automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
===فضیلت نیکی به همه افراد=== | ===فضیلت نیکی به همه افراد=== | ||
در [[روایت|روایتی]]، نیکی کردن به همه مردم چه نیکوکار یا [[فاجر]]، رأس [[عقل]] پس از [[ایمان]] شمرده شده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، به تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، جهان، بیتا، ج۲، ص۳۵.</ref> بر اساس روایتی دیگر، [[امام صادق(ع)]] سفارش کرده است به همه افراد چه اهل نیکی باشد یا نباشد، نیکی کن؛ با این استدلال که اگر او اهل نیکی نیست، تو اهل نیکی باش.<ref>کلینی، الکافی، به تصحیح محمد آخوندی، | در [[روایت|روایتی]]، نیکی کردن به همه مردم چه نیکوکار یا [[فاجر]]، رأس [[عقل]] پس از [[ایمان]] شمرده شده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، به تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، جهان، بیتا، ج۲، ص۳۵.</ref> بر اساس روایتی دیگر، [[امام صادق(ع)]] سفارش کرده است به همه افراد چه اهل نیکی باشد یا نباشد، نیکی کن؛ با این استدلال که اگر او اهل نیکی نیست، تو اهل نیکی باش.<ref>کلینی، الکافی، به تصحیح محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۷.</ref> | ||
بر پایه آیات ۳۵ تا ۳۶ [[سوره فصلت]]، یکی از ویژگیهای نیک انسانی این است که در برابر بدی دیگران به آنها خوبی کند. در آیه ۵۴ [[سوره قصص]] نیز، نیکی در برابر بدی ستوده شده است. | بر پایه آیات ۳۵ تا ۳۶ [[سوره فصلت]]، یکی از ویژگیهای نیک انسانی این است که در برابر بدی دیگران به آنها خوبی کند. در آیه ۵۴ [[سوره قصص]] نیز، نیکی در برابر بدی ستوده شده است. | ||
===توقع نداشتن از کار خیر=== | ===توقع نداشتن از کار خیر=== | ||
در روایات<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، به تصحیح محمد آخوندی، | در روایات<ref>برای نمونه نگاه کنید به کلینی، الکافی، به تصحیح محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۷.</ref> و آیات سفارش شده انسان در برابر کار خیری که انجام میدهد توقع نیکی نداشته باشد؛ بلکه این کار را برای [[رضوان|رضای خدا]] انجام دهد. خداوند در آیات ۷ و ۸ [[سوره انسان]]، کسانی را که کار خیر را فقط برای رضای او انجام میدهند و از طرف مقابل انتظار اجر و تشکر ندارند ستوده است. | ||
در روایتی، [[امام علی(ع)]] احسان کردن به دیگران را «گرامی داشتنِ خود» و در حقیقت «احسان کردن به خود» معرفی کرده است.<ref>آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم (به صورت موضوعی)، به ترجمه و شرح هاشم رسولی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۸ش، ص۲۶۰.</ref> | در روایتی، [[امام علی(ع)]] احسان کردن به دیگران را «گرامی داشتنِ خود» و در حقیقت «احسان کردن به خود» معرفی کرده است.<ref>آمدی، عبدالواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم (به صورت موضوعی)، به ترجمه و شرح هاشم رسولی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۸ش، ص۲۶۰.</ref> |