پرش به محتوا

انفعال و تحول در خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '<ref>.' به '<ref>'
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>.' به '<ref>')
خط ۲۱: خط ۲۱:
پس این صفات در خداوند به چه معنا است؟ این صفات وقتی به خداوند نسبت داده می‌شود، منظور لوازم آنها است.<ref>ر. ک. نهایه الحکمه، همان، ص۳۶۳.</ref> به این معنا که وقتی شخصی، کسی را دوست دارد چه می‌کند، چه رفتاری دارد؛ خداوند نیز با بنده‌اش چنین رفتاری دارد، محبت در انسان مربوط به حالت قلبی او بود که فعل خاص و آثار خاصی داشت، ولی در خداوند حاکی از نوع رفتار او با بنده‌اش است، بنده‌اش را اکرام می‌کند و پاداش می‌دهد.
پس این صفات در خداوند به چه معنا است؟ این صفات وقتی به خداوند نسبت داده می‌شود، منظور لوازم آنها است.<ref>ر. ک. نهایه الحکمه، همان، ص۳۶۳.</ref> به این معنا که وقتی شخصی، کسی را دوست دارد چه می‌کند، چه رفتاری دارد؛ خداوند نیز با بنده‌اش چنین رفتاری دارد، محبت در انسان مربوط به حالت قلبی او بود که فعل خاص و آثار خاصی داشت، ولی در خداوند حاکی از نوع رفتار او با بنده‌اش است، بنده‌اش را اکرام می‌کند و پاداش می‌دهد.


[[هشام بن حکم]] می‌گوید: «مردی از [[امام صادق(ع)]] درباره خداوند تبارک و تعالی سؤال کرد که، آیا برای خداوند خوشنودی و ناخوشنودی است. پس امام گفت: بله، و لکن به معنایی که در مخلوقین می‌باشد نیست… پس رضایت او همان پاداش دادن اوست و ناخوشنودی و سخط او همان عقاب کردن او است…».<ref>. شیخ کلینی، اصول کافی، ج۱, ص۱۱۰, باب اراده، حدیث ۶.</ref>
[[هشام بن حکم]] می‌گوید: «مردی از [[امام صادق(ع)]] درباره خداوند تبارک و تعالی سؤال کرد که، آیا برای خداوند خوشنودی و ناخوشنودی است. پس امام گفت: بله، و لکن به معنایی که در مخلوقین می‌باشد نیست… پس رضایت او همان پاداش دادن اوست و ناخوشنودی و سخط او همان عقاب کردن او است…».<ref> شیخ کلینی، اصول کافی، ج۱, ص۱۱۰, باب اراده، حدیث ۶.</ref>


افزون بر همه آنچه گفته شد، دوست داشتن [[توبه]] گناهکار و قبولی توبه او از سوی خداوند سبحان، به معنای تحت تأثیر قرار گرفتن خداوند سبحان نیست؛ زیرا انابه و پشیمانی و [[استغفار]] بنده گنهکار، زمینه و موجب آمادگی برای پذیرش [[رحمت الهی]] می‌شود، و در واقع قبول توبه و استغفار شرط قابلیت قابل است، نه شرط فاعلیت فاعل،<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقائد (سه جلدی)، نشر بین‌الملل، ص۴۹۱–۴۹۲.</ref> لذا چنین نیست که توبه موجب انفعال و تغییر در ذات خداوند سبحان گردد، بلکه توبه زمینه پذیرش مغفرت و رحمت را آماده می‌کند.
افزون بر همه آنچه گفته شد، دوست داشتن [[توبه]] گناهکار و قبولی توبه او از سوی خداوند سبحان، به معنای تحت تأثیر قرار گرفتن خداوند سبحان نیست؛ زیرا انابه و پشیمانی و [[استغفار]] بنده گنهکار، زمینه و موجب آمادگی برای پذیرش [[رحمت الهی]] می‌شود، و در واقع قبول توبه و استغفار شرط قابلیت قابل است، نه شرط فاعلیت فاعل،<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقائد (سه جلدی)، نشر بین‌الملل، ص۴۹۱–۴۹۲.</ref> لذا چنین نیست که توبه موجب انفعال و تغییر در ذات خداوند سبحان گردد، بلکه توبه زمینه پذیرش مغفرت و رحمت را آماده می‌کند.