پرش به محتوا

من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
از [[حضرت علی]](ع) نقل شده است که فرمود:
از [[حضرت علی(ع)]] نقل شده است که فرمود:


«مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً؛ هر کس حرفی به من بیاموزد، من بنده او هستم.»<ref>قبانچی، حسن سید علی. شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref>
«مَن عَلَّمَنی حَرفاً کُنتُ لَهُ عَبداً؛ هر کس حرفی به من بیاموزد، من [[بنده]] او هستم.»<ref>قبانچی، حسن سید علی. شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع) قم، اسماعلیان، ۱۴۰۶ق، ص۴۰۹.</ref>


درجای دیگر این [[روایت]] با عبارت دیگری آمده است که: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً؛ هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا [[بنده]] خود کرده است.»<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref>
درجای دیگر این [[روایت]] با عبارت متفاوتی آمده است: «مَن عَلَّمَنی حَرفاً فَقَد صَیَّرَنی عَبداً؛ هر کس حرفی برای من بیاموزد، مرا [[بنده]] خود کرده است.»<ref>نراقی، محمد مهدی، جامع السعادات، نجف، دارالنعمان للطباعه و النشر، بی تا، ج۳، ص۱۱۲.</ref>


این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است؛ زیرا بندگی مخصوص خداوند است ولی امام(ع) این بنده بودن را برای معلم جایز دانسته‌اند. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و وقتی علمی به انسان می‌آموزد در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن سید علی، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref>
این سخن در بیان عظمت [[معلم]] بیان شده است؛ زیرا بندگی مخصوص [[خداوند خدا|خداوند]] است، اما امام(ع) این بنده بودن را برای معلم جایز دانسته‌اند. معلم خلیفه [[خدا]] برای مردم است و با آموزش دادن [[انسان]]، در واقع او را به بندگی خداوند نزدیک می‌سازد.<ref>قبانچی، حسن سید علی، شرح رساله الحقوق امام زین العابدین(ع)، ص۴۰۹.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


۱٬۴۰۷

ویرایش