پرش به محتوا

پیش نویس:خطبه امام حسین (ع) در روز عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
{{درگاه|امام حسین}}
{{درگاه|امام حسین}}


'''خطبه اول امام حسین(ع) در روز عاشورا''' خطبه‌ای است که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در آن به اتمام حجت با سپاه کوفه می‌پردازد. حضرت این کار را با معرفی خود و خاندانش و برشمردن جایگاه [[خاندان پیامبر(ص)]] در اسلام انجام می‌دهد. امام حسین(ع) در این خطبه دلیلِ آمدن خود به عراق را بیان می‌کند و از دعوت‌نامه برخی سران سپاه کوفه برای حضور در عراق یاد می‌کند. او هدف خود از این اتمام حجت را منصرف نمودن آنان از جنگ برمی‌شمرد تا آنان به راه سعادت بازگردند.
امام حسین(ع) در روز عاشورا دو خطبه ایراد می‌کنند. خطبه اول امام، خطبه‌ای است که حضرت در آن به اتمام حجت با سپاه کوفه می‌پردازد و این کار را با معرفی خود و خاندانش و برشمردن جایگاه [[خاندان پیامبر(ص)]] در اسلام انجام می‌دهد. [[امام حسین(ع)]] در این خطبه دلیلِ آمدن خود به [[عراق]] را بیان می‌کند و از دعوت‌نامه برخی سران سپاه کوفه برای حضور در عراق یاد می‌کند. او هدف خود از این اتمام حجت را منصرف نمودن آنان از جنگ برمی‌شمرد تا آنان به راه سعادت بازگردند. این خطبه در صبح [[روز عاشورا]] و پس از نزدیک شدن سپاه کوفه به خیمه‌های کاروان امام حسین(ع) و پیش از درگرفتن جنگ گفته شده است. این خطبه در برخی از منابع تاریخی معتبر تاریخ اسلام، از جمله طبقات ابن‌سعد و [[تاریخ طبری]]، نقل شده است.


این خطبه در صبح [[روز عاشورا]] و پس از نزدیک شدن سپاه کوفه به خیمه‌های کاروان امام حسین(ع) و پیش از درگرفتن جنگ گفته شده است. این خطبه در برخی از منابع تاریخی معتبر تاریخ اسلام، از جمله طبقات ابن‌سعد و [[تاریخ طبری]]، نقل شده است.
در خطبه دوم، امام حسین(ع) به مذمت مردم [[کوفه]] به دلیل پیمان‌شکنی پرداخته و حرام‌خواری را علت این پیمان‌شکنی قلمداد کرده است. از نظر محققان، امام (ع) در خطبه دوم تلاش کرده تا توجه مردم کوفه را به این حقیقت جلب کند که آنان با شمشیری که متعلق به [[خاندان پیامبر(ص)]] است علیه این خاندان قیام کرده‌اند و نیرویی را که [[اسلام]] به آنان ارزانی داشته بر ضد خود اسلام به کار برده‌اند. برخی از جملات این خطبه به‌عنوان شعار [[نهضت عاشورا]] قلمداد شده است.


سخنرانی اول امام حسین(ع) در روز عاشورا از سوی دوستان و دشمنان امام(ع) با واکنش‌هایی همراه بود؛ از جمله در ابتدای خطبه، گروهی از زنان و دختران حرم از سخنان امام(ع) به گریه افتادند که به امر امام(ع) ساکت شدند. همچنین در میانه خطبه [[شمر بن ذی‌الجوشن]] سعی داشت برای جلوگیری از اثرگذاری سخنان امام(ع) خطبه را قطع کند که موفق نشد.
امام حسین(ع) این خطبه را پیش از آغاز جنگ و زمانی که سپاه کوفه آماده حمله بود خواند. زمانی که حضرت قصد کرد تا با این سخنرانیِ پایانی حجت را بر سپاه کوفه تمام کند، سپاهیان دشمن با ایجاد سر و صدا و هلهله از این کار جلوگیری کردند. امام حسین(ع) در این شرایط سخنان خود را شروع کرد و دلیل عدم سکوت سپاه کوفه برای نشنیدن سخنان حق را [[حرام‌خواری]] آنان برشمرد.


== جایگاه و ویژگی‌ها ==
== جایگاه و ویژگی‌ها ==
۱٬۵۰۵

ویرایش