عباد الرحمان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

صفات و ويژگي بندگان خالص خدا در سوره فرقان چگونه بيان شده است؟

'''عباد الرحمان''' عنوانی است برای بندگان شایسته خدا. در سوره فرقان ۱۲ ویژگی برجسته برای آن‌ها بیان شده است.  

ویژگی‌های عباد الرحمن عبارتند از: تواضع در رفتار؛ تحمل و بردباري؛ عبادت خالصانه پروردگار؛ درخواست رهایی از عذاب جهنم؛ ميانه روي؛ توحيد خالص؛ پرهیز از ریختن خون بی‌گناهان؛ عفت و پاکدامني؛ اجتناب از شهادت ناحق و پرهيز از شرکت در مجالس لهو؛ داشتن معرفت؛ مسئوليت‌پذير؛ تلاش خستگي‌ناپذير.

===۱. تواضع در رفتار ===

يکي از ويژگي‌هاي بندگان خاص خدا [[تواضع]] (فروتنی) است که نشانه تسليم آنان در مقابل حق بوده است: {{قرآن|وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً|ترجمه=بندگان رحمان کسانی هستند که روی زمین با آرامش و وقار راه می‌روند.|سوره=فرقان|آیه=۶۳}} در واقع نخستين توصيفى كه از '''عِبادُ الرَّحْمنِ‏''' شده است، نفى [[تکبر|كبر]] و [[خودخواهی|خودخواهى]] است كه در تمام اعمال انسان و حتى در كيفيت راه رفتن او آشكار مى‏‌شود زيرا ملكات اخلاقى هميشه خود را در لابلاى اعمال و گفتار و حركات انسان نشان‏ مى‏‌دهند، تا آنجا كه از چگونگى راه رفتن يك انسان مى‏‌توان با دقت و موشكافى به قسمت قابل توجهى از اخلاق او پى‏‌برد.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۱۴۷.</ref>

خدا به پيامبرش دستور داده که حتي در راه رفتن بايد فروتن و متواضع باشد.<ref>سوره اسراء، آیه۳۷: {{قرآن|وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً }}</ref> و [[لقمان]] فرزندش را به پرهيز از راه رفتن متکبرانه فرا خوانده است.<ref>سوره لقمان، آیه۱۸: {{قرآن|وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً }}</ref>

=== ۲. تحمل و بردباري ===

تحمل دیگران و [[صبر|بردباری]] در مقابل افراد نادان و فاسد، ضروري است. قرآن در شمردن ویژگی‌های عبد الرحمان می‌گوید از نشانه‌هاي آنان اين است که هنگامي که جاهلان آنان را با سخنان زشت مورد خطاب قرار مي‌دهند، در پاسخ آنان [[سلام]] مي‌گويند. سلامي که نشانه بزرگواري است نه نشانه ضعف، سلامي که دليل عدم مقابله به مثل در برابر جاهلان است.<ref>طباطبايى، محمدحسين، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۳۱.</ref> سلامي که نشانه وداع گفتن با سخنان زشت جاهلان است: {{قرآن|وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً |ترجمه=و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند، به آنها سلام مى‏‌گويند(و با بى‌‏اعتنايى و بزرگوارى مى‏‌گذرند)|سوره= فرقان|آیه=۶۳}}

نشانه دیگری که خدا برای بندگان رحمان بیان فرموده، عبادت و شب زنده‌داری است: {{قرآن|وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِياما|ترجمه= و کسانی که در حال سجده و قیام برای پروردگارشان شب‌زنده‌داری می‌کنند.|سوره= فرقان|آیه=۶۴}}

