trustworthy
۲٬۴۶۳
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (اضافه کردن چند منبع) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== تفسیر شیعه و سنی == | == تفسیر شیعه و سنی == | ||
مفسران شیعه | مفسران شیعه گفتهاند: از جمله (فَعِده مِنْ اَیّام اُخَر)، لزوم افطار به دست میآید؛ چون آیه میفرماید: کسی که مریض یا مسافر است، چند روز دیگر (غیر از [[ماه رمضان]]) را روزه بگیرد.<ref>طوسى، محمد بن حسن، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، ج۲، ص۱۱۷.</ref> همین معنا، از پیشوایان دین و خاندان [[پیغمبر اکرم(ص)]] روایت شده است.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۴۰. طوسى، محمد بن الحسن، تهذيب الأحكام، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۵، باب۵۷.</ref> جمعی از اصحاب پیامبر مانند عبدالرحمن بن عوف، [[عمر بن خطاب]]، عبدالله بن عمر، [[ابوهریره]] و عروه بن زبیر نیز بر وفق آن فتوا دادهاند.<ref>امیرخانی، احمد، آیات الاحکام، ج۲، ص۲۷۱.</ref> | ||
برخی مفسران درباره (وَ اَنْ تَصُومُوا خیرٌ لَکُم…) گفتهاند: این جمله مربوط به (و علی الذین یطیقونه …) است که در این صورت مقصود از آن چنین خواهد بود: کسانی که [[روزه]] برای آنها مشقت دارد، بهتر است به جای فدیه دادن روزه بگیرند؛ چرا که روزه برای آنها به خاطر مصالحی که در آن وجود دارد، بهتر است.<ref>جصاص، احمد بن على، احكام القرآن، بیروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> | |||
برخی دیگر گفتهاند که این جمله مربوط به همه کسانی است که دارای عذر میباشند و باید افطار کنند (و در گذشته از آنها یاد شده) مانند بیماران و مسافران و آنها که روزه برای آنها مشقت دارد. در این صورت منظور آیه چنین خواهد بود: ای کسانی که مریض یا مسافر هستید یا روزه برای شما مشقت دارد، روزه گرفتن برای شما از افطار و فدیه بهتر است؛ اگر بدانید و به مصالح و منافع روزه آگاه باشید. | |||
جمعی دیگر معتقدند: این جمله مربوط است به جمله (کتب علیکم الصیام…) است. در این صورت معنای آن چنین خواهد بود: روزه بر شما همانند مِلَل پیشین فرض شده و بدانید که روزه به خاطر منافعی که دارد، برای شما مفید و خیر است و از انجام آن کوتاهی نکنید<ref>قربانی لاهیجی، زین العابدین، تفسیر آیات الاحکام، ج۳، ص۱۵۲.</ref> این وجه متقن و مقبولتر است. | |||
نکته دیگر آن که جمله {{قرآن|و اَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُم…}} تأکیدی بر فلسفه روزه است و آن این که این عبادت ـ همانند سایر عبادات ـ چیزی بر جاه و جلال خدا نمیافزاید؛ بلکه تمام سود و فایده آن عاید عبادت کنندگان میشود. | نکته دیگر آن که جمله {{قرآن|و اَنْ تَصُومُوا خَیْرٌ لَکُم…}} تأکیدی بر فلسفه روزه است و آن این که این عبادت ـ همانند سایر عبادات ـ چیزی بر جاه و جلال خدا نمیافزاید؛ بلکه تمام سود و فایده آن عاید عبادت کنندگان میشود. | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
روشن میشود که این جمله دلالت بر وجوب تخییری روزه ندارد بلکه با توجه به جمله (و من کان مریضاً او علی سفر فعده من ایام اُخر) همانطور که روزه گرفتن برای افراد سالم یک فریضه الهی است، افطار کردن هم برای بیماران و مسافران یک فرمان الهی میباشد که مخالفت با آن [[گناه]] است. | روشن میشود که این جمله دلالت بر وجوب تخییری روزه ندارد بلکه با توجه به جمله (و من کان مریضاً او علی سفر فعده من ایام اُخر) همانطور که روزه گرفتن برای افراد سالم یک فریضه الهی است، افطار کردن هم برای بیماران و مسافران یک فرمان الهی میباشد که مخالفت با آن [[گناه]] است. | ||
درباره روزه مسافر، در میان اهل سنت اتفاق نظر وجود ندارد. | درباره روزه مسافر، در میان اهل سنت اتفاق نظر وجود ندارد. [[حنفیه]] و [[شافعیه]] معتقدند: در صورتی که روزه گرفتن مشقت نداشته باشد، مستحب است. برای اثبات مطلب خود به آیه شریفه {{قرآن|وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ…}} استناد کردهاند و میگویند اگر روزه در سفر مشقت داشته باشد، افطار نمودن بهتر است. [[مالکیه]] میگویند: اگر مشقت نباشد، روزه برای مسافر بهتر است. [[حنابله]] میگویند: افطار نمودن برای مسافر، سنت است و روزه مسافر کراهت دارد، اگر چه مشقتی نداشته باشد؛ زیرا [[پیامبر اکرم]](ص) میفرماید: {{عربی|لیس من البرّ الصوم فی السفر}}<ref>الجزایری، عبدالرحمن، الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |