسط تجربه نبوی در بوته نقد»، ص۴۱.</ref>، بلکه قرآن خود را به صراحت کلام خدا معرفی می‌کند.<ref>منتظری، سفیر حق و صفیر وحی، ۱۳۸۷ش، ص۴۰-۴۱.</ref> علاوه بر این، گفته شده است که تجربه‌‏‌ها حکم یقینی ندارند و تحت‌تأثیر عوامل غیردینی دچار خطا می‌شوند، پس وحی نمی‌تواند نوعی تجربه دینی باشد.<ref>[http://ensani.ir/fa/article/29433/ جوادی آملی، «فرق وحی و تجربه دینی»، پرتال جامع علوم انسانی.‌]</ref>
در بحث «کلام محمد» دانستن قرآن دو نامه از دکتر سروش خطاب به آیت الله سبحانی، با عنوان «بشر و بشیر» و «طوطی و زنبور» و دو نامه از آیت الله سبحانی خطاب به دکتر سروش، منتشر شد.<ref>[https://bookroom.ir/book/34605/%D9%85%D8%B3%D8%A6%D9%84%D9%87-%D9%88%D8%AD%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%85%DA%A9%D8%A7%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%D8%A8%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4 «مسئله وحی: با نگاهی به مکاتبات آیت الله سبحانی و دکتر سروش»، سایت پاتوق کتاب فردا.]</ref>
رؤیاهای رسولانه نظریه [[عبدالکریم سروش]] که [[وحی]] را از مقوله رؤیا دانسته و معتقد است [[قرآن]] روایت رؤیاهای [[پیامبر اسلام]] است.<ref>سروش، کلام محمد رؤیای محمد، (محمد(ص) راوی رؤیاهای رسولانه ۲)، ۱۳۹۷ش، ص۱۱۰.</ref> سروش، پیامبر را روایتگر تجربه‌ها و ناظر منظره‌هایی می‌داند که خود در رؤیا دیده است.<ref>سروش، کلام محمد رؤیای محمد، (محمد(ص) راوی رؤیاهای رسولانه ۵)، ۱۳۹۷ش، ص ۱۹۲.</ref> سروش معتقد است قرآن به خوابگزارانی نیاز دارد تا حقایق را که به زبان رؤیا بر پیامبر پدیدار شده، به زبان بیداری برگردانند و تعبیر را به جای [[تفسیر]] بنشانند.<ref>سروش، کلام محمد رؤیای محمد، (محمد(ص) راوی رؤیاهای رسولانه۲)، ۱۳۹۷ش، ص۱۰۳-۱۰۴.</ref>
مخالفان رؤیاهای رسولانه معتقدند حتی یک سند معتبر تاریخی وجود ندارد که مخاطبان اولیه وحی و یا خود پیامبر، مدعی خوابنامه بودن قرآن یا راوی بودن پیامبر باشند<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/news/5545 آرمین، «پاسخی به دکتر سروش»، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.]</ref>. همچنین پیامبر در هیچ [[آیه|آیه‌ای]] گوینده نیست، در هیچ کجا، آیات از زبان پیامبر نیست؛ بلکه در تمام آیات، پیامبر مانند دیگران، مخاطب است.<ref>[http://fekratema.blog.ir/1395/02/%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B8%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4-%D9%88-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%BE%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D8%B1 «مناظره اول سروش با عبدالعلی بازرگان»، دقیقه ۱۴، سایت نوانیشی دینی.]</ref> [[عبدالعلی بازرگان]]، از مفسران معاصر، معتقد است براساس آیات قرآن، هدف اصلی [[نزول قرآن]]، مردم هستند؛ حال چگونه می‌توان معتقد شد که رؤیاهای پیامبر پس از ۱۴ قرن همچنان نامکشوف مانده و اینک خوابگزارانی باید آنرا برای مردم بگشایند.<ref>[https://www.bbc.com/persian/blogs/2016/05/160512_l44_nazeran_sorush_bazergan بازرگان، «ده نکته در نقد نظریه 'رؤیاهای رسولانه' عبدالکریم سروش»، سایت بی بی سی فارسی.]</ref>
==خاتمیت پیامبر و مسئله امامت==
{{نوشتار اصلی|خاتمیت از نگاه سروش}}
{{نوشتار اصلی|امامت از نگاه سروش}}
