اعتقاد زرارة بن اعین به امام صادق (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

در مجال احادیث شیعه آن چه نباید هرگز از یاد برده شود آن است که استناد به یک یا دو یا چند روایت نمی‌تواند بیان کننده حاق و اصل یک موضوع باشد. برای رسیدن به جواب نهائی در موضوعات مختلف خصوصا موضوعات اختلافی نیاز به یک کار اجتهادی در عرصه روایات است؛ چرا که بدلائل مختلف از جمله تقیه، روایاتی از ائمه(ع) و یا سخنی از برخی از اصحاب امام(ع) صادر شده است که برای رسیدن به نتیجه نهائی باید به جهت صدور این روایات دقت کرد، البته این‌ها در جایی است که روایت از حداقل شرائط حجیت مثل داشتن سلسله سند معتبر و محتوای غیر مخالف با قرآن و سنت بهره‌مند باشد. روایاتی که در کتاب رجال کشّی درباره تمسخر احکام و دستورات امام صادق(ع) توسط زراره آمده است، اعتبار ندارد. این روایات از حداقل شرائط روایت یعنی داشتن سند یا سند معتبر خالی است. همچنین رابطه زراره و امام صادق(ع) در برهه ای از زمان از هر دو طرف (هم از طرف امام صادق (ع) و هم از طرف زراره) به شدت مخالف و متضاد جلوه داده شده است تا هر دو بتوانند در سایه این تقیه، جان خود را حفظ و فعالیت هایشان را گسترش دهند.

اصل خانوادگی زراره به سرزمین "روم" می رسد و پدرش یکی از اهالی روم بود که به عنوان برده در بنی شیبان زندگی می کرد و چون قرآن را فرا گرفت از جانب آنان آزاد شد.  <ref>عاملی، محسن امین، أعيان‏‌الشيعة، ج ‏7، ص 46، دار التعارف، بیروت، 1406ق.</ref>

به گفتۀ شیخ طوسی؛ خاندان اعین جزو خانواده های معروف شیعه بودند که روایات، کتاب ها و اصول زیادی از خود به جا گذاشتند.  <ref>طوسی، محمد بن حسن، فهرست‏ طوسي،  ص 209، المکتبه المرتضویه، نجف، بی تا.</ref>

نجاشی در اوصاف زراره چنین می نویسد: «شیخ و بزرگ اصحاب ائمه در زمان خودش بود، او قاری، فقیه، متکلم و شاعر و ادیب بزرگی بود که تمام صفات خوب در او جمع شده. زراره در آن چه می گوید و نقل می کند صادق و راست‌گو است».  <ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال‏ نجاشي، ص 175، انتشارات اسلامی، قم، 1407ق.

وی جزو اصحاب اجماع شمرده شده است که در وثاقت و راست گویی وی بین اصحاب ائمه(ع) اجماع و اتفاق است.   <ref>کشی، محمد بن عمر، رجال‏ كشي، ص  238، دانشگاه مشهد، 1348 ش.</ref>

کشّی و کتاب او: