تکامل در برزخ: تفاوت میان نسخه‌ها

انسان‌ها در برزخ از طریق اعمال نیکی که از خود به جا گذاشته‌اند یا در اثر اعمال نیکی که بازماندگانشان انجام می‌دهند، ارتقا می‌یابند.

به تکامل مثلاً در روایتی آمده که روزی حضرت عیسی مسیح(ع) از کنار قبری عبور کرد، به اذن الهی و براساس علم غیب صاحب آن قبر را در عذاب دید، سال بعد از کنار همان قبر گذشت و صاحب قبر را معذّب نیافت، از پیشگاه الهی درخواست نمود که او را از علت تغییر وضع آگاه سازد، خداوند به حضرت مسیح وحی فرستاد که صاحب قبر فرزند صالحی از خود بجای گذارده بود او در این فاصله بالغ شد و به دو کار خیر دست زد؛ یکی آن که راهی را برای عبور مردم اصلاح نموده و آن دیگر یتیمی را مسکن و مأوی داد و من گناه این پدر را به احترام عمل فرزند نیکوکارش بخشیدم.<ref>. ر.ک. فلسفی، محمد تقی، گفتار فلسفی معاد از نظر روح و جسم، تهران، هیئت نشر معارف اسلامی، ج۱، ص۲۹۲.</ref>

از این روایت به خوبی معلوم می‌شود که تکامل برزخی وجود دارد زیرا عمل صالح فرزند، سبب شد که پدرش مورد عفو الهی قرار گیرد و این خود یک نوع تکامل است. گذشته از این در روایت فراوانی اصرار شده که بازماندگان اموات باید خیرات و صدقات به نیت اموات‌شان انجام دهند و برای آنان طلب آمرزش نمایند.

از این گونه روایات به آسانی بدست می‌آید که در برزخ تکامل وجود دارد، یعنی همان‌طور که خود انسان در دنیا کارهای خیر و اعمال صالح انجام می‌دهد و عبادت می‌کند این باعث تکامل معنوی و بالا رفتن درجه وجودی او می‌گردد و به اصطلاح قرب الهی نصیب او می‌شود، اگر بعد از مرگ بوسیله بازماندگان یا هر فرد نیکوکاری عمل خیری به نیت او انجام شود سبب تکامل و بالا رفتن درجه معنوی او می‌شود یا سبب آمرزش او می‌گردد که نوعی تکامل است. در یک روایتی که از امام صادق(ع) نقل شده حضرت می‌فرماید سه عمل نیک باعث می‌شود که پس از مرگ هم پاداش و ثواب به مرده برسد و این چیزی جز تکامل برزخی نیست.