trustworthy
۷۰۷
ویرایش
موعودگرایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|مهدویت}} | {{درگاه|مهدویت}} | ||
'''موعودگرایی'''، '''موعودباوری''' و '''منجی‌گرایی''' اعتقاد به ظهور منجی در پایان تاریخ است. در ادیان، موعودگرایی به معنای اعتقاد به ظهور منجی است و در اسلام مراد از منجی اعتقاد به ظهور امام زمان(ع) پس از یک دوره غیبت طولانی دانسته می شود. موعودگرایی بر پایه دو مبنای عقلی و نقلی استوار است. | '''موعودگرایی'''، '''موعودباوری''' و '''منجی‌گرایی''' اعتقاد به ظهور منجی در پایان تاریخ است. در ادیان، موعودگرایی به معنای اعتقاد به ظهور منجی است و در اسلام مراد از منجی اعتقاد به ظهور [[امام زمان(ع)]] پس از یک دوره غیبت طولانی دانسته می شود. موعودگرایی بر پایه دو مبنای عقلی و نقلی استوار است. | ||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
{{مهدویت-عمودی}} | {{مهدویت-عمودی}} | ||
واژه «موعود» به معنای وعده داده شده است،<ref>فرهنگ ابجدی، ج۱، ص۸۸۲.</ref> به روز قیامت از آن رو که وعده بازگشت برای پاداش و کیفر است «یوم الموعود» گفته می‌شود.<ref>ر. ک. مفردات راغب، ص۸۷۶؛ مجمع البحرین، ج۳، ص۱۶۲.</ref> به حضرت مهدی(ع) نیز امام موعود گفته می‌شود؛ زیرا ظهورش توسط انبیای الاهی و کتب آسمانی<ref>{{قرآن|وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ}} در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!». سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref> به ویژه قرآن وعده داده شده است.<ref>مانند آیات: نور/ ۵۵؛ انبیاء/ ۱۰۵؛ ه توبه/ ۳۳؛ صف/ ۸؛ فتح/ ۲۸؛ ا نفال/ ۳۹.</ref> | واژه «موعود» به معنای وعده داده شده است،<ref>فرهنگ ابجدی، ج۱، ص۸۸۲.</ref> به روز قیامت از آن رو که وعده بازگشت برای پاداش و کیفر است «یوم الموعود» گفته می‌شود.<ref>ر. ک. مفردات راغب، ص۸۷۶؛ مجمع البحرین، ج۳، ص۱۶۲.</ref> به حضرت مهدی(ع) نیز امام موعود گفته می‌شود؛ زیرا ظهورش توسط انبیای الاهی و کتب آسمانی<ref>{{قرآن|وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ}} در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!». سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref> به ویژه قرآن وعده داده شده است.<ref>مانند آیات: نور/ ۵۵؛ انبیاء/ ۱۰۵؛ ه توبه/ ۳۳؛ صف/ ۸؛ فتح/ ۲۸؛ ا نفال/ ۳۹.</ref> | ||
مراد از «موعودگرایی»، «موعودباوری»، «منجی‌گرایی» و مانند آن، اعتقاد به ظهور منجی در پایان تاریخ است. اصل عقیده به ظهور منجی و موعود الاهی در آخرالزمان، یک اعتقاد همگانی است. هم در کتب مقدس ادیان پیشین آمدنش را نوید داده است<ref>ر. ک. کتاب مقدس عهد قدیم، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای۹–۳۷؛ عهد | مراد از «موعودگرایی»، «موعودباوری»، «منجی‌گرایی» و مانند آن، اعتقاد به ظهور منجی در پایان تاریخ است. اصل عقیده به ظهور منجی و موعود الاهی در آخرالزمان، یک اعتقاد همگانی است. هم در کتب مقدس ادیان پیشین آمدنش را نوید داده است<ref>ر. ک. [[کتاب مقدس]] عهد قدیم، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای۹–۳۷؛ [[عهد جدید]]، [[انجیل یوحنا]]، باب پنجم، بندهای ۲۶–۲۸.</ref> و هم قرآن وعده قطعی ظهورش را بشارت داده است<ref>(نور:۵۵).</ref> و هم در احادیث از حتمی بودن ظهورش خبر داده است<ref>إعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۹۱.</ref> | ||
