automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۷۳۶
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
اين آيه در سياق منت نهادن است، البته منتى آميخته با عتاب، گويى خداى تعالى پس از آنكه فراوانى نعمت و تواتر فضل و كرم خود را نسبت به انسان ذكر نمود و او را براى به دست آوردن آن نعمتها و رزقها و براى اينكه زندگيش در خشكى به خوبى اداره شود سوار بر كشتيش كرد. و او پروردگار خود را فراموش نموده و از وى رو گردانيد، و از او چيزى نخواست و بعد از نجات از دريا باز هم روش نخست خود را از سر گرفت با اينكه همواره در ميان نعمتهاى او غوطهور بوده اينك در اين آيه خلاصهاى از كرامتها و فضل خود را مىشمارد، باشد كه انسان بفهمد پروردگارش نسبت به وى عنايت بيشترى دارد، و مع الأسف انسان اين عنايت را نيز مانند همه نعمتهاى الهى كفران مىكند.<ref>طباطبایی، محمدحسین، الميزان في تفسير القرآن، بیروت، ۱۳۹۰ق، | |||
مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، ج13، ص: 155.</ref> | |||
== شناخت آیه == | == شناخت آیه == |