دعاهای هنگام دفن میت: تفاوت میان نسخه‌ها

دفن کردن میت مسلمان دارای احکام خاصی است که بخشی از آن احکام، خواندن دعاهایی به هنگام دفن کردن میت می‌باشد. خواندن این دعاها به هنگام دفن واجب نیست. دفن کردن میت مسلمان بعد از انجام غسل و نماز که واجبند در چند مرحله صورت می گیرند. از سوی معصومان توصیه شده که در هر مرحله دعایی خوانده شود.

احکام مستحبی تشییع و تدفین در رساله مراجع بزرگوار به حد نیاز آمده است که می‌توان بدان‌ها مراجعه نمود.

* شیخ صدوق در روایتی از امام صادق نقل می‌کند که هنگامی که میّت بطرف قبرش برده می‌شود نباید یکباره و ناگهانی در گور گذاشته شود زیرا قبر را ترس‌های عظیم است، و کسی که میّت را در قبر می‌گذارد باید او را به پناه خدا بسپارد از هول آنچه بر آن مشرف است یا هول روز قیامت. هنگامی که به نزدیکی قبر رسانید جنازه را بر زمین می‌گذارد و اندکی صبر می‌کند تا میت کمی به قبر خو کند و آن را پذیرا شود و بعد اندکی او را پیش می‌برد و مدتی صبر می‌کند تا خود را آماده کند باز مقداری به سوی قبر او را پیش می‌برد و بعد هر کس که ولی میت خواست انتخاب کند چه جفت و چه طاق (یعنی چه دو نفر بخواهند وارد قبر شوند و چه یک نفر بخواهد داخل شود) او جنازه را گرفته و در قبر می‌گذارد، و وقتی نظرش به قبر افتاد این دعا را بخواند: {{عربی|اللَّهُمَ اجْعَلْهُ رَوْضَه مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّه وَ لَا تَجْعَلْهُ حُفْرَه مِنْ حُفَرِ النِّیرَان|ترجمه=بار خدایا این گور را باغی از باغ‌های بهشت گردان و آن را گودالی از گودال‌های دوزخ قرار مده}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷ش، ج‏۱، ص۲۴۵، حدیث۴۶۸.</ref>

* شیخ صدوق می‌نویسد: پدرم در رساله‌ای که بمن فرستاده است، گوید: هنگامی که در قبر رفتی تا مرده‌ای را گرفته و در گور قرار دهی، سوره حمد، سوره فلق، سوره ناس و آیه الکرسی را بخوان و چون میت را گرفتی تا در قبر بگذاری این دعا را بخوان: {{عربی|بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَی مِلَّه رَسُولِ اللَّه}} آنگاه میّت را بر دست راستش و روی به قبله در لحد بخوابان و بندها و گره‌های کفنش را باز کن و گونه‌اش را بر خاک گذار و این دعا را بخوان {{عربی|اللَّهُمَّ جَافِ الْأَرْضَ عَنْ جَنْبَیْهِ وَ صَعِّدْ إِلَیْکَ رُوحَهُ وَ لَقِّهِ مِنْکَ رِضْوَاناً|ترجمه=بار خدایا زمین را از کنار دو پهلوی او دور گردان (تا فشار قبر بر او وارد نشود) و روح او را بسوی خود بأعلی علّیین بر، و خشنودی خود را به استقبال او فرست}}.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ج۱، ص۲۴۷، حدیث ۴۹۹.</ref>

* در روایت دیگری امام جعفر صادق فرمودند: … پس از قبر بیرون می‌آیی و می‌گویی‏: {{عربی|إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ اللَّهمّ ارفع درجته فی اعلی علّیّین و اخلف علی عقبه فی الغابرین و عندک نحتسبه یا ربّ العالمین}}.<ref>مجلسی، محمدتقی، لوامع صاحبقرانی، قم، مؤسسه اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۴۱۹.</ref>

سید بن طاووس در فلاح السائل این‌گونه آورده است که در حال ریختن خاک بگویند: {{عربی|إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‏، هذا ما وعد اللَّه، و صدق [المرسلون‏]، اللّهمّ، زدنا إیمانا و تسلیما}}.<ref>ابن طاووس، علی بن موسی، ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، مترجم: محمد روحی، قم، انتشارات انصاری، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ص۱۶۲.</ref>

  | شاخه اصلی =

|شاخه فرعی۱ =

  | شناسه =

  | تیترها =

  | لینک‌دهی =

  | تغییر مسیر =

  | اولویت =

  | کیفیت =