پرش به محتوا

پیش نویس:علی اکبر (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۸: خط ۱۸:
===اذعان دشمن به فضل او===
===اذعان دشمن به فضل او===
نقل شده است که معاویه از اطرافیان خود پرسید چه کسی برای خلافت از همه سزاوار تر است؟ اطرافیان جواب دادند: تو. معاویه گفت: خیر. سزاوار ترین شخص علی بن حسین بن علی بن ابی طالب است که جد او رسول خداست و شجاعت بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و شگوه و جلال ثقیف در او جمع است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العين في أنصار الحسين علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العين في أنصار الحسين علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامية لممثلية الولي الفقية في حرس الثورة الإسلامية|صفحه=49|مکان=قم}}</ref>
نقل شده است که معاویه از اطرافیان خود پرسید چه کسی برای خلافت از همه سزاوار تر است؟ اطرافیان جواب دادند: تو. معاویه گفت: خیر. سزاوار ترین شخص علی بن حسین بن علی بن ابی طالب است که جد او رسول خداست و شجاعت بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و شگوه و جلال ثقیف در او جمع است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=إبصار العين في أنصار الحسين علیه السلام|عنوان کتاب=إبصار العين في أنصار الحسين علیه السلام|سال=1377|نام=محمد|نام خانوادگی=سماوی|ناشر=مرکز الدراسات الإسلامية لممثلية الولي الفقية في حرس الثورة الإسلامية|صفحه=49|مکان=قم}}</ref>
===اطاعت و وفاداری نسبت به امام خود===
===شباهت به رسول خدا(ص) در منطق، خَلق و خُلق===
شب عاشورا امام حسین(ع) یاران خود را فرا خواند و برای آن‌ها سخنرانی نمود و بیعت خود را از ایشان برداشت. امام(ع) به ایشان فرمودند از تاریکی شب استفاده کنید و بروید. دشمنان با من کار دارند. بعد از فرمایش امام(ع) فرزندان و اصحاب اظهار وفاداری کردند و گفتند: چرا چنین کنیم؟ برای اینکه پس از تو زنده بمانیم؟ خداوند هرگز چنین چیزی را بما نشان ندهد. اولین کسی که این سخنان را گفت عباس بن علی(ع) بود و بقیه به دنبال ایشان گفتند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اللهوف علی قتلی الطفوف|عنوان کتاب=اللهوف علی قتلی الطفوف|سال=1348|نام=علی بن موسی|نام خانوادگی=ابن طاووس|ناشر=جهان|صفحه=85|مکان=تهران}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|عنوان کتاب=پژوهشی پیرامون شهدای کربلا|سال=1385|نام=محمد مظفری|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|ناشر=زمزم هدایت|صفحه=73|مکان=قم}}</ref>
علی اکبر(ع) در سخن گفتن، شکل و شمایل و اخلاق شبیه ترین مردم به رسول اکرم(ع) بوده است. لذا وجود ایشان یاد نبی اکرم(ص) را زنده می کرد و اهل بیت(ع) هرگاه دلتنگ رسول خدا(ص) می شدند به علی اکبر(ع) نگاه می کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أعیان الشیعة|عنوان کتاب=أعیان الشیعة|سال=1362|نام=محسن|نام خانوادگی=امین|ناشر=دار التعارف للمطبوعات|جلد=8|صفحه=206 و 207|مکان=بیروت}}</ref>
===غبطه شهدا به مقام حضرت عباس(ع) در بهشت===
بر اساس آیات قرآن [[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت آنان متفاوت است.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، منشورات اسماعیلیان، بی‌تا، ج۲۰، ص۲۳۵.</ref> برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> حضرت عباس(ع) از کسانی است که دارای رتبه بهشتی بالایی است؛ لذا در روایتی از [[امام سجاد(ع)]] آمده است که شهداء در روز قیامت به جایگاه ایشان غبطه می‌خورند:
 
{{متن عربی|رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَه فِی الْجَنَّه کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْزِلَه یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَه|ترجمه=خدا عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید. آن‌گاه خداوند به جای آنها دو بال به وی عنایت کرد که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند، آنچنان که به جعفر طیار بالهایی بهشتی داد. عباس نزد خداوند مقامی دارد که همه شهدا در قیامت بدان غبطه می‌خورند.}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الأمالی، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۲، مجلس۷۰، حدیث۱۰.</ref>
===سرافرازی در آزمون ایمان و ولایت مداری===
حضرت عباس(ع) بر اساس روایاتی که از معصومین(ع) نقل شده است دارای ایمانی استوار است. او کسی است که در آزمون‌های سخت الهی سرافراز گردید. از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود:
 
{{متن عربی|کان عمّنا العبّاس بن علیّ نافذ البصیرة، صلب الایمان، جاهد مع أبی عبد اللّه علیه السّلام و أبلی بلاء حسنا و مضی شهیدا|ترجمه=عموی ما عباس فردی صاحب بصیرت، دارای ایمانی استوار بود و در کنار ابا عبد اللّه علیه السّلام جهاد و مبارزه نمود و به نحوی شایسته از عهدهٔ آزمون برآمد و سرانجام به فیض شهادت نایل آمد.}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خصال|عنوان کتاب=خصال|سال=1377|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن‌بابویه|ناشر=کتابچی|صفحه=86|مکان=تهران|فصل=باب دوم}}</ref>
===دارای زیارت نامه صادر شده از امام معصوم(ع)===
حضرت عباس(ع) از امام زاده‌هایی هستند که امام معصوم(ع) برای ایشان زیارت نامه انشاء نموده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کلیات مفاتیح الجنان|عنوان کتاب=کلیات مفاتیح الجنان|سال=1385|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی|ناشر=انتشارات قیام|صفحه=666|مکان=قم}}</ref>
==منابع==
==منابع==
{{پانویس}}{{شاخه
{{پانویس}}{{شاخه
۱٬۳۳۶

ویرایش