لعن و عدم جواز دشنام: تفاوت میان نسخه‌ها

«لعن» (لعنت) در اصل به معنی طرد و دور ساختن است که آمیخته با خشم و غضب باشد؛ بنابراین لعن از ناحیه خداوند یعنی دور ساختن کسی از رحمت خویش و از تمام مواهب و برکاتی که از ناحیه او به بندگان می‌رسد و بعضی از بزرگان اهل لغت گفته‌اند: لعن در آخرت به معنی عذاب و عقوبت و در دنیا به معنی سلب توفیق است.}}<ref>ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ یازدهم، ۱۳۶۵، ج۱، ص۵۵۲.</ref> آیات زیادی در قرآن شریف وارد شده که بعضی از افراد را لعن می‌کند مانند: {{قرآن|انّ الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الاخره<ref>احزاب/ ۵۷.</ref> آنها که خدا و پیامبرش را ایذاء می‌کنند، خداوند آنها را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور می‌سازد.