نکته دیگر این آیه، [[اخلاص]] در عبادت است: {{قرآن|يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ}} این [[شب‌زنده‌داری در قرآن|شـب زنده‌داری]]، خالص برای خدا است؛ عبادت‌ها وقتی ارزشمندند که خلوص در آن‌ها باشد. زمانی که مردم در خواب فرو رفته‌اند، جائي براي [[ریا در عبادت|ريا]] نيست و در این زمان، از خواب خوش گذشتن و به خوش تر از آن رو آوردن؛ يعني قيام و قعود براي خدا و ذکر خدا، نشانه خالص شدن است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۱۵۰.</ref> [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] در خطبۀ [[اوصاف اهل تقوا در قرآن|متّقین]] می‌فرماید: {{متن عربی|أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ‏ أَقْدَامَهُمْ‏ <ref>شريف رضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة (صبحي صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۳۰۴، خطبه۱۹۳.</ref> |ترجمه= در شب برای عبادت قیام می‌کنند و همواره بر پا می‌ایستند.}}

مؤمنان با اينكه شب‌ها به ياد خدا هستند و روزها در مسير انجام وظيفه گام برمى‏‌دارند، باز هم دل‌شان لبريز از ترس و خشوع در برابر خداست. ترسى‏ كه‏ عامل‏ نيرومندى‏ براى حركت به سوى انجام وظيفه بيشتر و بهتر است و بسان يك مراقب نيرومند، انسان را از درون كنترل مى‏‌كند.<ref>معارف قرآن، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامى، نمايندگى ولى فقيه، ، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش، ج۴، ص۱۳۹.</ref> به همين جهت، يكى از دعاهاى آنها اين است كه پروردگارا عذاب جهنم را از ما برطرف گردان كه عذابش سخت و پردوام بوده و بد اقامتگاهى است: {{قرآن|وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها كانَ غَراماً |۶۵| إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاما|۶۶|

|ترجمه= و کسـانی که می‌گویند: پروردگارا! دربارۀ ما از عذاب جهنم درگذر؛ که عذاب آن، غرامت سنگینی است و دوزخ، جایگاه و مکان بدی است.|سوره= فرقان|آیه=۶۶-۶۵}}

=== ۵. ميانه روي ===

دوري از هر گونه افراط و تفريط در کارها مخصوصا [[انفاق در قرآن|انفاق]]، یکی دیگر از شاخصه‌های بندگان شایسته خداست تا هم از بخشش بي‌رويه دوری شود و هم از سخت‌گيري بيش از حد در انفاق کردن جلوگیری شود:{{قرآن|وَ الَّذينَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً|ترجمه= و كسانى كه هر گاه انفاق كنند، نه اسراف مى‏نمايند و نه سخت‏گيرى؛ بلكه در ميان اين دو، حدّ اعتدالى دارند.|سوره= فرقان|آیه=۶۷}} در اهمیت میانه‌روی در انفاق همان بس که خداوند رسول خدا را از افراط و تفریط نهی کرده است: {{قرآن|وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى‏ عُنُقِكَ وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً | ترجمه= هرگز دستت را بر گردنت زنجير مكن و بيش از حدّ (نيز) دست خود را مگشاى، تا مورد سرزنش قرار گيرى و از كار فرومانى.|سوره= اسراء|آیه=۲۹}}

بندگان رحمان همان‌‌گونه که در شب‌ها به عبادت می‌پردازند و درخواست رهایی از آتش جهنم را دارند، انـفاق نیز می‌کنند و سـخاوت را فراموش نمی‌کنند؛ نه از حد می‌گـذرانند و نه سـخت می‌گیرند. کسی که خدا به او وسعت داده باید به اندازۀ وسع خود انفاق کند و کسی که درآمد كم دارد باید به اندازه شأن و شرایطی که خدا برای او فراهم کرده سخاوت داشته باشد.<ref>سوره طلاق، آیه۷.</ref>

=== ۶. توحيد خالص ===

دوري از هر گونه دوگانه پرستي، بر زندگي عباد الرحمان حاکم بوده است و نور توحيد سراسر زندگي فردي و اجتماعي‌شان را روشن ساخته است.<ref>صادقى تهرانى، محمد، الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۳۳۶.</ref>

