trustworthy
۹۰۲
ویرایش
(ابرابزار) |
(ابرابزار، اصلاح ارقام) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
بیتردید برخی شخصیتها در جهان اسلام و در علومی خاص، سرآمد روزگار خود بوده و به نسبت مهارتی که داشتند، با استقبال مسلمین مواجه شدهاند. همچنان که ابن سینا در علم طب و ابن رشد و فارابی در فلسفه اینگونه بودهاند. از جمله این دانشمندان که با اقبال بینظیری از سمت عموم مسلمانان واقع شده است، جلال الدین محمد بلخی ملقب به مولوی یا مولاناست.<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، تهران،۱۳۸۲، چاپ سوم، ج۲،ص۳۳۰</ref> | بیتردید برخی شخصیتها در جهان اسلام و در علومی خاص، سرآمد روزگار خود بوده و به نسبت مهارتی که داشتند، با استقبال مسلمین مواجه شدهاند. همچنان که ابن سینا در علم طب و ابن رشد و فارابی در فلسفه اینگونه بودهاند. از جمله این دانشمندان که با اقبال بینظیری از سمت عموم مسلمانان واقع شده است، جلال الدین محمد بلخی ملقب به مولوی یا مولاناست.<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، تهران،۱۳۸۲، چاپ سوم، ج۲،ص۳۳۰</ref> | ||
شاعری بی نظیر و بی بدیل در ساحت شعر و ادب پارسی، که در کنار حافظ و سعدی و سنایی و جامی، بار گرانی از انتقال نظم و ادب فارسی به آیندگان را برعهده داشته است. یکی از مهمترین ارکان اشعار مولوی، عرفان است. ورود مولانا به مقوله عرفان و نظریات خاص عرفانی او به دو نتیجه عمده انجامیده است:<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، تهران، ۱۳۸۲، چاپ سوم، | شاعری بی نظیر و بی بدیل در ساحت شعر و ادب پارسی، که در کنار حافظ و سعدی و سنایی و جامی، بار گرانی از انتقال نظم و ادب فارسی به آیندگان را برعهده داشته است. یکی از مهمترین ارکان اشعار مولوی، عرفان است. ورود مولانا به مقوله عرفان و نظریات خاص عرفانی او به دو نتیجه عمده انجامیده است:<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، تهران، ۱۳۸۲، چاپ سوم، ج۲، ص۳۳۱</ref> | ||
# اقبال بی نظیر برخی از علما (عموما از اهل سنت) و اندیشمندان جهان اسلام به وی که تبلور آن را در شروح متعدد بر مهمترین اثر او یعنی مثنوی میتوان دید. | # اقبال بی نظیر برخی از علما (عموما از اهل سنت) و اندیشمندان جهان اسلام به وی که تبلور آن را در شروح متعدد بر مهمترین اثر او یعنی مثنوی میتوان دید. | ||
# نقدها و اشکالات بی پرده علمای اسلام در مخالفت با آموزههای او. | # نقدها و اشکالات بی پرده علمای اسلام در مخالفت با آموزههای او. | ||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
پدر مولوی، به نام بهاءالدین ولد، از جمله فقها و امامان مشهور حنفی بود. او تعصب بر مذهب را لازم و ضروری میدانست. تذکره نویسان، نسب او را به ابوبکر رسانده و به او لقب بکری دادهاند، و شجره نامههایی نیز در این زمینه نقل نمودهاند. بهاء الدین ولد در پاسخ به پرسشهای فقهی بر اساس مذهب ابوحنیفه فتوی و به اشکالات پیروان شافعی پاسخ میداد. او در مسائل اعتقادی از قبیل رؤیت خداوند، کلام خدا و کسب نیز به مذهب اهل سنت (اشاعره) قائل بود.<ref>مناقب العارفین افلاکی، ج ۲، ص ۸۵۸ – ۸۶۰</ref> | پدر مولوی، به نام بهاءالدین ولد، از جمله فقها و امامان مشهور حنفی بود. او تعصب بر مذهب را لازم و ضروری میدانست. تذکره نویسان، نسب او را به ابوبکر رسانده و به او لقب بکری دادهاند، و شجره نامههایی نیز در این زمینه نقل نمودهاند. بهاء الدین ولد در پاسخ به پرسشهای فقهی بر اساس مذهب ابوحنیفه فتوی و به اشکالات پیروان شافعی پاسخ میداد. او در مسائل اعتقادی از قبیل رؤیت خداوند، کلام خدا و کسب نیز به مذهب اهل سنت (اشاعره) قائل بود.<ref>مناقب العارفین افلاکی، ج ۲، ص ۸۵۸ – ۸۶۰</ref> | ||
یادداشتها و مطالب بهاءالدین ولد، نشاندهنده آشنایی او با اقوال و مبانی صوفیه است. بسیاری از نویسندگان تذکره، سلسله و سند خرقه او را از طریق احمد خطیبی به احمد غزالی میرسانند. کتاب «معارف بهاء ولد» نشانگر اندیشهها و اعتقادات اوست. این کتاب به نحو چشمگیری بر تفکرات مولوی تأثیر گذاشته و او با این کتاب مأنوس بوده است.<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، | یادداشتها و مطالب بهاءالدین ولد، نشاندهنده آشنایی او با اقوال و مبانی صوفیه است. بسیاری از نویسندگان تذکره، سلسله و سند خرقه او را از طریق احمد خطیبی به احمد غزالی میرسانند. کتاب «معارف بهاء ولد» نشانگر اندیشهها و اعتقادات اوست. این کتاب به نحو چشمگیری بر تفکرات مولوی تأثیر گذاشته و او با این کتاب مأنوس بوده است.<ref>معارف (بهاء ولد)، سلطان العلماء بهاء الدین محمد بلخی (پدر مولوی)، بدیع الزمان فروزانفر، انتشارات طهوری، تهران،۱۳۸۲، چاپ سوم، ج۲، ص۱۰۶</ref> | ||
میان اندیشهها و اعتقادات بهاءالدین ولد و فرزندش مولوی، شباهتها و اشتراکات بسیاری وجود دارد. بر اساس مطالعات استاد فروزانفر، کمتر نکته مهمی در معارف بهاءالدین ولد وجود دارد که در مثنوی به آن اشاره نشده باشد. بهاء ولد، بارها به تجلیل از خلفای اهل سنت پرداخته و جایگاه رفیعی برای آنان قائل میشود.<ref>افلاکی، احمد، مناقب العارفین، ج۲، ص۶۱۵.</ref> | میان اندیشهها و اعتقادات بهاءالدین ولد و فرزندش مولوی، شباهتها و اشتراکات بسیاری وجود دارد. بر اساس مطالعات استاد فروزانفر، کمتر نکته مهمی در معارف بهاءالدین ولد وجود دارد که در مثنوی به آن اشاره نشده باشد. بهاء ولد، بارها به تجلیل از خلفای اهل سنت پرداخته و جایگاه رفیعی برای آنان قائل میشود.<ref>افلاکی، احمد، مناقب العارفین، ج۲، ص۶۱۵.</ref> | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
== مذهب مولوی == | == مذهب مولوی == | ||
با توجه به بررسی مذهب خاندان ایشان و همچنین استاد بارز او، میتوان به احتمال سنی بودن مولوی یقین پیدا کرد. اودر حوزه علمیه اهل تسنن استاد مطرحی بوده و تعداد زیادی شاگرد داشته اما باید توجه داشت که مولانا هر مذهبی داشته باشد دلیل نمیشود حرفهای خوبش را نادیده گرفته شود. حرف خوب از هر کسی با هر مذهبی خوب است و حرف بد از هر کسی با هر مذهبی بد است.<ref>علی اکبر مصلایی یزدی، سیدجواد مدرسی یزدی، نقدی بر مثنوی، | با توجه به بررسی مذهب خاندان ایشان و همچنین استاد بارز او، میتوان به احتمال سنی بودن مولوی یقین پیدا کرد. اودر حوزه علمیه اهل تسنن استاد مطرحی بوده و تعداد زیادی شاگرد داشته اما باید توجه داشت که مولانا هر مذهبی داشته باشد دلیل نمیشود حرفهای خوبش را نادیده گرفته شود. حرف خوب از هر کسی با هر مذهبی خوب است و حرف بد از هر کسی با هر مذهبی بد است.<ref>علی اکبر مصلایی یزدی، سیدجواد مدرسی یزدی، نقدی بر مثنوی، ص۹۷، به نقل از «مقالات شمس».</ref> | ||
بهطور کلی، مولوی یک مسلمان سنی و عارف بزرگ است که بر مبنای تعالیم اسلامی و عرفانی خود، آثار ارزشمندی را خلق کرده و تأثیر عمیقی بر ادبیات و تصوف اسلامی گذاشته است. او به دنبال درک عمیقتری از خدا و حقیقت زندگی بود و در اشعارش عشق و وحدت را ترویج کرد.<ref>فروزان فر، بدیع الزمان، احوال و زندگی مولانا جلال الدین محمد، ص۵۷.</ref> | بهطور کلی، مولوی یک مسلمان سنی و عارف بزرگ است که بر مبنای تعالیم اسلامی و عرفانی خود، آثار ارزشمندی را خلق کرده و تأثیر عمیقی بر ادبیات و تصوف اسلامی گذاشته است. او به دنبال درک عمیقتری از خدا و حقیقت زندگی بود و در اشعارش عشق و وحدت را ترویج کرد.<ref>فروزان فر، بدیع الزمان، احوال و زندگی مولانا جلال الدین محمد، ص۵۷.</ref> |