دعای امام حسین(ع) در کنار قبر پیامبر(ص) پیش از آغاز قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای امام حسین(ع) در کنار قبر پیامبر(ص) پیش از آغاز قیام''' دعایی است که در آن امام(ع) از هدف خود از قیام، که امر به معروف و نهی از منکر است، سخن می‌گوید.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۴۵.</ref> [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در این دعا از خداوند می‌خواهد که در مسیر قیام آنچه مورد رضایت خداوند است پیش بیاورد.<ref>ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۸.</ref>

امام حسین(ع) پس از تصمیم برای قیام، در شب دوم پس از این تصمیم و برای بار دوم، به زیارت قبر پیامبر(ص) می‌رود و پس از خواندن دو رکعت نماز به دعا می‌پردازد.<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسين عليه السلام، بی‌جا، انتشارات انوار الهدی، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> از نظر محققان، امام(ع) در این دعا انگيزه اصلى قيام خود، يعنى امر به نیکی‌ها و مبارزه با زشتى‌ها، را در عباراتی كوتاه در پيشگاه خداوند و در يكى از مقدس‌ترين مكان‌ها بيان مى‌کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ريشه‌ها انگيزه‌ها رويدادها پيامدها، قم، مدرسه امام علی‌ بن ابی‌طالب(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۳۲۶.</ref>

بنا بر نقل خوارزمی، امام حسین(ع) پس از این دعا تا صبح در کنار قبر پیامبر(ص) مشغول عبادت پروردگار بود، به طوری که در این مناجات صدای گریه‌های او به گوش می‌رسید.<ref>خوارزمی، مقتل الحسين عليه السلام، ج۱، ص۲۷۰.</ref>