مفهوم [[خاتمیت]] در نظریه بسط تجربه نبوی، فرمان دادن بدون نیاز به استدلال معرفی شده<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۴. </ref> که با رحلت پیامبر از بین رفته و دیگر هیچ‌کس حق ندارد بدون استدلال به دیگران حکمی کند.<ref>[http://www.zeitoons.com/85 «ما، هم به قرآن نگاه نقدی داریم و هم به پیامبر»، سایت زیتون]</ref> به نظر سروش، تجربه دینی پس از پیامبر تنها برای خود شخصْ  حجت است و برخلاف تجربه پیامبر، برای دیگران الزا‌م‌آور نیست.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۳-۷۵.</ref> سروش [[امامت]] را نیز در مقابل خاتمیت دانسته و معتقد است: اینکه با اتکاء به وحی و [[شهود]] سخنانی بگویند که در قرآن و [[سنت نبوی]] نباشد، با خاتمیت در تعارض است.<ref>[http://www.zeitoons.com/85 «ما، هم به قرآن نگاه نقدی داریم و هم به پیامبر»، سایت زیتون]</ref> البته سروش معتقد است می‌توان اسلام را آن‌گونه که پیامبر می‌خواست، نزد علی و فرزندانش یافت.<ref>سروش، سخنرانی «امام علی(ع) در نهج البلاغه»</ref> هیچ مشکل و شبهه‌ای نداشته باشد که البته او به جهت اعتقاد به پلورالیزم منکر راه‌های دیگر نیست.<ref>سروش، سخنرانی «امام علی(ع) در نهج البلاغه»</ref> در سلسله امامان شیعه علی نابغه است و از همه برتر است و با اینکه هرکدام فضیلت و بزرگی خود را دارا هستند اما علی از هر حیث چند گام از همه آن‌ها پیش‌تر است.<ref name=":5" />
منتقدان «بسط تجربه نبوی» معتقدند در این نظریه، تفسیر خاتمیت با رویکردی [[عقل| ضدعقل]] به [[پیامبران]] مطرح شده و ختم نبوت با آزادسازی عقل مساوی دانسته شده است<ref>بهمن‌پور، «بنگر که را به قتل که دلشاد می‌کنی»، ص۸۲۷.</ref>؛ در حالی که قرآن مخالفان خود را به استدلال و عقل‌گرایی دعوت می‌کند.<ref>فاضلی، «نادرنگری»، ص۸۳.</ref> در مسئله امامت نیز طبق آیات قرآن، از افرادی یاد می‌کنند که پیامبر نبودند، اما اسراری از غیب بر آنها [[الهام]] می‌شد.سبحانی، جعفر، [https://hawzah.net/fa/Magazine/View/5211/5636/54861/ «خاتمیت، انقطاع وحی تشریعی: پاسخ آیت‌الله سبحانی به دکتر سروش»] به نظر مخالفان، براساس تعریف سروش از خاتمیت، اثری از [[ولایت]]، پس از پیامبر اسلام(ص) باقی نمی‌ماند، در حالی که آیات و [[حدیث|روایات]] به ولایت افرادی غیر از پیامبر اشاره دارد.<ref>فاضلی، «نادرنگری»، ص۸۷.</ref>
==ذاتی و عرضی در دین==
مقاله «ذاتی و عرضی در دین» ابتدا در سال ۱۳۷۷ش در مجله کیان به چاپ رسید.<ref>«دین اقلی و اکثری»، کیان ۱۳۷۷ش، شماره۴۲.</ref> و در سال ۱۳۸۵ش در کتاب بسط تجربه نبوی نیز چاپ شد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۴۷–۶۲.</ref>
سروش دین را به دو بخش ذاتی و عرضی تقسیم می‌کند. از نگاه اوخداوند اهدافی دارد و این اهداف همان ذاتیات دین است. خداوند برای بیان، تفهیم و تحصیل اهداف خود از زبانی خاص استفاده می‌کند که همه از عرضیات دین هستند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۴۶.</ref> از نگاه سروش ذاتی آن چیزهایی هستند که نمی‌توانستند نباشند.<ref name=":1" /> اسلام به ذاتیاتش اسلام است نه به عرضیاتش و مسلمانی در گرو التزام و اعتقاد به ذاتیات است.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۲۰.</ref>
