دیدگاه غزالی نسبت به قیام امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

ارائه اخلاق سازشکارانه از سوی غزالی موجب انتقاد او از قیام امام حسین(ع) و به چالش کشیدن آن، شده است. محققان معتقدند اصول و رویکردهای اخلاقی غزالی، با مبنای الهی نهضت [[امام حسین(ع)]] سازگاری ندارد. از اصول ارزیابی قیام عاشورا، احساس تکلیف در مقطع حساس و سرنوشت‌ساز و اقدام شایسته و نجات‌بخش در سایه آن است. این احساس تکلیف و قیام، با عزلت و گوشه‌گیری که مطلوب غزالی بود، هم‌خوانی ندارد.

نمی‌توان حکم مطلق به ترجیح عزلت بر جهاد در راه خدا داد. باید هر شخصی نگاه به وظیفه خود کند و به فواید و مفاسد بنگرد. قیام امام حسین(ع) که برای احیای دین الهی بود، قیام همه‌جانبه بود. از این‌رو، آن‌ حضرت در وصیت‌نامه خود فرمودند: «من به این منظور قیام کردم که امور امت جدم را اصلاح کنم. در آن فضایی که ایجاد شده بود، اصلاح امور امّت بدون مبارزه فراگیر و شهادت میسّر نبود. از این‌رو، سعادت‌بخشی و نجات‌بخشی نظام اخلاقی غزالی، نمی‌تواند قیام الهی امام حسین(ع) را به چالش بکشد.

[[ابوحامد غزالی]] از دانشمندان قرن پنجم و ششم هجری است. یکی از بزرگ‌ترین آثار او کتاب [[احیاء علوم الدین]] است که در آن با بینش صوفیانه به تبیین و توضیح مفاهیم اخلاقی توأم با وعظ و اندرز پرداخته و آن را برای ارائه راه سعادت و نجات نوشته است. غزالی در این کتاب، با طرح موضوع «عُزلت» به عنوان یک رفتار اخلاقی سعادت‌آفرین و معرفی الگوهای عزلت‌گزیده، به ارزیابی قیام امام حسین(ع) پرداخته است.