ثواب اختراع مخترعان غیر مسلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

خوبی و بدی دارای دو بُعد است. بُعد اول، حُسن و قُبح فعلی و بُعد دوم حسن و قبح فاعلی. حُسن و قبح فعلی عبارت است از: اثر سودمند یا زیان‌بار کاری در جامعه. در استدلال مذکور فقط این جنبه از حُسن و قبح مورد توجّه واقع شده و نتیجه‌گیری شده است که به همین خاطر نتیجه نادرست می‌باشد. حُسن و قبح فاعلی عبارت است از: «انتساب عمل به شخص فاعل و انگیزه‌های نفسانی و روحی فاعل که موجب آن عمل شده است.»<ref>مطهری، مرتضی، عدل الهی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه، ۱۳۶۱a، ص۲۹۱.</ref>

پس حسن و قبح فعلی به اثر خارجی عمل مربوط می‌شود و حسن و قبح فاعلی به چگونگی انجام عمل از سوی فاعل مربوط می‌شود. برای این‌که یک عمل خیر باشد تا این‌که مستحق دریافت پاداش گردد، سودمند بودن عمل به تنهایی کافی نیست، گرچه اهمیتش انکارناپذیر است، بلکه باید دید فاعل با چه نیّت و چه منظوری و هدفی اقدام به انجام عمل کرده است. اگر دارای نیت و هدف خیر باشد کارش خیر است یعنی حُسن فاعلی هم دارد.<ref>همان، از ص۲۶۱–۲۹۳.</ref> اعمال از جهت ظاهر ممکن است شبیه هم باشند و شاید دو عمل هر دو خیر و صالح به نظر آید و عین هم باشند. یا حتی یکی از آندو خیلی با ارزش‌تر و بزرگ‌تر به نظر آید ولی انگیزه و نیت است که اعمال را از هم جدا می‌کند؛ لذا ممکن است عملی که خیلی با ارزش به نظر می‌رسد در واقع اصلاً ارزشی نداشته باشد یا برعکس. پس ارزش واقعی اعمال وابستگی جدی به نیّت و انگیزه فاعل دارد.<ref>ر. ک. به عدل الهی از دیدگاه امام خمینی (ره)، استخراج و تنظیم: معاونت پژوهشی مؤسسه تنظیم و نشر امام خمینی (ره) مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۹۴–۱۹۶.</ref> به علت این‌که نیّت روح عمل می‌باشد. نیّت و هدف خیر، وقتی حاصل می‌شود که اعتقاد و ایمان به اصول دین از قبیل توحید و نبوت و معاد حاصل گردد. «تا عملی از راه ایمان، عقیده و نیّت، نورانیت و صفا پیدا نکند، به ملکوت الهی نائل نمی‌شود. عمل زمانی به این مرتبه والا می‌رسد که روح داشته باشد، روحِ عمل همان بهره اخروی و ملکوتی آن است.»<ref>مطهری، مرتضی، عدل الهی، ص۳۰۱.</ref>

پس کسی که ایمان و اعتقاد به خداوند نداشته باشد و کافر باشد، عملش اجر و اثری نخواهد داشت، البتّه نکته بسیار مهمی که نباید مورد غفلت واقع شود این است که همه کافران با هم مساوی نیستند بلکه گاهی کفر از روی عمد و لجاجت است که در این صورت شخص کافر با آگاهی و علم، حقیقت را انکار می‌کند و کفر می‌ورزد. عمل خیر چنین کافری پاداش نخواهد داشت و جایگاهش جهنم است.