automoderated
۱٬۲۷۴
ویرایش
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
تفکّر و تدبّر در آیات قرآن چگونه و به چه معنایی است؟ در صورتی که وقتی کسی معلوماتی نسبت به آیات قرآن ندارد، چطور باید در قرآن تدبر کند؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آیات قرآن انسان را به دو نوع تدبر دعوت میکنند، تدبر در قرآن و معانی آن و تدبر در جهان هستی و مخلوقات. تدبر در قرآن، دارای ۲ مرحله است، مرحله اول، فهم عمومی از ظاهر قرآن است، که افراد در معانی ظاهری به اندازه فهم خودشان استفاده کنند. مرحله عمیقتر، فهم باطنی قرآن است که مختص به عالمان است و دارای مرتبه بالاتری است. قرآن در سه محور، تدبر در خلقت انسان، تدبر در طبیعت و تدبر در آسمان و زمین، انسان را دعوت به تدبر در مخلوقات میکند. | آیات [[قرآن]] انسان را به دو نوع تدبر دعوت میکنند، تدبر در قرآن و معانی آن و تدبر در جهان هستی و مخلوقات. تدبر در قرآن، دارای ۲ مرحله است، مرحله اول، فهم عمومی از ظاهر قرآن است، که افراد در معانی ظاهری به اندازه فهم خودشان استفاده کنند. مرحله عمیقتر، فهم باطنی قرآن است که مختص به عالمان است و دارای مرتبه بالاتری است. قرآن در سه محور، تدبر در خلقت انسان، تدبر در طبیعت و تدبر در آسمان و زمین، انسان را دعوت به تدبر در مخلوقات میکند. | ||
== | == تعریف تفکر و تدبر == | ||
فکر در لغت به معنای اندیشه، تأمل، اعمال نظر و تدبّر است.<ref>قرشی، سیدعلی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، تهران: دارالکتب الاسلامیه، هشتم، ۱۳۶۱، ص۱۹۹.</ref> در تعریف اصطلاحی فکر آمده است: «فکر یا اندیشه، اجرای عملیّات عقلی در معلومات، برای دستیابی به مطلوب است.»<ref>مظفر، محمدرضا، المنطق، ترجمهٔ علی شیروانی، قم: دارالعلم، دوازدهم، ۱۳۸۲، ص۳۹.</ref> | |||
==دعوت کردن قرآن به تدبر== | == دعوت کردن قرآن به تدبر == | ||
آیات قرآن، انسان را به تدبیر در دو چیز دعوت کردهاند: | آیات قرآن، انسان را به تدبیر در دو چیز دعوت کردهاند: | ||
* دسته ای از آیات، انسانها را تشویق میکنند تا در درون قرآن کریم و در مورد خود قرآن کریم تفکّر و تدبّر نمایند. | |||
* دستهٔ دیگری از آیات، انسانها را تشویق مینمایند تا در بیرون قرآن کریم، پیرامون جهان هستی، پیرامون اصل خلقت، پیرامون فلسفهٔ خلقت، پیرامون زندگی و پیرامون دین و دنیا و پیرامون روز حساب و [[معاد]]، تفکّر و تدبّر نماید. | |||
== تدبر در قرآن == | |||
تفکّر در مورد خود قرآن دو صورت دارد: | |||
== | === تدبّر در ظاهر قرآن === | ||
{{همچنین ببینید|اکتفا به ظاهر قرآن}} | |||
قرآن همه انسانها را به تدبّر و تفکر در ظاهر قرآن دعوت میکند. در این صورت همه انسانها میتوانند در آن تفکّر نمایند و از ظاهر قرآن کریم به صورت مستقیم یا غیرمستقیم بهره ببرند و بهرهمند شوند.<ref>موسوی خمینی، روح الله، تفسیر سورهٔ حمد، تهران: مؤسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، ششم، ۱۳۸۱، ص۱۷.</ref> با اندک توجهی به علوم عربی، روان خوانی و توجّه به ترجمه و معانی قرآن کریم، میتوان از قرآن استفاده کرد. دعوت به این تدبر، برای برداشت بیشتر و فهم بهتر از قرآن است. | |||
=== | === تفکر در باطن قرآن === | ||
