automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۰۱۱
ویرایش
عدم منافات عزاداری برای امام حسین(ع) با اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
عدم منافات عزاداری برای امام حسین(ع) با اسلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۳
، ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۳←منابع
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←تیتر) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
همچنين شهيد مطهرى روايت جديدى را از عزادارى براى امام حسين (ع) مطرح كرد كه در آن فلسفه عزادارى كاملا متفاوت بود. در گام اول از ديدگاه شهيد مطهرى هدف سوگوارى و عزادارى دريافت‌شفاعت امام حسين (ع) نيست، حتى اين فكر، انديشه‌اى كاملا خطرناك است: «اين فكر، امام حسين (ع) را به كلى مسخ مى‌كند و او را به صورت سنگر گنهكاران درمى آورد و قيام او را كفاره عمل ديگران قرار مى‌دهد.»<ref>رنجبر مقصود، با كاروان هدايت گفتمان عاشورايى و انقلاب اسلامى، پگاه حوزه، شماره ۹۱، ص۴.</ref> | همچنين شهيد مطهرى روايت جديدى را از عزادارى براى امام حسين (ع) مطرح كرد كه در آن فلسفه عزادارى كاملا متفاوت بود. در گام اول از ديدگاه شهيد مطهرى هدف سوگوارى و عزادارى دريافت‌شفاعت امام حسين (ع) نيست، حتى اين فكر، انديشه‌اى كاملا خطرناك است: «اين فكر، امام حسين (ع) را به كلى مسخ مى‌كند و او را به صورت سنگر گنهكاران درمى آورد و قيام او را كفاره عمل ديگران قرار مى‌دهد.»<ref>رنجبر مقصود، با كاروان هدايت گفتمان عاشورايى و انقلاب اسلامى، پگاه حوزه، شماره ۹۱، ص۴.</ref> | ||
== تیتر == | |||
امام امت(ره) در آبان ماه سال 1358 به مناسبت عزاداری ماه محرّم کلماتی سازنده و آموزنده بیان فرمودند که خلاصۀ آن را بازگو می‌کنیم: | |||
عزاداری‌ها رمز بقای اسلام و کشورهای اسلامی و شیعی است. ما باید این رمز و رازها را پیدا کنیم و نگه داریم. یکی از مهم‌ترین رمزها و بالاترین حماسه‌ها، در حادثۀ سیدالشهدا(ع) نهفته است. حضرت امام حسین، اسلام ناب محمدی را با قیام آگاهانه و نثار خون خودش بیمه کرد. اگر قیام او نبود حکومت‌های بنی‌امیه اسلام را به تدریج نابود می‌کردند<ref>«اهميت عزاداری»، معارف اسلامی، ش۷۹، ص۱.</ref> | |||
بر پايه روايات ، برپا داشتنِ عزا براى سالار شهيدان و يارانش ، مرثيه سرايى براى آنان و گريه بر مصائبى كه بر ايشان گذشته است ، بويژه در دهه اوّل محرّم و خصوصا در روز عاشورا ، مورد تأكيد اهل بيت عليهم السلام بوده است . عزادارى براى سيّد الشهدا عليه السلام ، در حقيقت ، اظهار محبّت به خاندان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است. | |||
بر پايه آموزه هاى حديثى ، نخستين كسى كه قبل از واقعه كربلا براى سيّد الشهدا عليه السلام مرثيه سرايى كرده ، خداوند متعال است كه آدم ابو البشر عليه السلام ، ابراهيم خليل عليه السلام و خاتم انبيا صلى الله عليه و آله را از مصائبى كه براى حسين عليه السلام پيش خواهد آمد ، آگاه فرموده است ، و آنان ، بر اين مصيبت، گريسته اند . همچنين عيسى عليه السلام ، هنگام عبور از كربلا ، به مصيبت حسين عليه السلام اشاره كرده و همراه با حواريان خود ، بر مصائب او گريسته است . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان عليه السلام نيز بارها به حوادث خونبار كربلا ، اشاره كرده و همراه با فاطمه زهرا عليهاالسلام ، براى فرزند عزيز خود ، اشك ريخته اند .ص۱۱۸.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، شهادت نامه امام حسين عليه السّلام، ص۱۱۸.</ref> | |||
مى‌توان گفت فلسفه گريه بر امام حسين عليه السلام و اقامه عزا براى مصايب ايشان، اظهار ارادت به پيامبر و اهل بيت آن بزرگوار است. عزادارى براى ايشان، فلسفه‌اى بسيار فراتر از اظهار محبت به اهل بيت عليهم السلام داشته باشد. بلكه از نگاه سيد بن طاووس، اگر امتثال امر كتاب و سنت نبود، اظهار محبت نسبت به اهل بيت عليهم السلام ايجاب مى‌كرد كه به دليل منزلت والايى كه امام حسين عليه السلام و يارانش به واسطه شهادت بدان دست يافتند، اظهار مسرّت و شادمانى كنيم<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، فرهنگ نامه مرثيه سرايى و عزادارى سيد الشهداء، ص۱۹، تهران، مشعر، ۱۳۸۷ش.</ref> | |||