== مبانی موعودگرایی == | == مبانی موعودگرایی == | ||
مبانی معرفتی اعتقاد به منجی موعود و ضرورت ظهور وی در | مبانی معرفتی اعتقاد به منجی موعود و ضرورت ظهور وی در [[آخرالزمان]]، به‌طور کلی بر دو پایه عقلی و نقلی استوار است: | ||
===نیاز به رهبری الهی=== | ===نیاز به رهبری الهی=== | ||
مبنای عقلانی اعتقاد به منجی موعود، مبتنی بر نیاز فطری انسان به راهبر الهی است؛ زیرا فطرت کمال طلب و ترقی خواه انسان ضرورت وجود منجی الهی و ظهور او را ایجاب می‌کند. چرا که جوامع بشری تنها در پرتو هدایت و مدیریت رهبر معصوم و الهی، می‌تواند به همه خواسته‌ها و تمنیّات متعالی که خداوند در وجود انسان به ودیعت گذاشته است نائل شوند، در غیر این صورت استعدادهای نهفته در وجود انسان هرگز شکوفا نخواهد شد و انتظارات فطری او به ثمر نخواهد نشست و در نتیجه، سلسله متکامل تاریخ بشر، ابتَر و بی پاسخ خواهد ماند. | مبنای عقلانی اعتقاد به منجی موعود، مبتنی بر نیاز فطری انسان به راهبر الهی است؛ زیرا [[فطرت]] کمال طلب و ترقی خواه انسان ضرورت وجود منجی الهی و ظهور او را ایجاب می‌کند. چرا که جوامع بشری تنها در پرتو هدایت و مدیریت رهبر معصوم و الهی، می‌تواند به همه خواسته‌ها و تمنیّات متعالی که خداوند در وجود انسان به ودیعت گذاشته است نائل شوند، در غیر این صورت استعدادهای نهفته در وجود انسان هرگز شکوفا نخواهد شد و انتظارات فطری او به ثمر نخواهد نشست و در نتیجه، سلسله متکامل تاریخ بشر، ابتَر و بی پاسخ خواهد ماند. | ||
===موعودگرایی در ادیان=== | ===موعودگرایی در ادیان=== | ||
دومین مبنای اساسی موعود گرایی، تأکید آموزه‌های دینی و تعلیمات ادیان الهی بر اندیشه نیک فرجامی و انتظار آمدن منجی موعود الهی در پایان تاریخ است. این اعتقاد، از آموزه‌های مشترک همه پیروان ادیان الهی شمرده می‌شود؛ زیرا همگان منتظر آمدن موعود نجات بخشی هستند که تمامی آرمان‌های تاریخی و دیرپای بشریت را برای زندگی در یک مدینه فاضله و سرشار از معنویت و اخلاق، تحقق خواهد بخشید. | دومین مبنای اساسی موعود گرایی، تأکید آموزه‌های دینی و تعلیمات [[ادیان الهی]] بر اندیشه نیک فرجامی و انتظار آمدن منجی موعود الهی در پایان تاریخ است. این اعتقاد، از آموزه‌های مشترک همه پیروان ادیان الهی شمرده می‌شود؛ زیرا همگان منتظر آمدن موعود نجات بخشی هستند که تمامی آرمان‌های تاریخی و دیرپای بشریت را برای زندگی در یک مدینه فاضله و سرشار از معنویت و اخلاق، تحقق خواهد بخشید. از‌این‌رو، اندیشه موعود باوری در حقیقت ره‌آورد گفتمان دینی و کتب آسمانی بوده و منادیان اصلی آن پیامبران الهی(ع) می‌باشند که از گذشته دور، نگاه بشریت را به سوی آینده روشن و بهجت‌آوری، معطوف نموده و فرا رسیدن چنین دوران ایده‌آلی را برای فردای تاریخ، بشارت داده‌اند.<ref>صمدی، قنبرعلی، آخرین منجی، شناخت‌نامه امام مهدی(ع)، ص۱۵.</ref> تأکید بر عنصر اخلاق و حاکمیت فضائل انسانی و بسط عدالت همگانی و مساوات، از مهمترین ویژگی‌های جامعه آرمانی مورد نظر ادیان الهی به شمار می‌رود. به همین جهت، پیروان ادیان الهی با الهام از تعالیم پیامبران خویش، همواره چشم به راه آن روز بوده‌اند، اگرچه این انتظار به طول انجامیده و چنین آرمانی تاکنون محقق نشده است، اما این ایده جزء آرمان‌های تغییر نیافته و پایدار جوامع انسانی در طول قرن‌ها بوده و از مسلمات اعتقادی پیروان ادیان آسمانی به ویژه ادیان سه‌گانه ابراهیمی شمرده می‌شود. از این رو، اگرچه پیروان هر مکتب و آئینی، براساس تعالیم دینی خویش، هرکدام در این زمینه، تفسیر خاص خود را دارند، اما فراگیر بودن اصل این اعتقاد، بیانگر اصالت اندیشه موعود گرایی و جهانی بودن آن است و در کتب مقدس یهودیان، [[مسیحیت]] و اسلام بدان بشارت داده شده است. | ||