توحید خالص از عبادت غیر خدا اساس باور بندگان وارسته است: {{قرآن|وَ الَّذينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ| ترجمه= و كسانى كه معبود ديگرى را با خداوند نمى‏‌خوانند.|سوره = فرقان| آیه= ۶۸}}

عباد الرحمان از ریختن خون بی‌گناهان پرهیز می‌کنند: {{قرآن|وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ |ترجمه=و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمی‌کشند|سوره= فرقان|آیه=۶۸}}

=== ۸. عفت و پاکدامني ===

آلوده نشدن دامان عفت شان به زنا، هشتمين صفتي است که برای عباد الرحمن بيان شده است: {{قرآن|وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً | ترجمه= و زنا نمى‏‌كنند و هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد.|سوره = فرقان| آیه= ۶۸}}

برخی از مفسران بر این باورند که بزرگترين گناهان بعد از شرك و قتل نفس، زناست. <ref>طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران ، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۸۰.</ref> افرادی که مرتکب این‌گونه از گناهان بشوند، عقوبت آن‌ها در روز قیامت چند برابر خواهد بود و مدت طولانی با حالت خواری در آتش جهنم خواهند ماند. مگر آن‌که از گناه خود توبه کرده و کارهای نیک انجام دهند و مورد بخشش الهی قرار گیرند.<ref>سوره فرقان، آیه۷۱-۶۹.</ref>

=== ۹. اجتناب از شهادت ناحق و پرهيز از شرکت در مجالس لهو ===

حضور در مجلس گناه مقدمه آلودگي روان و روح است؛ هم چنان که شهادت ناحق، انحراف از حق و تمايل به باطل دارای چنین فرجام مي‌باشد. عباد الرحمان چون از بيهوده گران و بيهوده کاران متنفرند، در صورتي که اين گونه کارها در مسير زندگي‌شان قرار گيرد و توان جلوگيري از آن را نداشته باشند، با بي‌اعتنائي خودشان عدم رضايت باطني‌شان را نسبت به چنين کار نشان مي‌دهند: {{قرآن|وَ الَّذينَ لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً|ترجمه= و كسانى كه شهادت به باطل نمى‏‌دهند و هنگامى كه با لغو و بيهودگى برخورد كنند، بزرگوارانه از آن مى‏‌گذرند.| سوره= فرقان|آیه=۷۲}}

کلمه «يَشْهَدُونَ» دو معنا دارد؛ يكى حضور يافتن است و ديگرى خبر و گواهى دادن. در اين آيه هر دو معنا را مى‏‌توان استفاده كرد. يعنى آنان نه در مجالس بد حاضر مى‏‌شوند و نه بر باطل گواهى مى‏‌دهند. كلمه‏ «زور» به معناى كار باطلى است كه در قالب حقّ باشد. مرور با كرامت، آن است كه هرگاه ناچار شدند نام چيز زشتى را ببرند، با كنايه نام مى‏برند. عباد الرحمان نه تنها انجام گناه حرام است، بلكه شركت در جلسه‏ گناه و شاهد بودن بر گناه نيز ممنوع است. حاضر نشدن در مجلس گناه و بى‏اعتنايى به گناهكاران، نوعى نهى از منكر است.<ref>طباطبايى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم۵، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۳۷. قرائتى، محسن، تفسير نور، تهران، مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، چاپ اول، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۲۸۶.</ref>

===۱۰. داشتن معرفت ===

بصيرت، چشم بينا و گوش شنوا در زندگي فردي و اجتماعي و تسليم در برابر خدا، از مهم‌ترين ويژگي‌هاي بندگان شايسته خدا است: {{قرآن|وَ الَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَ عُمْياناً| ترجمه= و كسانى كه هر گاه متذکر آيات پروردگارشان شوند، کر و کور با آن برخورد نمی‌کنند.|سوره = فرقان| آیه=۷۳}}

