پرش به محتوا

اتهام به داوود(ع) در تورات: تفاوت میان نسخه‌ها

جایگزینی متن - 'کاملاً' به 'کاملا'
جزبدون خلاصۀ ویرایش
(جایگزینی متن - 'کاملاً' به 'کاملا')
خط ۲۹: خط ۲۹:
* داوود پیامبر چقدر غفلت داشته است که همسایه‌اش را نمی‌شناخته و فرماندهان سپاهش را نمی‌شناخته و چگونه از اعزام آنها به میدان نبرد آگاهی نداشته و…
* داوود پیامبر چقدر غفلت داشته است که همسایه‌اش را نمی‌شناخته و فرماندهان سپاهش را نمی‌شناخته و چگونه از اعزام آنها به میدان نبرد آگاهی نداشته و…
* در قرآن آمده است که داوود شخصاً فرماندهی نظامی را عهده‌دار می‌شد و در میادین جنگ حاضر می‌شد.
* در قرآن آمده است که داوود شخصاً فرماندهی نظامی را عهده‌دار می‌شد و در میادین جنگ حاضر می‌شد.
* آیا از شأن یک پیامبر و خلیفه الهی بعید نیست که دنبال یک پرنده نمازش را قطع کند؟ و مناجات با خداوند برایش اینقدر سهل بوده است، از داوودی که در مناجات خود به قدری سوزناک با خدا راز و نیاز می‌کرد که تمام کائنات و هستی با او همصدا می‌شدند و کوه‌ها و سایر موجودات از سوز مناجاتش تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، چنین رفتاری صادر شود و به این آسانی این عرصه حال (محراب) را به هم بزند. آیا خداوند این چنین فردی را با خطاب «خلیفه» یاد می‌کند، و آیا اصلاً چنین فردی صلاحیت دارد که خلافت الهی را عهده‌دار شود؟ این تحریف توسط عالمان یهود که برای توجیه رفتار زشت خود بدان متمسک شده‌اند، در تورات انجام گرفته و توسط عده‌ای جاعل و محرّف وارد متون اسلامی شده است که هم با ظاهر آیات قرآن متناقض است و هم از شأن یک پیامبر کاملاً بعید است و هر عاقلی این گونه داستانها را مسخره‌آمیز دانسته و به دیده انکار می‌نگرد و قبول نمی‌کند.
* آیا از شأن یک پیامبر و خلیفه الهی بعید نیست که دنبال یک پرنده نمازش را قطع کند؟ و مناجات با خداوند برایش اینقدر سهل بوده است، از داوودی که در مناجات خود به قدری سوزناک با خدا راز و نیاز می‌کرد که تمام کائنات و هستی با او همصدا می‌شدند و کوه‌ها و سایر موجودات از سوز مناجاتش تحت تأثیر قرار می‌گرفتند، چنین رفتاری صادر شود و به این آسانی این عرصه حال (محراب) را به هم بزند. آیا خداوند این چنین فردی را با خطاب «خلیفه» یاد می‌کند، و آیا اصلاً چنین فردی صلاحیت دارد که خلافت الهی را عهده‌دار شود؟ این تحریف توسط عالمان یهود که برای توجیه رفتار زشت خود بدان متمسک شده‌اند، در تورات انجام گرفته و توسط عده‌ای جاعل و محرّف وارد متون اسلامی شده است که هم با ظاهر آیات قرآن متناقض است و هم از شأن یک پیامبر کاملا بعید است و هر عاقلی این گونه داستانها را مسخره‌آمیز دانسته و به دیده انکار می‌نگرد و قبول نمی‌کند.
* مفسران و دانشمندان شیعه چنین داستانی را خرافی دانسته و مردود شمرده‌اند. مرحوم طبرسی فرموده است: اگر یک فرد عادی مرتکب چنین عملی شود از درجه عدالت و شهادت سقوط و متهم به خیانت می‌شود. چه رسد به اینکه این بافته‌ها را در حق یک پیامبر که امانت اولین و مهمترین شرط رسالت است در حق او گفته شود، خیانت به ناموس دیگران و هوسرانی و هواپرستی…<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، ۱۴۱۲، ج۷–۸، ص۶۰۷.</ref>
* مفسران و دانشمندان شیعه چنین داستانی را خرافی دانسته و مردود شمرده‌اند. مرحوم طبرسی فرموده است: اگر یک فرد عادی مرتکب چنین عملی شود از درجه عدالت و شهادت سقوط و متهم به خیانت می‌شود. چه رسد به اینکه این بافته‌ها را در حق یک پیامبر که امانت اولین و مهمترین شرط رسالت است در حق او گفته شود، خیانت به ناموس دیگران و هوسرانی و هواپرستی…<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، ۱۴۱۲، ج۷–۸، ص۶۰۷.</ref>
* مرحوم علامه طباطبایی داستان تورات را از این شنیع‌تر دانسته و بسیار سبک شمرده و از شأن پیامبر الهی بعید می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۱۴–۳۱۵.</ref>
* مرحوم علامه طباطبایی داستان تورات را از این شنیع‌تر دانسته و بسیار سبک شمرده و از شأن پیامبر الهی بعید می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن جهم به او فرمود: پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۱۴–۳۱۵.</ref>
کاربر ناشناس