* '''موعودگرایی یهودیت''': در متون دینی یهود مانند عهد عتیق و سِفرهای تورات و دیگر کتاب‌های انبیای آنان مانند کتاب دانیال نبی(ع)،<ref>ر. ک. کتاب مقدس، کتاب دانیال، ف۱۲ ب۱–۳.</ref> کتاب اِشعیای نبی(ع)،<ref>همان، کتاب اشعیاء نبی، ب۱–۱۰.</ref> کتاب زبور داود(ع)<ref>همان، مزامیر داود، ب۹–۳۷.</ref> و دیگر متون مقدس آنان، از ظهور منجی موعود و غلبه صالحان بر شریران در پایان تاریخ، خبر داده است. | * '''موعودگرایی یهودیت''': در متون دینی یهود مانند [[عهد عتیق]] و سِفرهای [[تورات]] و دیگر کتاب‌های انبیای آنان مانند کتاب دانیال نبی(ع)،<ref>ر. ک. کتاب مقدس، کتاب دانیال، ف۱۲ ب۱–۳.</ref> کتاب اِشعیای نبی(ع)،<ref>همان، کتاب اشعیاء نبی، ب۱–۱۰.</ref> کتاب زبور داود(ع)<ref>همان، مزامیر داود، ب۹–۳۷.</ref> و دیگر متون مقدس آنان، از ظهور منجی موعود و غلبه صالحان بر شریران در پایان تاریخ، خبر داده است. | ||
* '''موعود گرایی مسیحیت''': در آموزه‌های دینی مسیحیت که از لحاظ معرفتی ادامه دین یهود است و کتاب مقدس یهودیان، منبع دینی و فرهنگی آنان نیز محسوب می‌شود، علاوه بر بشارت‌های کتاب مقدس عهد | * '''موعود گرایی مسیحیت''': در آموزه‌های دینی مسیحیت که از لحاظ معرفتی ادامه دین یهود است و کتاب مقدس یهودیان، منبع دینی و فرهنگی آنان نیز محسوب می‌شود، علاوه بر بشارت‌های کتاب مقدس [[عهد عتیق]]، در هرکدام از اناجیل چهارگانه آنان مانند انجیل متی،<ref>ر. ک. انجیل متی، ب۲۳: ۳۱–۳۳.</ref> انجیل لوقا،<ref>ر. ک. انجیل لوقا، ب۱۲: ۳۵–۳۷.</ref> انجیل مَرقس<ref>ر. ک. انجیل مرقس، ب۱۱: ۳۲–۳۷.</ref> و مکاشفات یوحنّا،<ref>ر. ک. انجیل یوحنا، ب۵: ۲۶–۲۸.</ref> بشارت‌هایی درباره ظهور پسر انسان و موعود آخرالزمان، نقل شده است.<ref>نکته قابل تأمل در این رابطه آن است که موعود گرایی موجود در میان پیروان دین یهودیت و مسیحیت، یا دچار تحریف گریده یا بسیار مبهم و نا کارآمد است.</ref> همچنین در کتاب‌های مقدس سایر آیین‌ها، نظیر زردشتیان، هندوها، بودائیان و … که رهبران آنها خود را پیامبر آسمانی معرفی می‌کرده‌اند نیز مباحث زیادی در زمینه منجی موعود جهانی بیان شده است. مجموعه این گونه مطالب به وضوح، اصیل و جهانی بودن اعتقاد به ظهور یک موعود بزرگ را به اثبات می‌رساند.<ref>تونه‌ای، مجتبی، موعود نامه، ص۴۰۱.</ref> | ||
* '''موعود گرایی اسلامی''': در متون دینی اسلام، مسئله موعود و منجی | * '''موعود گرایی اسلامی''': در متون دینی اسلام، مسئله موعود و [[منجی آخرالزمان]]، بیش از دیگر ادیان مورد توجه قرار گرفته و اعتقاد به ظهور منجی موعود و پایان خوش تاریخ، در آیات و روایات تبیین شده است. | ||
قرآن کریم از وعده تخلف ناپذیر الهی درباره حاکمیت صالحان بر زمین و غلبه دین اسلام بر همه ادیان باطل سخن گفته و تحقق حکومت عدل جهانی اسلام در پایان تاریخ را بشارت داده است.<ref>{{عربی|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا|ترجمه=خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت؛ و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند}}. (نور:۵۵)</ref> | قرآن کریم از وعده تخلف ناپذیر الهی درباره حاکمیت صالحان بر زمین و غلبه دین اسلام بر همه ادیان باطل سخن گفته و تحقق حکومت عدل جهانی اسلام در پایان تاریخ را بشارت داده است.<ref>{{عربی|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا|ترجمه=خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت؛ و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند}}. (نور:۵۵)</ref> | ||