بندگان راستین خدا با تفکر و چشم و گوش باز و بیداری، حق، قرآن و پیغمبر را می‌پذیرند؛ با چشم و دل باز به آسمان و زمین نگاه و به خدا اقرار می‌کنند. هم‌چنین در آیـات قرآن تفکر می‌کنند و ایمان می‌آورند. عباد الرحمن کسانی هستند که هرگز به اين قانع نيستند كه خود، تنها راه حق را بروند، بلكه همت‌شان آن‌چنان والا است كه مى‏خواهند پيشواى جمعيت مؤمنان باشند و ديگران را نيز به اين راه دعوت كنند.<ref>سوره فرقان، آیه۷۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج ‏۱۵، ص ۱۶۸.</ref>

===۱۱. مسئوليت پذير ===

آنان علاوه بر تلاش ها و انجام وظائف خويش نسبت به [[تربیت فرزند در قرآن|تربيت فرزندان]] و [[جایگاه خانواده در قرآن|خانواده]] و قائل بودن مسئوليت ويژه براي خود در قبال آشنائي آنان به فروع و اصول اسلام، پيوسته از خدا یاری مي‌خواهند تا آن‌ها مایه چشم‌روشنی باشند: {{قرآن|وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ | ترجمه= و كسانى كه مى‏‌گويند: پروردگارا! از همسران و فرزندان‌مان مايه روشنى چشم ما قرار ده!|سوره = فرقان| آیه= ۷۴}}

چنين افرادى آن‌چه در توان دارند در تربيت فرزندان و همسران و آشنايى آن‌ها به اصول و فروع اسلام و راه‌هاى حق و عدالت فروگذار نمى‏كنند و در آنجا كه دست‌شان نمى‏رسد، دست به دامن لطف پروردگار مى‏زنند و دعا مى‌كنند. باید به مقدار توانايى تلاش كرد و خارج از مرز توانايى باید دعا کرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسير نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج ‏۱۵، ص ۱۶۸.</ref> اینگونه درخواست‌ها عمل به دستورات الهی است که از مومنان می‌خواهد مراقب خود و خانواده باشند: {{قرآن| يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ| ترجمه= اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست نگه داريد؛ آتشى كه فرشتگانى بر آن گمارده شده كه خشن و سخت‌گيرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمى‏‌كنند و آنچه را فرمان داده شده‏‌اند، اجرا مى‏‌نمايند!|سوره= تحریم| آیه= ۶}}

=== ۱۲. تلاش خستگي ناپذير ===

يکي از برجسته‌ترين صفت عباد الرحمان، همت والاي‌شان است. آنان به اين قانع نيستند که فقط خويشتن را نجات دهند. سعي مي‌کنند تا در هدایت جامعه سهیم باشند و عهده‌داری رهبری جامعه شوند: {{قرآن|وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ إِماماً | ترجمه= و ما را براى پرهيزگاران پيشوا گردان!|سوره = فرقان| آیه= ۷۴}}

خداوند بعد از شمردن ویژگى‌هاى بندگان ممتاز خود (عباد الرحمن) در آیات ۷۶ - ۶۳ سوره فرقان‏، مى‌‏فرماید که اگر بندگان خدا داراى این ویژگى‏‌ها باشند، قطعاً هدایت یافته و به پاداش عظیم الهى خواهند رسید: {{قرآن|أُولَئِكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَامًا |۷۵| خَالِدِينَ فِيهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا|۷۶| ترجمه=آن‌ها هستند که درجات عالى بهشت در برابر شکیبایی‌ا‎شان به آنان پاداش داده می‌شود و در آن، با تحیت و سلام روبه‌رو می‌شوند؛ درحالی‌که جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه قرارگاه و محل اقامت خوبى!|سوره= فرقان|آیه=۷۶-۷۵}}

== مطالعه بیشتر==

== جستارهای وابسته==

==منابع==

  | شاخه فرعی۳ =  

  | ویرایش =  

  | ناوبری =  

  | نمایه =  

  | ارجاعات =  

  | بازبینی =  

  | تکمیل =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =