trustworthy
۷٬۳۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
=== گرایش به فلسفه و عرفان === | === گرایش به فلسفه و عرفان === | ||
{{درگاه|حوزه و روحانیت}} | |||
ابن ابیجمهور از آن دسته متکلمان شیعی قلمداد شده که تحت تأثیر فلسفه اشراقی [[شیخ شهابالدین سهروردی|شهابالدین سهروردی]] (۵۴۹–۵۸۷ق)، پایهگذار فلسفه اشراق، بوده است.<ref>اشمیتکه، زابینه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ترجمه محمدکاظم رحمتی، کتاب ماه دین، شماره ۴۹-۵۰، آبان و آذر ۱۳۸۰ش، ص۴۶-۴۷.</ref> این تأثیر از طریق [[شمسالدین شهرزوری]] (درگذشته ۶۷۸ق)، اولین شارح [[حکمة الاشراق]] سهروردی و یکی از مهمترین مبلغان فلسفه اشراق، انجام پذیرفته است.<ref>اشمیتکه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ص۴۷.</ref> محققان نماد این تأثیرپذیری را کتاب ''مجلی مراة المنجی'' دانستهاند. ''مجلی'' کتابی است در علم كلام، آميخته به مباحث فلسفى، عرفانى و قواعد سير و سلوک صوفیانه.<ref>موحد، صمد، «ابن ابی جمهور»، ج۲، ص۶۳۵.</ref> از نظر محققان هرچند این کتاب اساساً نوشتهای در علم کلام است، ابن ابیجمهور بهنـحو آزادانـهای در آن کلام سنتی معتزلی را با فلسفه ارسطویی، [[فلسفه اشراق]] و تعالیم وحدت وجودی [[ابنعـربی]] در هـم آمیخته و بهگونهای بیسابقه ترکیبی از این مکاتب را پدید آورده است.<ref>اشمیتکه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ص۴۷.</ref> برخی وجود گرایشهای فلسفی ابن ابیجمهور را بیعیب دانستهاند و تأکید کردهاند که فلسفه علمی عقلی است.<ref>مرعشی نجفی، «رسالة النقود و الردود على الكتاب و مؤلفه»، ج۱، ص۱۰-۱۱.</ref> | ابن ابیجمهور از آن دسته متکلمان شیعی قلمداد شده که تحت تأثیر فلسفه اشراقی [[شیخ شهابالدین سهروردی|شهابالدین سهروردی]] (۵۴۹–۵۸۷ق)، پایهگذار فلسفه اشراق، بوده است.<ref>اشمیتکه، زابینه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ترجمه محمدکاظم رحمتی، کتاب ماه دین، شماره ۴۹-۵۰، آبان و آذر ۱۳۸۰ش، ص۴۶-۴۷.</ref> این تأثیر از طریق [[شمسالدین شهرزوری]] (درگذشته ۶۷۸ق)، اولین شارح [[حکمة الاشراق]] سهروردی و یکی از مهمترین مبلغان فلسفه اشراق، انجام پذیرفته است.<ref>اشمیتکه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ص۴۷.</ref> محققان نماد این تأثیرپذیری را کتاب ''مجلی مراة المنجی'' دانستهاند. ''مجلی'' کتابی است در علم كلام، آميخته به مباحث فلسفى، عرفانى و قواعد سير و سلوک صوفیانه.<ref>موحد، صمد، «ابن ابی جمهور»، ج۲، ص۶۳۵.</ref> از نظر محققان هرچند این کتاب اساساً نوشتهای در علم کلام است، ابن ابیجمهور بهنـحو آزادانـهای در آن کلام سنتی معتزلی را با فلسفه ارسطویی، [[فلسفه اشراق]] و تعالیم وحدت وجودی [[ابنعـربی]] در هـم آمیخته و بهگونهای بیسابقه ترکیبی از این مکاتب را پدید آورده است.<ref>اشمیتکه، «تاثیر شمسالدین شهرزوری بر ابن ابی جمهور احسایی»، ص۴۷.</ref> برخی وجود گرایشهای فلسفی ابن ابیجمهور را بیعیب دانستهاند و تأکید کردهاند که فلسفه علمی عقلی است.<ref>مرعشی نجفی، «رسالة النقود و الردود على الكتاب و مؤلفه»، ج۱، ص۱۰-۱۱.</ref> | ||