در منابع روایی نیز احادیث فراوانی، بر لزوم وابستگی نظام هستی به وجود امام «ع» و ضرورت وجود همیشگی حجّت الهی و واسطه فیض در میان مخلوقات<ref>امام صادق(ع) درباره ضرورت وجود مستمر حجت و واسطه فیض الهی فرمود: {{عربی|وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا|ترجمه=اگر چنین نباشد، زمین اهلش را در خود فرو می‌برد}}. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۲۰۱.</ref> و خالی نبودن زمین از امام تا زمان برپایی قیامت<ref>امام سجاد(ع) فرمود: {{عربی|وَ لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا ثُمَّ قَالَ وَ لَمْ تَخْلُ الْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّه لِلَّهِ فِیهَا ظَاهِرٍ مَشْهُورٍ أَوْ غَائِبٍ مَسْتُورٍ وَ لَا تَخْلُو إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَه مِنْ حُجَّه اللَّهِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَمْ یُعْبَدِ اللّه|ترجمه=اگر امام در زمین نباشد زمین اهل خود را فرو برد سپس فرمود از روزی که خدا آدم را آفریده زمین خالی از حجت نیست که یا ظاهر و مشهور بوده است یا غایب و مستور و تا قیامت هم خالی نمی‌ماند، او حجت خداست و اگر چنین نباشد خدا را نپرستند. (أمالی الصدوق، ص۱۸۶؛ طبرسی، الإحتجاج علی اهل اللجاج، ج۲، ص۳۱۷).</ref> تأکید گردیده و از حتمی بودن ظهور حضرت مهدی(عج) به عنوان آخرین منجی موعود الهی، خبر داده است.<ref>رسول خدا فرمود: {{عربی|لَو لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنیا اِلاَّ یَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ ذلک الیَومَ حَتی یَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنّی|ترجمه=اگر از عمر دنیا حتی یک روز بیشتر نماند، خداوند آن روز را چنان طولانی کند تا مردی از ماخاندان ظهور نماید}}(کمال الدین، ج۱، ص۳۱۷) {{عربی|لاتَذهَبُ الدُّنیا حَتّی یَلِیَ اُمَّتِی رَجُلٌ مِنْ اَهلِ بَیْتِی یُقالُ لَهُ المَهْدِی|ترجمه=دنیا هرگز به پایان نرسد مگر آنکه مردی از | در منابع روایی نیز احادیث فراوانی، بر لزوم وابستگی نظام هستی به وجود امام «ع» و ضرورت وجود همیشگی حجّت الهی و واسطه فیض در میان مخلوقات<ref>امام صادق(ع) درباره ضرورت وجود مستمر حجت و واسطه فیض الهی فرمود: {{عربی|وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا|ترجمه=اگر چنین نباشد، زمین اهلش را در خود فرو می‌برد}}. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۲۰۱.</ref> و خالی نبودن زمین از امام تا زمان برپایی قیامت<ref>امام سجاد(ع) فرمود: {{عربی|وَ لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِهَا ثُمَّ قَالَ وَ لَمْ تَخْلُ الْأَرْضُ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ مِنْ حُجَّه لِلَّهِ فِیهَا ظَاهِرٍ مَشْهُورٍ أَوْ غَائِبٍ مَسْتُورٍ وَ لَا تَخْلُو إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَه مِنْ حُجَّه اللَّهِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَمْ یُعْبَدِ اللّه|ترجمه=اگر امام در زمین نباشد زمین اهل خود را فرو برد سپس فرمود از روزی که خدا آدم را آفریده زمین خالی از حجت نیست که یا ظاهر و مشهور بوده است یا غایب و مستور و تا قیامت هم خالی نمی‌ماند، او حجت خداست و اگر چنین نباشد خدا را نپرستند. (أمالی الصدوق، ص۱۸۶؛ طبرسی، الإحتجاج علی اهل اللجاج، ج۲، ص۳۱۷).