تفکّر و تدبّر در باطن قرآن کریم و دست یافتن به لایههای درونی آن، کار عموم نیست. تفکّر و تدبّر در این عرصه و فضای معنوی قرآن کریم، کار کارشناسان و متخصصان و [[راسخان در علم]] است.<ref>آل عمران: ۳/۷.</ref> در این صورت فردی که میخواهد در قرآن تفکّر و تدبّر نماید باید از علوم پایه از جمله فراگیری علم لغت، ادبیات عرب، علم قرائت، فراگیری اصول فقه، فراگیری اسباب نزول و شأن نزول، ناسخ و منسوخ، فراگیری علم فقه، مجمل و مبین، فراگیری آیات محکم و متشابه، عام و خاص، مطلق و مقیّد، مفهوم و منطوق، حقیقت و مجاز، فراگیری تشبیهها و استعارههای قرآنی، تسلط بر روایات و …، از جمله علوم پایه و پیرامونی هستند که فرد را در تفکّر و تدبّر درست در قرآن کریم یاری میدهند.<ref>سیوطی، جلال الدین عبدالرحمن، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه مهدی حائری قزوینی، تهران، امیرکبیر، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ص۵۷۰–۵۷۱.</ref> | |||
با فراگیری این علوم و جهت روشن شدن معانی قرآن کریم، اوّل باید از خود قرآن و در مرحله ثانی از سنّت معصومین و سپس از عقل برهانی و قلب سلیم بهره گرفت تا بتوان به معانی پنهان قرآن کریم و لایههای درونی آن دست یافت.<ref>جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۷۸، ج۱، ص۵۷.</ref> | |||
== تدبر در مخلوقات == | |||
آیاتی از قرآن انسانها را به تفکّر و تدبّر در جهان طبیعت و جهان هستی دعوت مینماید، از جمله: | |||
* '''تفکّر و تدبّر، پیرامون خودشناسی''': {{قرآن|أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ|ترجمه=آیا شما آن را آفرینش میدهید یا ما آفریدگاریم؟|سوره=واقعه|آیه=۵۹}} | |||
* '''تفکّر و تدبّر، پیرامون طبیعت''': {{قرآن|أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ|۶۸|أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ|۶۹|ترجمه=آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟ (۶۸) آیا شما آن را از ابر نازل میکنید؟ یا ما نازل میکنیم؟ (۶۹)|سوره=واقعه|آیه=۶۸ و ۶۹}} | |||
* '''تفکّر و تدبّر پیرامون زمین و آسمان''': {{قرآن|إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لِأُولِی الْأَلْبَابِ|ترجمه=محققا در خلقت آسمانها و زمین و رفت و آمد شب و روز دلائل روشنی است برای خردمندان عالم.|سوره=آل عمران|ترجمه=۱۹۰}} | |||
انسان در این دعوت به تفکر، در واقع دعوت به خداشناسی میشود، یعنی مقصود اصلی از دعوت به دقت در آسمان و زمین، [[توحید]] و اعتقاد به یگانگی خدا است. | |||
انسان در این دعوت به تفکر، در واقع دعوت به خداشناسی میشود، یعنی مقصود اصلی از دعوت به دقت در آسمان و زمین، توحید و اعتقاد به یگانگی خدا است. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==مطالعه | |||
۱. | == مطالعه بیشتر == | ||
۱. کتاب قرآن در قرآن، تفسیر موضوعی، ج۱، اثر استاد جوادی آملی. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن | ||
|شاخه فرعی۱ = فهم و تفسیر | |شاخه فرعی۱ = فهم و تفسیر | ||
|شاخه فرعی۲ = فهم پذیری قرآن | |شاخه فرعی۲ = فهم پذیری قرآن | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = شد | | لینکدهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ب | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = ج | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |