trustworthy
۵۰۶
ویرایش
روایت «زمستان بهار مومن است»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی نویسنده =↵ | بازبینی =شد' به ' | ارزیابی کمی = | ارزیابی کیفی = ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟ | در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}[[حدیث]] «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | ||
[[ | این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | ||
{{ | == زمستان بهار مؤمن == | ||
حديثي كه در سؤال به آن اشاره شده است هم از [[پيامبر اكرم(ص)]] و هم از [[امام صادق(ع)]] در منابع روائی ما آمده است و مضمون حديث اين است كه: «زمستان بهار مؤمن است چون شب هاي آن طولانی است و مؤمن از آن (برای عبادت، دعا و مناجات) كمک می جويد و روزهايش كوتاه است و مؤمن برای روزه گرفتن از آن كمک می طلبد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ارشاد القلوب|ترجمه عنوان=سيد عبدالحسين رضائي|نام=شيخ حسن|نام خانوادگی=ديلمی|صفحه=224}}</ref> | |||
با روزه خود می تواند جلو شهوترانی را گرفته و نفس أماره را در بند بكشد تا روح خويش برای هميشه آزاد كرده و او را مسلّح كند به سلاح دعا و راز و نياز با خدا و سپری در مقابل شعله هاي آتش جهنم به دست بدهد زيرا [[امام محمد باقر(ع)]] می فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و صدقه دادن، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسي|جلد=65|صفحه=331|فصل=باب 27، حکایت 6}}</ref> | |||
[[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">ابن بابویه، محمد بن علی، الأمالی، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۴۲، ص۲۳۷، حدیث۲.</ref> | [[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">ابن بابویه، محمد بن علی، الأمالی، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۴۲، ص۲۳۷، حدیث۲.</ref> | ||
== متن حدیث == | |||
[[امام صادق(ع)]] زمستان را بهار مومن دانسته است. امام صادق(ع) در ادامه روایت، راز بهار بودن فصل زمستان برای مومن را ذکر کرده است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=میزان الحکمه|جلد=6|صفحه=400}}</ref>{{دعا|الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | |||
| ترجمه = زمستان، بهار مؤمن است، شب آن بلند است و کمک می‌کند برای عبادت شبانه، روز آن کوتاه که برای روزه گرفتن کمک است. | |||
}} | |||
[[امام هادی(ع)]] در جمله کوتاهی به نقش مهم و سازنده فصل زمستان اشاره می کند و می فرماید: الشتاء ربیع المومن؛ زمستان بهار مومن است. | |||
از جدش رسول خدا(ص) نقل می کند:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسائل الشیعه|جلد=7|صفحه=302|فصل=حکایت 3}}</ref> | |||
{{دعا|الشتاء ربیع المومن یطول فیه لیله فیستعین به علی قیامه و یقصر فیه نهاره فیستعین به علی صیامه. | |||
| ترجمه = رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: | |||
زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | |||
}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||