|
|
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| آيا به جز بهشت و جهنم جاي ديگري هم در آخرت خواهد بود چگونه جايي است و چه كساني در آنجا خواهند بود؟
| | آیا در جهان آخرت جز بهشت و جهنم جای دیگری هم هست؟ آنجا چگونه جایی است و چه کسانی در آن خواهند بود؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| قرآن كريم و روايات ائمه معصومين(ع) اشاره به جايي دارند كه ميان بهشت و جهنم واقع شده است، نه جزء جهنم است و نه بهشت و اعراف ناميده ميشود، اعراف گذرگاه سخت و صعبالعبوري است كه بر سر راه بهشت قرار دارد و دو قطب سعادت و شقاوت را از هم جدا ميكند و همچون زمين مرتفعي ميان آن دو، فاصله گرديده، به طوريكه مشرف بر بهشت و دوزخ است و آنها كه روي آن قرار دارند، بهشتيان و دوزخيان را مشاهده مينمايند و با آنها سخن ميگويند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه. چاپ بيست و يکم، ۱۳۷۸، نشر دارالكتب الاسلاميه، تهران، ج۶، ص۹ـ۱۸۷، سبحاني، جعفر، منشور جاويد، انتشارات مؤسسه سيدالشهداء، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۹، ص۲۵۵.</ref> | | {{درگاه|واژهها}} |
| | قرآن کریم و روایات ائمه معصومین(ع) به مکانی میان بهشت و جهنم اشاره دارند که نه بخشی از جهنم است و نه بهشت؛ و نام آن اعراف است. اعراف گذرگاه سخت و صعبالعبوری است که دو قطب سعادت و شقاوت را از هم جدا میکند و همچون زمین مرتفعی مشرف بر بهشت و دوزخ است. کسانی که روی آن قرار دارند، بهشتیان و دوزخیان را مشاهده مینمایند و با آنها سخن میگویند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه. چاپ بیست و یکم، ۱۳۷۸، نشر دار الکتب الاسلامیه، تهران، ج۶، ص۹–۱۸۷، سبحانی، جعفر، منشور جاوید، انتشارات مؤسسه سیدالشهداء، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۹، ص۲۵۵.</ref> |
|
| |
|
| ==چه كساني در آنجا خواهند بود؟==
| | '''افراد حاضر در اعراف''' |
|
| |
|
| به نظر مرحوم علامه طباطبائي (ره) کساني در اعراف هستند که از جمله عباد مخلص خداوند مي باشند و نشانههايي كه آيات قرآن براي اعرافيان ذكر نموده فقط بر مردان الهي صدق ميكند، اين ها از مقامات عاليه برخوردار هستند هر دو گروه سعادتمند و شقاوت مند را مي شناسند و اجازه سخن گفتن با اينها را دارند و توانايي شهادت و شفاعت را نيز دارا هستند. آنها ميتوانند در اعراف به شفاعت بپردازند و با هر يك از بهشتيان و جهنميان سخني بگويند<ref>تفسير الميزان، اسماعيليان، ج۸، ص۱۲۱ – ۱۲۵.</ref> و به نظر ديگران، دو گروه ديگر هم در آنجا هستند: ۱. مسلمانان گنهكاري كه وارد بهشت نشدهاند و اميد ورود آن را دارند. ۲. آنها كه طاعتها و گناهانشان برابر است<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، تهران، نشر دارالكتب الاسلاميه، چاپ بيست و يکم، ۱۳۷۸، ج۶، ص۱۸۸؛ و منشور جاويد، ج۱، ص۲۵۴؛ و برهان، ج۲، ص۱۸.</ref> اگرچه اعتقاد به وجود اعراف، متوقف بر نقل قرآن كريم و روايات معصومين(ع) است ولي با توجه به اينكه شفاعت نيز از حكمت خداوند سرچشمه ميگيرد و شفيعان بايد افراد والامقامي باشند كه از ضعيفان دستگيري نمايند، لذا اشاره كمرنگي در اعماق حكم عقل به مسئله اعراف ميتوان يافت،<ref>مكارم شيرازي، ناصر، پيام قرآن، مدرسه الامام اميرالمؤمنين(ع) ، چاپ اول، ۱۳۷۰، ج۶، ص۵۵۴.</ref> گويي در قيامت هم كه حكومت مطلقه خداوند به طور كامل نمايان است، مانند اين جهان، گروهي وجود دارند كه به تنظيم امور مردم ميپردازند، بهشتيان را به بهشت و جهنميان را به دوزخ روانه سازند، و در راه ماندگان شايسته را (به اذن خدا) كمك ميكنند تا اين گذرگاه، سخت را به پيمايند و به سعادت برسند.<ref>سبحاني، جعفر، منشور جاويد، انتشارات مؤسسه سيدالشهداء، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۹، ص۳۵۸.</ref> | | به نظر مرحوم [[علامه طباطبائی]] کسانی در اعراف هستند که از جمله عباد مخلص خداوند میباشند و نشانههایی که آیات قرآن برای اعرافیان ذکر نموده فقط بر مردان الهی صدق میکند، اینها از مقامات عالیه برخوردار هستند، هر دو گروه سعادتمند و شقاوتمند را میشناسند و اجازه سخن گفتن با اینها را دارند و توانایی شهادت و شفاعت را نیز دارا هستند. آنها میتوانند در اعراف به شفاعت بپردازند و با هر یک از بهشتیان و جهنمیان سخنی بگویند<ref>تفسیر المیزان، اسماعیلیان، ج۸، ص۱۲۱ – ۱۲۵.</ref> |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| ==منابع جهت مطالعه بيشتر:==
| |
|
| |
|
| ۱. مشور جاويد ج۹، بحث اعراف، از آيت الله سبحان.
| | از نظر بعضی از مفسران دو گروه دیگر هم در اعراف هستند: |
| | * مسلمانان گنهکاری که وارد بهشت نشدهاند و امید ورود آن را دارند. |
| | * آنها که طاعتها و گناهانشان برابر است<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، چاپ بیست و یکم، ۱۳۷۸، ج۶، ص۱۸۸؛ و منشور جاوید، ج۱، ص۲۵۴؛ و برهان، ج۲، ص۱۸.</ref> |
|
| |
|
| ۲. پيام قرآن، ج۶، بحث اعراف، از آيت الله مكارم چاپ اول، ۱۳۷۰، مدرسه امام اميرالمؤمنين ـ عليهالسّلام ـ .
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
|
| ==منابع== | | == منابع == |
| <references />
| | {{پانویس}} |
| | |
| | {{کلام}} |
| | |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = | | | شاخه اصلی =کلام |
| | شاخه فرعی۱ = | | | شاخه فرعی۱ =معاد |
| | شاخه فرعی۲ = | | | شاخه فرعی۲ = |
| | شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه =
| | | شناسه = - |
| | تیترها =
| | | تیترها = - |
| | ویرایش =
| | | ویرایش = شد |
| | لینکدهی =
| | | لینکدهی = |
| | ناوبری =
| | | ناوبری = |
| | نمایه =
| | | نمایه = |
| | تغییر مسیر =
| | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات =
| | | ارجاعات = |
| | بازبینی =
| | | بازبینی = |
| | تکمیل =
| | | تکمیل = |
| | اولویت =
| | | اولویت = ج |
| | کیفیت =
| | | کیفیت = ب |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |