automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۲۲۵
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۱۲: | خط ۱۱: | ||
[[محمد غزالی]] (درگذشت: ۵۰۵ق) متکلم و فقیه ایرانی، معتقد است برای عابدان و سالکانِ عملی شایسته نیست که کمتر از دو ختم قرآن در هفته داشته باشد اما سالکان قلبی و نیز مشتغلان به نشر علم میتوانند هفتهای یک ختم داشته باشند و افراد اهل تأمل و تفکر میتوانند قرآن را در یک ماه ختم کنند تا تأمل و تدبر لازم را در آیات داشته باشند.<ref>لسانی فشارکی، محمدعلی، «ختم قرآن»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref> آيات مختلف قرآن بیانگر این است که قرآن تنها براى تلاوت نيست، بلكه هدف نهايى از آن «ذكر» (يادآورى) «تدبر» (بررسى عواقب و نتائج كار) «انذار»، «خارج كردن انسانها از ظلمات به نور» و «شفا و رحمت و هدايت» است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۱، ص۴۶۸.</ref> ختم قرآن در صورتی میتواند که از ارزشهای راستین معنوی برخوردار باشد که قاری قرآن تا آنجا که میتواند، به معانی آیات و پیامهای آسمانی آنها توجه کند و دقت درخور نشان دهد. در این باره، سفارشها و تأکیدهای فراوانی در قرآن کریم آمده است. در آیه ۲۹ سوره ص آمده است: «این کتابی مبارک است که آن را بر تو نازل کردهایم، تا در آیاتش بیندیشند و خردمندان از آن پند گیرند.» و همچنین آیه ۲۴ سوره محمد؛ آیه ۶۸ سوره مومنون.<ref>حسینی، سیدمحمد، «ختم قرآن»، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرماشهی، تهران، ناهید و دوستان، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۹۸۰.</ref> | [[محمد غزالی]] (درگذشت: ۵۰۵ق) متکلم و فقیه ایرانی، معتقد است برای عابدان و سالکانِ عملی شایسته نیست که کمتر از دو ختم قرآن در هفته داشته باشد اما سالکان قلبی و نیز مشتغلان به نشر علم میتوانند هفتهای یک ختم داشته باشند و افراد اهل تأمل و تفکر میتوانند قرآن را در یک ماه ختم کنند تا تأمل و تدبر لازم را در آیات داشته باشند.<ref>لسانی فشارکی، محمدعلی، «ختم قرآن»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۵، ذیل مدخل.</ref> آيات مختلف قرآن بیانگر این است که قرآن تنها براى تلاوت نيست، بلكه هدف نهايى از آن «ذكر» (يادآورى) «تدبر» (بررسى عواقب و نتائج كار) «انذار»، «خارج كردن انسانها از ظلمات به نور» و «شفا و رحمت و هدايت» است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۱، ص۴۶۸.</ref> ختم قرآن در صورتی میتواند که از ارزشهای راستین معنوی برخوردار باشد که قاری قرآن تا آنجا که میتواند، به معانی آیات و پیامهای آسمانی آنها توجه کند و دقت درخور نشان دهد. در این باره، سفارشها و تأکیدهای فراوانی در قرآن کریم آمده است. در آیه ۲۹ سوره ص آمده است: «این کتابی مبارک است که آن را بر تو نازل کردهایم، تا در آیاتش بیندیشند و خردمندان از آن پند گیرند.» و همچنین آیه ۲۴ سوره محمد؛ آیه ۶۸ سوره مومنون.<ref>حسینی، سیدمحمد، «ختم قرآن»، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرماشهی، تهران، ناهید و دوستان، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۹۸۰.</ref> | ||
قرآن کریم از ختم سخنی به میان نیاورده، بلکه همگان را به قرائت به قدر میسور فراخوانده است: «به هر میزان که ممکن است، از قرآن بخوانید» (سوره مزمّل، آیه ۲۰). بر پایه روایتی از [[امام صادق(ع) در کتب اهل سنت|امام صادق(ع)]] مراد از «ما تَیَسَّرَ» مقدار تلاوتی است که قاری میتواند با خشوع قلب و صفای باطن بخواند: «ما تَیَّسَرَ لَکُم فیهِ خُشُوعُ القَلبِ وَ صَفاءُ السِّرِّ. تا آن جا که خشوع قلب و صفای باطن، همراهیتان میکند.» <ref>محمدی ریشهری، محمد، شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث، مترجم: شیخی، حمیدرضا، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۹۱ش، ج۳، ص۳۸۳.</ref> | قرآن کریم از ختم سخنی به میان نیاورده، بلکه همگان را به قرائت به قدر میسور فراخوانده است: «به هر میزان که ممکن است، از قرآن بخوانید» (سوره مزمّل، آیه ۲۰). بر پایه روایتی از [[امام صادق(ع) در کتب اهل سنت|امام صادق(ع)]] مراد از «ما تَیَسَّرَ» مقدار تلاوتی است که قاری میتواند با خشوع قلب و صفای باطن بخواند: «ما تَیَّسَرَ لَکُم فیهِ خُشُوعُ القَلبِ وَ صَفاءُ السِّرِّ. تا آن جا که خشوع قلب و صفای باطن، همراهیتان میکند.» <ref>محمدی ریشهری، محمد، شناخت نامه قرآن بر پایه قرآن و حدیث، مترجم: شیخی، حمیدرضا، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۹۱ش، ج۳، ص۳۸۳.</ref> در تفسیر نمونه گفته شده بيشترين بدبختى مسلمانان از این است كه قرآن را از شكل يك برنامه جامع زندگى خارج ساخته و تنها به تلاوت بسنده کردهاند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، ۱۳۷۱ش، ج۲۱، ص۴۶۸.</ref> | ||
=== سفارش به ختم قرآن در روایات === | === سفارش به ختم قرآن در روایات === |