</ref> تأکید گردیده و از حتمی بودن ظهور حضرت مهدی(عج) به عنوان آخرین منجی موعود الهی، خبر داده است.<ref>رسول خدا فرمود: {{عربی|لَو لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنیا اِلاَّ یَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللّهُ ذلک الیَومَ حَتی یَبْعَثَ اللّهُ رَجُلاً مِنّی|ترجمه=اگر از عمر دنیا حتی یک روز بیشتر نماند، خداوند آن روز را چنان طولانی کند تا مردی از ماخاندان ظهور نماید}}(کمال الدین، ج۱، ص۳۱۷) {{عربی|لاتَذهَبُ الدُّنیا حَتّی یَلِیَ اُمَّتِی رَجُلٌ مِنْ اَهلِ بَیْتِی یُقالُ لَهُ المَهْدِی|ترجمه=دنیا هرگز به پایان نرسد مگر آنکه مردی از [[اهلبیت]] من که مهدی نام دارد ظهور کند}} (طوسی، الغیبه، ص۱۸۲؛ احمد حنبل، المسند، ج۱، ص۳۷۷).</ref> | ||
نتیجه آنکه: اندیشه موعود گرایی و آرمان‌خواهی دینی، یک اعتقاد فراگیر و انتظار همگانی است که در میان امّت‌های پیشین نیز ریشه داشته و کتب آسمانی پیشین مردم را به آینده‌ای روشن نوید داده است<ref>{{قرآن|وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ}}؛ «در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که بندگان شایسته‌ام وارث زمین خواهند شد»؛ (انبیاء/ ۱۰۵).</ref>؛ امّا در اسلام اندیشه موعود گرایی بیش از همه برجسته و مورد اهتمام بوده است و اسلام تنها دینی است که بنا به رسالت جهانی و ماندگار خویش، برای بارور ساختن این آرمان دینی و تاریخی، برنامه‌ای جامع و طرحی | نتیجه آنکه: اندیشه موعود گرایی و آرمان‌خواهی دینی، یک اعتقاد فراگیر و انتظار همگانی است که در میان امّت‌های پیشین نیز ریشه داشته و کتب آسمانی پیشین مردم را به آینده‌ای روشن نوید داده است<ref>{{قرآن|وَ لَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ}}؛ «در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که بندگان شایسته‌ام وارث زمین خواهند شد»؛ (انبیاء/ ۱۰۵).</ref>؛ امّا در اسلام اندیشه موعود گرایی بیش از همه برجسته و مورد اهتمام بوده است و اسلام تنها دینی است که بنا به رسالت جهانی و ماندگار خویش، برای بارور ساختن این آرمان دینی و تاریخی، برنامه‌ای جامع و طرحی نظام‌‌مند در قالب نظریه حکومت عدل جهانی مهدوی به بشریت ارائه نموده و تحقق آرمان‌های متعالی انسانی را مهمترین رسالت خود اعلام کرده است.<ref>آخرین منجی/ شناخت‌نامه [[امام مهدی(ع)]]، ص۲۰.</ref> از این رو، خاستگاه اصلی این گرایش فطری و تاریخی را در موعودگرایی اسلامی باید جستجو کرد<ref>طرح و پیشگویی قرآن از حتمی بودن پیروزی صالحان و حاکمیت مطلق اسلام در آینده، در آیات متعددی مطرح شده است و مجموع آیاتی که به نحوی به موضوع [[مهدویت]] و پایان تاریخ اشاره دارند، بیش از۱۲۰ آیه است. مرحوم سید هاشم بحرانی در کتاب «المحجه فیما نزل فی القائم الحجه» این آیات را گردآوری کرده است.</ref>؛ زیرا ادیان دیگر، همانند اسلام طرح روشنی درباره آینده تاریخ ارائه نکرده است. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | | بازبینی نویسنده = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||