مقصود سروش از عرض نیز آن چیزهایی هستند که می‌توانستند نباشند.<ref name=":1">سروش، «برشانه غول‌ها ایستاده‌ایم»، ص۱۲۰.</ref> سروش ضابطه عرضی را این می‌داند که می‌توانست به‌گونه دیگری باشد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۲۱.</ref> سروش معتقد است نه فقط زبان اسلام، که فرهنگ آن نیز عربی است؛ این که قرآن از حوران سیه‌چشم در بهشت<ref>سوره واقعه، ایه۲۲. </ref>، ساکن در خیمه‌ها<ref>سوره الرحمن، آیه۷۲.</ref> توصیه به نگریستن به خلقت شتر<ref>سوره غاشیه، آیه۱۷.</ref> استفاده از تقویم قمری که ماه رمضان را برای روزه قرار داده و بسیاری موارد از فرهنگ عربی که در قرآن مورد استفاده قرار گرفته‌است، همه عرضی هستند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۳۳.</ref>
مخالفان این نظریه معتقدند عرضی‌های بسیاری وجود دارد که خود بخشی از پیام اصلی دین را به همراه دارد. در هر یک از عرضیات، بخشی از احکام و اجزای این دین نازل شده است. مسلمانان معتقدند خداوند هر یک از این عرضیات فرستاده تا هم مسلمانان عصر پیامبر به کمال برسند و هم پیام نبوت به‌طور کامل عرضه گردد و هم نسل های آینده هدایت گردند. قرآن از دریچه ذکر داستان‌های اقوام گذشته، اهدافی را دنبال نموده و درصدد تبلیغ پیام خویش است.<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/87263/نقدی-بر-مقاله-ذاتی-و-عرضی-در-دین- طالبی، «نقدی بر مقاله ذاتی و عرضی در دین»]</ref>
مخالفان ذاتی و عرضی معتقدند  در هر داستان و واقعه، در هر جنگ و صلح، در هر سؤال و جواب و مانند آن که در مدت رسالت پیامبر(ص) واقع گردیده، حکمتی وجود داشته است. همچنین ذات و گوهر دین در عرضیات دین تجلی می‌کند، فقدان عرضیات، مانع تجلی و ظهور دین کامل می‌باشد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/87263/نقدی-بر-مقاله-ذاتی-و-عرضی-در-دین- طالبی، «نقدی بر مقاله ذاتی و عرضی در دین»]</ref>از نگاه مخالفان نه تنها تغییر ذاتیات دین به نفی دین خواهد انجامید، بلکه تغییر عرضیات دین و انکار آن‌ها پس از ختم رسالت نیز به تغییر و نفی دین و تحریف آن منجر می‌شود.<ref>[https://hawzah.net/fa/Article/View/87263/نقدی-بر-مقاله-ذاتی-و-عرضی-در-دین- طالبی، «نقدی بر مقاله ذاتی و عرضی در دین»]</ref>
===دین اقلی و اکثری===
«دین اقلی و اکثری» موضوع سخنرانی بود که عبدالکریم سروش در جمع دانشجویان ایرانی در مونترال کانادا در اسفند ۱۳۷۵ش ایراد کرد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۴۷.</ref>
این موضوع در سال ۱۳۷۷ش در مجله کیان با عنوان «دین اقلی و اکثری» به چاپ رسید.<ref>«دین اقلی و اکثری»، کیان ۱۳۷۷ش، شماره۴۱.</ref> همچنین در کتاب بسط تجربه نبوی در تاریخ ۱۳۸۵ش نیز چاپ شد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۴۷–۶۲.</ref>
سروش در این نظریه معتقد است آیه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ؛ امروز، دين شما را كامل كردم» ناظر به اکمال حداقلی است نه حداکثری. به این معنا که حداقل لازم هدایت به مردم داده شده است اما حداکثر ممکن در تکامل تدریجی و بسط تاریخی بعدی اسلام پدید خواهد آمد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۱۷.</ref> همچنین در این آیه اشاره به کامل شدن آمده است و نه جامع بودن. جامع بودن یعنی در برگیرندهٔ همه چیز.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۶۰.</ref>
دین اقلی از نگاه سروش به این معنا است که اگر دین را دنیایی بدانیم، دین واجد احکامی است که با اقل شرایط معیشتی آدمی وفق می‌دهد و قابل اجراست و حاجات حقوقی سادهٔ یک زندگی ساده را که همیشه و همه‌جا می‌توان داشت بر می‌آورد اما حاجات بزرگ‌تر در یک زندگی پیچیده‌تر را منظور نمی‌دارد و اگر دین را اخروی بدانیم، کم‌ترین سعادت اخروی و صعود به پایین‌ترین مراتب معنوی را ممکن می‌سازد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۵۱.</ref>
سروش در دین حداقلی به سخن غزالی استناد می‌کند که دنیا را چنان سامان می‌دهیم که آخرت‌گرایان بتوانند آخرت خود را تأمین کنند و مابقی امور دنیا بر عهده عقلای قوم است.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=FGfgV_7CC5c پرگار: مناظره‌های انقلاب، دو مهمان، چهل سال بعد، بخش دوم، سایت یوتیوب]</ref>
سروش در این نظریه معتقد است احکام فقهی همه عرضی هستند.<ref>«مستند عبدالکریم سروش: معرفت و مدارا»، سایت بی‌بی‌سی فارسی.</ref>فقه از حد احکام بیرون نمی‌رود یعنی در باید و نباید و حلال و حرام خلاصه می‌شود و این فرق دارد با برنامه‌ریزی و طراحی برای زندگی، برنامه‌ریزی کاری است علمی و محتاج علوم و فنون مختلف و و به هیچ رو از فقه بر نمی‌آید.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۵۱.</ref>
سروش بینش و انتظار دینی بسیاری از دین‌داران را بینش و انتظار اکثری می‌داند که از دین همه چیز را می‌طلبند و می‌خواهند و این را نشانهٔ کمال و جامعیت آن می‌دانند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ص۴۸.</ref>
'''نقد''' {{سخ}}
مخالفان این نظریه معتقدند مسیر منطقی برای یافتن قلمرو دین، مراجعه به خود «دین» است، نه گمانه‌زنی‌ها و حدسیات. انسان مؤمن، به‌دنبال مشخص کردن انتظار خود از دین نیست، بلکه در پی آن است که ببیند دین از وی چه انتظاراتی دارد و در چه حوزه‌هایی از زندگی‌اش نظر داده است. انسان پس از آنکه به «حقانیت دین» پی برد و به آن «ایمان» آورد، در حدود و گستره‌ی احکام و معارف دینی، خواهد ماند،<ref>[https://farsi.khamenei.ir/others-note?id=32481 «همه دلایل ابطال‌پذیر موافقان دین حداقلی»، سایت آیت الله خامنه‌ای.]</ref>
همچنین مخالفان معتقدند علم برنامه‌ریزی نبودن فقه، با کمال یا اکثری بودن فقه منافات ندارد؛ زیرا مقصود از کمال یا اکثری بودن فقه این است که می‌تواند در هر وضعی احکام مربوط به موضوعات فردی و اجتماعی را بیان کند و در این خصوص، جوامع ساده و پیشرفته تفاوتی ندارند. <ref>[http://ensani.ir/fa/article/6745/نقد-نظریه-حداقلی-در-قلمرو-فقه-اسلامی ربانی گلپایگانی، «نقد نظریه حداقلی در قلمرو فقه اسلامی».]</ref>
برخی معتقدند دین قصدی بر اکثری بودن ندارد و برخی امور را به انسان‌ها و عقل انسانی واگذار کرده است و قوت اسلام و فقه اسلامی در همین است؛ زیرا بیان اکثری و جایی برای تدبیر بشری در نظر نگرفتن، عدم انطباق پذیری اسلام با زمان‌ها و مکان‌های مختلف را در پی دارد، که این مسئله با جهانی و جاودانی بودن اسلام ناسازگاری دارد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3814/7851/101285/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%82%D9%84%DB%8C-%D9%88%DA%A9%D9%85%D8%A7%D9%84-%D8%AF%DB%8C%D9%86 هاشمی، «نظریه دین اقلی و کمال دین»]</ref>
==پانویس==
{{پانویس۲}}
==منابع==
<references />
Rezapour
automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، moderator، مدیران
۱۱٬۹۱۳

ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipasokh.com/view/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/21685»