نبودن جزئیات نماز در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نبودن جزئیات نماز در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۲۱

۲۹۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

Rezvani

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران

۷٬۲۳۰

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 قرآن، کتاب هدایت و تربیت معنوی بشر است و کلیات هدایت در آن آمده است و خداوند جزییات احکام را به پیامبر اسلام سپرده است.
-پاسخ تفصیلی:
+==تفاوت آیات اعتقادی و آیات مربوط به احکام شرعی==
-مسائلی که به پیامبر اکرم «ص» وحی شده است، بر دو گونه است: بخشی از آن‌ها عبارت است از آیات «قرآن» که به پیامبر وحی شده است؛ و بخش دیگر، احکام و تعلیماتی است که جدا از قرآن و به عنوان شرح و بیان قرآن به پیامبر «ص» وحی گردیده است و لازم نیست تمامی احکامی را که پیامبر «ص» بیان می‌کند، همه به عنوان «قرآن» باشد.
+آیات قرآن در دسته بندی بین احکام شرعی مثل نماز، روزه، خمس و ... و بین آیات غیر شرعی مثل اعتقادی، تاریخی و غیره، دو دسته هستند. در آیات مربوط به احکام شرعی خداوند در قرآن فقط به بیان اصل آن احکام اشاره می‌کند و مثلا می فرماید نماز و روزه بر شما واجب است، اما تفصیل، کیفیت و تبیین آن را به پیامبر سپرده است تا خارج از چارچوب قرآن برای مردم بیان کند. پس از پیامبر هم امامان معصوم وظیفه تبیین و تشریح احکام شرعی را از قرآن به عهده دارند.
-از این رو، خداوند متعال در قرآن پیامبر اکرم «ص» را مبیِّن و روشنگر قرآن شناسانده و می‌فرماید: «وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ»<ref>نحل/ ۴۴.</ref>؛ «و بر تو قرآن را نازل کردیم تا بر امت آنچه فرستاده شده است را بیان کنی، باشد که عقل و فکر به کار گیرند».
+خداوند در قرآن پیامبر اکرم(ص) را مبیِّن و روشنگر قرآن شناسانده و می‌فرماید: {{قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ|ترجمه=و قرآن را [هم] به سوی تو نازل کردیم به خاطر اینکه برای مردم آنچه را که برای [هدایتشان] به سویشان نازل شده بیان کنی|سوره=نحل|آیه=۴۴}}
-بنابراین، قرآن و وجود رسول الله «ص» مکمّل یکدیگرند؛ چه اینکه با نبود هر یک، امر تبلیغ و رسالت کامل نمی‌شود و یکی از حکمت‌های وجود ائمه «ع» بعد از رسول اکرم (صلوات الله علیه و آله) نیز همین امر است. در اصول کافی ج۱ص۲۸۶ آمده است: امام صادق فرمودند: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ نَزَلَتْ عَلَیْهِ الصَّلَاه وَ لَمْ یُسَمِّ اللَّهُ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعاً حَتَّی کَانَ رَسُولُ اللَّهِ هُوَ الَّذِی فَسَّرَ ذَلِکَ لَهُم» آیه نماز بر رسول الله نازل شد ولی رکعات آن که سه رکعت یا چهار رکعت نازل نشد و تعیین رکعات و تفسیر نماز را به عهده رسول الله گذاشتند.
+قرآن و رسول خدا(ص) مکمّل یکدیگرند؛ با نبود هر یک، امر تبلیغ و رسالت کامل نمی‌شود. از حکمت‌های وجود ائمه(ع) بعد از رسول اکرم(ص) نیز همین است. در اصول کافی ج۱ص۲۸۶ آمده است: امام صادق فرمودند: {{عربی|إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَزَلَتْ عَلَيْهِ اَلصَّلاَةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اَللَّهُ لَهُمْ ثَلاَثاً وَ لاَ أَرْبَعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هُوَ اَلَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ|ترجمه=آیه نماز بر رسول الله نازل شد ولی رکعات آن که سه رکعت یا چهار رکعت نازل نشد و تعیین رکعات و تفسیر نماز را به عهده رسول الله گذاشتند}}
 علامه طباطبایی ذیل آیه ۴۴ سوره نحل می‌فرماید: جمله «لتبین» غایت است برای انزال و مراد از «تفکر» تفکر در ذکر است، تا به این وسیله بفهمند که ذکر حق است و بنا بر این تقدیر معنای آیه چنین می‌شود: ما بسویت ذکر، یعنی قرآن را فرستادیم تا برای همه مردم آنچه را که در این ذکر برای‌شان نازل شده و آنچه این ذکر از اصول معارف و احکام و شرایع و تاریخ احوال امت‌های گذشته و آنچه از سنت خدا بر آنان جریان یافته را دربردارد، بیان کنی و دیگر برای این امید بود که در ذکر، تفکر کنند، تا باشد که به حقانیت و از طرف خدا بودن آن واقف گردند یا برای اینکه در آنچه برای‌شان بیان می‌کنی، تفکر کنند.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۳۷۸.</ref>