شیوه برخورد با افراد جاهل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

در جای دیگر فرمود: «الجاهل من اطاع هواه فی معصیه ربه؛ بی‌خبر و نادان کسی است که مطیع هوای نفس خود باشد و معصیّت پروردگار را مرتکب شود و نافرمانی خداوند را بنماید.»<ref>همان.</ref> و هم‌چنین فرمود: «الجاهل من یعتمد علی أمله و یقصر فی عمله؛ کسی که اعتماد بر آرزوهای خود کند، ولی عمل او کم و ناقص باشد به شخصی که این خصوصیّات را داشته باشد، جاهل گفته می‌شود.»<ref>همان.</ref> و این شخص از واقعیّت‌های زندگی غافل و بی‌خبر خواهد ماند. از روایت‌های فوق این نتیجه به دست می‌آید که: جاهل واقعی کسی است که ارزش واقعی خود را نشناسد و به تکالیفی که بر عهده‌اش گذاشته‌اند، ناآگاه باشد و به خاطر اطاعت هوای نفس از اطاعت خداوند دور بماند و هم‌چنین به آرزوهای طولانی خود دل بسته، اعمال خود را ناقص کرده باشد به چنین شخصی جاهل واقعی گفته می‌شود.

آیات در این زمینه بسیار است<ref>. ر.ک. قصص: ۲۸/۵۵، مومنون: ۲۳/۹۶. </ref> و به همین مختصر بسنده شد. نکته‌ای که در این‌جا قابل ملاحظه می‌باشد این است که آیاتی را که در بالا ذکر کردیم اختصاص به امر به معروف و هدایت ندارد بلکه مطلق برخورد با افراد است چه در مقام امر به معروف و نهی از منکر باشد و چه غیر آن.

{{مطالعه بیشتر}}

۲. ترجمه تفسیر مجمع البیان مؤلف ابو علی الفضل بن الحسن الطبرسی، انشارات فرهانی ج، ۹ ص، ۴۶.

== منابع ==