automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۹۰
ویرایش
حضرت ابراهیم(ع) در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←امامت حضرت ابراهیم
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
==امامت حضرت ابراهیم== | ==امامت حضرت ابراهیم== | ||
تکامل شخصیت حضرت ابراهیم با رسیدن به مقام امامت تکامل یافت که رسیدن به این مقام به همین سادگی نبود؛ بلکه بعد از امتحانات سختی بود که در مرحله اول عبدالله شد؛ سپس به مقام نبی اللهی رسید، و پس از آن رسول الله شد و بعد به مقام خلیل اللهی رسید و در نهایت به مقام امامت و رهبری مردم منصوب گردید. در قرآن با کلمه {{قرآن|وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ}} | تکامل شخصیت حضرت ابراهیم با رسیدن به مقام امامت تکامل یافت که رسیدن به این مقام به همین سادگی نبود؛ بلکه بعد از امتحانات سختی بود که در مرحله اول عبدالله شد؛ سپس به مقام نبی اللهی رسید، و پس از آن رسول الله شد و بعد به مقام خلیل اللهی رسید و در نهایت به مقام امامت و رهبری مردم منصوب گردید. در قرآن با کلمه {{قرآن|وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ|ترجمه=و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود.|سوره=بقره|آیه=۱۲۴}} به این امتحانات سخت اشاره شده است. | ||
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسند: مراد از کلمات در آیه قضایایی است که ابراهیم با آنها آزمایش شد و عهدهایی است الهی، که خداوند وفای بدانها را از او خواسته بود، مانند برخورد با ستاره پرستان، شکستن بتها، انداختن در آتش، هجرت به سرزمین مکه، قربانی کردن فرزند و … و اگر از این امتحانات در آیه نامی نبرده است برای این است که غرضی در ذکر آنها نداشته است.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه المبزان، انتشارات دفتر اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]] می‌نویسند: مراد از کلمات در آیه قضایایی است که ابراهیم با آنها آزمایش شد و عهدهایی است الهی، که خداوند وفای بدانها را از او خواسته بود، مانند برخورد با ستاره پرستان، شکستن بتها، انداختن در آتش، هجرت به سرزمین مکه، قربانی کردن فرزند و … و اگر از این امتحانات در آیه نامی نبرده است برای این است که غرضی در ذکر آنها نداشته است.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، ترجمه المبزان، انتشارات دفتر اسلامی، ج۱، ص۴۰۸.</ref> | ||