پرش به محتوا

علت قیام نکردن امام حسین(ع) در زمان معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
* '''وجود صلح‌نامه''': امام حسین(ع) در یکی از جواب‌های خود به نامه‌های معاویه خود را پایبند به صلح‌نامه معاویه با [[امام حسن(ع)]] می‌داند و اتهام نقض آن را از خود دور دانسته است.<ref>جمعی از محققان، موسوعة كلمات الإمام الحسين علیه‌السلام، قم، پژوهشکده باقرالعلوم، ۱۳۷۳ش، ص۲۳۹.</ref>
* '''وجود صلح‌نامه''': امام حسین(ع) در یکی از جواب‌های خود به نامه‌های معاویه خود را پایبند به صلح‌نامه معاویه با [[امام حسن(ع)]] می‌داند و اتهام نقض آن را از خود دور دانسته است.<ref>جمعی از محققان، موسوعة كلمات الإمام الحسين علیه‌السلام، قم، پژوهشکده باقرالعلوم، ۱۳۷۳ش، ص۲۳۹.</ref>


* '''موقعیت معاویه''': شخصیت معاویه نزد مردم آن زمان به گونه‌ای مثبت تلقی می‌شد که همین امر قیام علیه او را مشکل می‌ساخت. زیرا آنان او را به عنوان [[صحابی پیامبر(ص)]]، کاتب وحی و برادر همسر پیامبر(ص) می‌شناختند و به نظر آنان معاویه نقش فراوان در رواج [[اسلام]] در منطقه [[شامات]] و به ویژه [[دمشق]] داشته است. چون سن معاویه از امام حسن و امام حسین(ع) بیشتر بود، معاویه روی این مطالب مانور بیشتری می‌داد که این مطلب از نامه‌های او به امامان روشن می‌شود.<ref>اصفهانی، ابو الفرج، کتاب مقاتل الطالبین، ص۴۰.</ref>
* '''موقعیت معاویه''': جایگاه معاویه نزد مردم آن زمان به‌گونه‌ای مثبت تلقی می‌شده است. همین امر قیام علیه او را مشکل می‌کرده است. مردم آن زمان معاویه را به‌عنوان [[صحابی پیامبر(ص)]]، کاتب وحی و برادر همسر پیامبر(ص) می‌شناختند. به نظر آنان معاویه نقش فراوانی در رواج [[اسلام]] در منطقه شام و به‌ویژه [[دمشق]] داشته است. چون سن معاویه از امام حسن و امام حسین(ع) بیشتر بود، معاویه روی این مطالب مانور بیشتری می‌داد که این مطلب از نامه‌های او به امامان روشن می‌شود.<ref>اصفهانی، ابو الفرج، کتاب مقاتل الطالبین، ص۴۰.</ref>


* '''سیاستمداری معاویه''': پس از انعقاد قرارداد صلح گر چه معاویه از هر فرصتی برای ضربه زدن به [[بنی‌هاشم]]، به ویژه خاندان علوی استفاده می‌کرد. اما در ظاهر چنین وانمود می‌کرد که به بهترین وجه ممکن با این خاندان به ویژه شخص امام حسین(ع) مدارا می‌کند و حرمت آنان را پاس می‌دارد.
* '''سیاستمداری معاویه''': پس از انعقاد قرارداد صلح گر چه معاویه از هر فرصتی برای ضربه زدن به [[بنی‌هاشم]]، به ویژه خاندان علوی استفاده می‌کرد. اما در ظاهر چنین وانمود می‌کرد که به بهترین وجه ممکن با این خاندان به ویژه شخص امام حسین(ع) مدارا می‌کند و حرمت آنان را پاس می‌دارد.
۶٬۸۹۸

ویرایش