امام باقر(ع) در کتب اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

 

امام باقر(ع) نزد دانشمندان اهل سنت، او بزرگ فقهای اهل حجاز بود و مردم از او و فرزندش جعفر فقه را آموختند، او باقر علم بود و رسول خدا(صلی الله علیه و سلم) او را به باقر ملقب کرده است. لقب باقر برای ابوجعفر محمد باقر برگرفته از شکافتن زمین و بیرون آوردن گنج‌های پنهان آن است، بدین‌جهت که او از گنج‌های پنهان معارف و حقایق احکام آن‌قدر آشکار ساخت که جز بر افراد بی‌بصیرت و دل‌های ناپاک پوشیده نیست و از این جاست که وی را شکافنده و جامع دانش و نشردهنده و بر افرازنده علم خویش نامیده‌اند.

امام محمد بن علی معروف به امام باقر(ع) در اول ماه رجب سال پنجاه و هفت هجری در شهر مدینه به دنیا آمد. آن حضرت در هفتم ذی الحجه ۱۱۴ هجری قمری به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.<ref> مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، قم، كنگره شيخ مفيد، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۸.</ref>

اهل سنت در کتاب‌های خود از ابو جعفر محمد بن علی در فضیلت و برتری بر دیگران به بزرگی یاد کرده‌اند که به چند نمونه اشاره می‌شود:

# ابن‌ابی‌الحدید معتزلی(متوفای۶۵۵ق) از علمای اهل تسنن پیرامون آن حضرت می‌نویسد: او بزرگ فقهاء اهل حجاز بود و از او و فرزندش جعفر مردم فقه را آموختند و به باقر ملقب گردید و او باقر علم بود و رسول خدا(صلی الله علیه و سلم) او را به باقر ملقب کرده و بعد از او کسی خلق نشد و به او بشارت داده بود و به جابر وعده داد که او را می‌بیند و فرمودند: او را کودک می‌بینی. هنگامی که او را دیدی سلام مرا به او ابلاغ کن و جابر زنده بود تا او را دید و آنچه به او وصیت شده بود را به ایشان عرضه داشت.<ref>ابن ابی‌الحدید معتزلی، عز الدین بن هبه الله، شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۲۷۷.</ref>

# ابن‌کثیر دمشقی سلفی (متوفای ۷۷۴ق) از برجسته‌ترین شاگردان ابن‌تیمیه حرانی باقر العلوم (سلام‌الله‌علیه) را چنین می‌ستاید: او محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب القرشی از قبیله بنی‌هاشم بود. ابوجعفر باقر و مادرش، ‌ام عبدالله دختر حسین بن علی بوده است. او (امام باقر) از تابعین بسیار جلیل القدر و یکی از بزرگان این امت از حیث علم و عمل و سیادت و شرف بود.<ref>ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه والنهایه، بیروت، مکتبه المعارف، ج۹، ص۳۰۹.</ref>

# ابن‌حجر عسقلانی(متوفای ۸۵۲ق) امام باقر را فردی فاضل و مورد اعتماد می‌داند: محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب ابوجعفر باقر فردی مورد اعتماد و صاحب فضل است.<ref>عسقلانی شافعی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، تحقیق:محمد عوامه، سوریه، دار الرشید، چاپ اول، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶م، ج۱، ص۴۹۷.</ref> او در تهذیب التهذیب تفصیل اقوال علمای اهل سنت پیرامون آن حضرت را چنین نقل می‌کند: محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب، از قبیله بنی‌هاشم ابوجعفر باقر بود... ابن‌سعد در مورد او گفته: فردی مورد اعتماد و بسیار حدیث از او نقل شده است... عجلی پیرامون ایشان گفته است: از تابعین اهالی مدینه و مورد اعتماد بود و ابن‌برقی گفته است: او فردی فقیه و صاحب فضل بود و نسائی ایشان را جزو تابعینی که فقیه مدینه بوده برشمرده است.<ref>عسقلانی شافعی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۹، ص۳۵۰.</ref>

# ابن‌حجر هیثمی(متوفای ۹۷۳ق) پیرامون امام باقر(‌ع) چنین می‌نویسد: لقب باقر برای ابوجعفر محمد باقر برگرفته از شکافتن زمین و بیرون آوردن گنج‌های پنهان آن است، بدین‌جهت که او از گنج‌های پنهان معارف و حقایق احکام آن‌قدر آشکار ساخت که جز بر افراد بی‌بصیرت و دل‌های ناپاک پوشیده نیست و از این جاست که وی را شکافنده و جامع دانش و نشردهنده و بر افرازنده علم خویش نامیده‌اند. در شرافت وی همین بس که ابن‌مدینی از جابر به آن حضرت در حالی که از نظر سن کوچک بود عرضه داشت: رسول خدا(ص) به تو سلام رساند. حضرت فرمود: چگونه؟ جابر پاسخ داد: روزی حضر رسول خدا(ص) بودم که حسین در دامان ایشان بود و پیامبر با ایشان شوخی می‌کرد و به من فرمود: ‌ای جابر؛ از حسین فرزندی متولد می‌شود که نام او محمد بوده واگر او را درک کردی سلام مرا به او برسان.<ref>هیثمی، ابوالعباس احمد بن محمد، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، تحقیق:عبد الرحمن بن عبدالله الترکی- کامل محمد الخراط، لبنان، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/ ۱۹۹۷م، ج۲، ص۵۸۶.</ref>

# ذهبی در کتاب سیر اعلام النبلاء، ضمن نام بردن تک تک نام ائمه شیعه، پیرامون نام امام باقر چنین می‌نویسد: {{متن عربی|وکذلک ابنه ابو جعفر الباقر سید امام فقیه یصلح للخلافه| ترجمه= و فرزند او ابو جعفر باقر آقا، پیشوایی فقیه که صلاحیت خلافت را داشت.}}<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق:شعیب الارنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، بیروت، مؤسسه الرساله، چاپ نهم، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۱۲۰.</ref> ذهبی در تاریخ الاسلام نیز می‌نویسد: {{متن عربی|محمد بن علی بن الحسین عابن علی بن ابی طالب الهاشمی العلوی، ابو جعفر الباقر سید بنی هاشم فی زمانه|ترجمه= محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب از بنی‌هاشم، علوی (کنیه او) ابوجعفر باقر و بزرگ بنی‌هاشم در زمان خود بود.}}<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، تاریخ الاسلام ووفیات المشاهیر والاعلام، ج۳، ص۳۰۸.</ref>